“Οι Γάτες της Κωνσταντινούπολης” τίτλος που δεν χρειάζεται εξηγήσεις, και τα “Αδέσποτα” που θα μπορούσε να ονομάζεται “Οι σκύλοι της Κωνσταντινούπολης” είναι δύο ξεχωριστά ντοκιμαντέρ που απευθύνονται στους απανταχού ζωόφιλους και έχουν έναν κοινό στόχο: να μας κάνουν να σκεφτούμε τα ζώα που έχουν τόσο πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μας, λίγο διαφορετικά.

Η γεννημένη στο Χονγκ Κονγκ σκηνοθέτης Ελίζαμπεθ Λο εξηγεί πως έφτιαξε την ταινία “Αδέσποτα” από προσωπική ανάγκη: “Όταν πέθανε ο σκύλος που είχα παιδί, ένιωσα ότι έπρεπε να κρύψω τον πόνο μου. Με σόκαρε το ότι η τόσο προσωπική μου αντίδραση στον θάνατο είχε επηρεαστεί από ‘εξωτερική πολιτική’ που τον (ή ‘το’) όριζε ως ‘άνευ αξίας’. Το 2017 ταξίδεψα στην Τουρκία, μια χώρα με πολύ ιδιαίτερη σχέση με τα αδέσποτα ζώα. Τον προηγούμενο αιώνα οι τουρκικές αρχές έκαναν μαζικές ευθανασίες σε αδέσποτα σκυλιά, αλλά οι οργανωμένες διαμαρτυρίες του κόσμου έβαλαν τελικά την Τουρκία στη (μικρή) λίστα με τις χώρες όπου αυτό είναι παράνομο. Κάθε ελεύθερο σκυλί σήμερα, αποτελεί έμβλημα αντίστασης – μια ζωντανή απόδειξη συμπόνιας κόντρα στη μισαλλοδοξία”.

Από την άλλη, η Τσέιντα Τορούν, σκηνοθέτης της ταινίας “Οι Γάτες της Κωνσταντινούπολης” έχει μια πιο ρομαντική εικόνα για τις εφτάψυχες: “Μεγάλωσα στην Κωνσταντινούπολη μέχρι τα 11 μου και πιστεύω ότι τα παιδικά μου χρόνια θα ήταν απείρως πιο μοναχικά αν δεν υπήρχαν οι γάτες. Και σίγουρα χωρίς αυτές δεν θα ήμουν ο άνθρωπος που είμαι σήμερα. Κάθε χρόνο όταν επέστρεφα στην πόλη, την έβλεπα ν’ αλλάζει σε όλα εκτός από τις γάτες, που ήταν το ένα μοναδικό σταθερό στοιχείο της, είχαν γίνει συνώνυμές με την ίδια την Πόλη και αποτελούσαν την ψυχή της. Αυτή η ταινία είναι κατά ένα τρόπο μια ερωτική επιστολή σε αυτές τις γάτες και την Πόλη που αλλάζει με απρόβλεπτους τρόπους.” ενώ για την ίδια η τουρκική πόλη είναι εξίσου πρωταγωνίστρια, όσο και οι γάτες της “Ήθελα να παρουσιάσω την Κωνσταντινούπολη με έναν διαφορετικό τρόπο απ’ αυτόν των τουριστικών οδηγών και των πρωτοσέλιδων. Ήθελα να αγγίξω κάποια φιλοσοφικά θέματα και να σας προτρέψω (τους θεατές) να σκεφτείτε την σχέση σας με τις γάτες, την φύση και τους άλλους ανθρώπους.”

Καθίστε λοιπόν αναπαυτικά στον καναπέ σας, πάρτε -αν έχετε- το κατοικίδιό σας αγκαλιά, και κάντε ένα μικρό ταξίδι να δείτε την Κωνσταντινούπολη μέσα από τα μάτια των άγνωστων, αδέσποτων κατοίκων της.