Όταν έγραφα, ήθελα ο μεγάλος αδερφός να είναι σκληρός, να έχει το πάνω χέρι έναντι του μικρότερου, λόγω του τραύματος που είχε βιώσει. Υπήρχε κάτι τόσο λυπηρό στην ταινία, που εμείς θα μπορούσαμε να συγχωρήσουμε τη στάση του, ενώ ο μικρότερος αδερφός του υπέστη τις τρομερές συνέπειες. Υπάρχει ένα κόλπο στο κάστινγκ τους: ο Ρειμόν και ο Σιμόν είναι και στην πραγματικότητα αδέρφια, και στην ταινία ο μεγαλύτερος αδερφός παίζει τον μικρότερο και το αντίστροφο. Αυτό έσπασε τη δυναμική τους και έβγαλε κάτι εκτός ρυθμού. Αργότερα, κατά τη διάρκεια του μοντάζ, τροποποιήσαμε αυτή τη μονόπλευρη σχέση και μπορέσαμε να φέρουμε στην επιφάνεια το γεγονός ότι το πρόβλημά τους ήταν η αγάπη μεταξύ τους. Έτσι η σχέση έγινε λιγότερο κακοποιητική.
Δεν είχα εμφανισιακά κριτήρια για τους ηθοποιούς μου. Ήθελα μόνο βλέποντάς τους να νιώσω κάτι. Η μητέρα των δυο αγοριών είναι από το Λάος. Έτυχε η Μάιρα, η ηθοποιός που υποδύεται την Κασαντρά, να έχει Περουβιανό πατέρα. Το καστ αποτελείται από νεαρούς μιγάδες ηθοποιούς, από διαφορετικά μέρη. Αλλά αυτό δεν αποτελεί κοινωνικό σχόλιο. Είναι εδώ γιατί είναι οι καλύτεροι. Επιπλέον, ο Σιμόν που υποδύεται τον Τόνι, έχει αλωπεκία από 12 χρονών. Δεν ήθελα να εστιάσω σε αυτό. Αναφέρεται στην ταινία, αλλά δεν υπάρχει τίποτα ψυχολογικό να αναλύσουμε. Δεν έγραψα έναν χαρακτήρα με αλωπεκία. Όπως δεν έγραψα τον χαρακτήρα της Κασαντρά με αυτό το ξεχωριστό άνω χείλος. Όμως η Μάιρα γεννήθηκε με σχιστό χείλος, έκανε πολλές επεμβάσεις μεγαλώνοντας. Ήταν το ταξίδι της ζωής της. Στην οθόνη, δεν υπάρχει εξήγηση. Είναι απλώς υπέροχη όπως είναι.»
