Κάννες είναι…

Ο Μάιος είναι αναμφισβήτητα ο αγαπημένος μήνας για τους λάτρεις του σινεμά. Κάθε χρόνο η Κρουαζέτ συγκεντρώνει και παρουσιάζει την αφρόκρεμα του παγκόσμιου ανεξάρτητου κινηματογράφου, σε ένα δεκαήμερο που σχολιάζεται με την ίδια ένταση, όπως η τελετή των Όσκαρ.
Μπορεί φέτος το Φεστιβάλ των Καννών να ακυρώθηκε λόγω της εξάπλωσης του COVID-19, ωστόσο το Cinobo αναπολεί και σας παρουσιάζει ορισμένα από τα πιο αγαπημένα φιλμ στην ιστορία των Καννών.

Δε χρειάζεται να κοιτάξει κανείς παρά στην περίπτωση του πιο πρόσφατου νικητή για να νιώσει την τεράστια επίδραση του Φεστιβάλ των Καννών πάνω στην παγκόσμια κινηματογραφική εμπειρία. Όταν τα “Παράσιτα” του Μπονγκ Τζουν-χο σάρωναν στην Κρουαζέτ κάνοντας άπαντες να μιλούν με λόγια θαυμασμού για την ταινία, που κατέληξε σε ομόφωνο Χρυσό Φοίνικα, η διαδρομή τους προς τις αίθουσες, τα Όσκαρ και τη συλλογική συνείδηση ήταν μόνο στην αρχή.

Ακόμα όμως και χωρίς την ιστορική περίπτωση μιας τέτοιας ταινίας, οι Κάννες αυτό πετυχαίνουν σεζόν μετά τη σεζόν. Δίνουν σε ταινίες το κύρος και το μέγεθος ζωής που αλλιώς δε θα απολάμβαναν, ειδικά μέσα σε ένα κινηματογραφικό κύκλωμα όλο και περισσότερο γεμισμένο με επαναλαμβανόμενες στουντιακές συνταγές. Στις Κάννες γεννιούνται θρύλοι, θεριεύουν τεράστιοι τσακωμοί (για σκηνοθέτες, για ταινίες, ακόμα και για την ίδια την ψυχή της κινηματογραφικής εμπειρίας), απαιτητικές ταινίες συστήνονται σε ένα κατά πολύ ευρύτερο κοινό, και ελπιδοφόροι δημιουργοί εξελίσσονται σε μεγάλα ονόματα.

Η εμπειρία είναι μοναδική ακόμα και σε επίπεδο παρουσίας.

Κάννες είναι οι τεράστιες ουρές στις προβολές του Λουμιέρ και της Ντεμπισί, με δημοσιογράφους στην αναμονή να συζητούν για τις ταινίες που έχουν δει αποκλειστικά χρησιμοποιώντας τα ονόματα των σκηνοθετών, ποτέ τους τίτλους των έργων. «Απίστευτος ο Μπονγκ», «τρελάθηκα με τη Σιαμά», «έμεινα έξω από τον Χάνεκε», «έπρεπε να φύγω από τον Χαμαγκούτσι για να στηθώ στην Ρορβάχερ» και άλλα αντίστοιχης ποιητικότητας.

Κάννες είναι τα επιφωνήματα «ΡΑΟΥΛ» όταν πέφτει το σήμα του Φεστιβάλ στις απογευματινές δημοσιογραφικές.

Κάννες είναι οι στο πόδι υπολογισμοί για το αν τα 100 λεπτά ανάμεσα σε δύο προβολές αρκούν για να τρέξει κανείς ως το ξενοδοχείο του Δεκαπενθήμερου να δει τον νέο Φεράρα και στον γυρισμό να πάρει ένα σάντουιτς για το δρόμο.

Κάννες είναι να γράφεις κείμενο στο μπαλκόνι και στην πιτσαρία απέναντι να βλέπεις τον Κουέντιν Ταραντίνο να τσιμπάει ένα κομμάτι.

Κάννες είναι να μαθαίνεις πως η καλύτερη ταινία της μέρας παίχτηκε στην Εβδομάδα Κριτικής και για να μπορέσεις να τη δεις σε επανάληψη θα πρέπει να δημιουργήσεις ένα έξτρα τρίωρο στο ήδη στριμωγμένο πλάνο της επόμενης.

Κάννες είναι πάνω από όλα οι ταινίες και οι δημιουργοί τους. Κάννες είναι οι Χρυσοί Φοίνικες που γράφουν ιστορία και συστήνουν στο ευρύ κοινό μια ταινία που αλλιώς ίσως να μην πρόσεχαν εξίσου. Κάννες είναι το πανηγύρι του Ρούμπεν Έστλουντ στη σκηνή παραλαμβάνοντας τον Φοίνικα για το “Τετράγωνο”, Κάννες είναι ο Τιμ Μπάρτον να υποκλίνεται στο σινεμά του Απιτσατπόνγκ, Κάννες είναι οι θρυλικοί τσακωμοί των επιτροπών, Κάννες είναι η Λιν Ράμσεϊ να στέλνει το “Δεν Ήσουν Ποτέ Εδώ” χωρίς τίτλους τέλους μια μέρα πριν την προβολή και να φεύγει με βραβείο κι η ίδια και ο πρωταγωνιστής της.

Το Φεστιβάλ των Καννών θα ξεκινούσε αυτή την εβδομάδα συστήνοντάς μας τις επόμενες ταινίες που θα μας απασχολούσαν την επόμενη (και τις επόμενες!) σεζόν. Το κενό που αφήνει είναι μεγάλο και θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον το πώς θα αντιδράσει το φεστιβαλικό κύκλωμα με δεδομένη αυτή την απουσία.

Για όλα όμως όσα είναι οι Κάννες, στο Cinobo αφιερώνουμε τον Μάιο στο εμβληματικό Φεστιβάλ μέσα από τα New in Cinobo, τα Sunday Classics, τις συλλογές και μια guest κατηγορία. Ο βραβευμένος με τον περσινό Χρυσό Φοίνικα, Μπονγκ Τζουν-χο έχει την τιμητική του, με 3 από τις πρώτες του ταινίες να παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα στην διάρκεια του μήνα. Η φιλμογραφία του πολλαπλά βραβευμένου στις Κάννες Κριστόφ Κισλόφσκι είναι η νέα μας συλλογή. Ταινίες βραβευμένες με Χρυσό Φοίνικα, από το πρόσφατο “Τετράγωνο” ως τις εμβληματικές “Ομπρέλες του Χερβούργου“, πολυβραβευμένα φιλμ σαν το “Δεν Ήσουν Ποτέ Εδώ“, ταινίες που δίχασαν ακραία το κοινό του Φεστιβάλ σαν το “Twin Peaks: Fire Walk With Me” του Ντέιβιντ Λιντς αλλά και πολλές ακόμα συμμετοχές και βραβευμένα έρχονται στο κοινό του Cinobo, στην κατηγορία Cannes, διαθέσιμη για αυτό το μήνα

Ένας μήνας γεμάτος εικόνες, ονόματα και στιγμές του Φεστιβάλ που φέτος θα (μας) λείψει.