Ο σαραντάχρονος Ντάνιελ βρίσκεται σε αναστολή από την αστυνομία για όσο διάστημα εκπονείται εσωτερική έρευνα για άσκηση παράνομης βίας. Όταν η Σάρα, η διαδικτυακή του ερωτική σύντροφος, σταματά να απαντάει στα μηνύματα του, αποφασίζει να την αναζητήσει, κάτι που θα αποδειχθεί μάταιο. Κυκλοφορεί με την φωτογραφία της Σάρα στο χέρι, όμως κανείς δεν δείχνει να αναγνωρίζει τη γυναίκα. Μέχρι που ένας άντρας εμφανίζεται και δηλώνει πως θα τον φέρει σε επαφή μαζί της, υπό πολύ συγκεκριμένους όρους.

Ο σκηνοθέτης Άλι Μουριτσίμπα μιλά για αυτά που τον οδήγησαν στο να κάνει την ταινία: «Έχω αφιερώσει τα τελευταία χρόνια της καριέρας μου στο σινεμά στον προβληματισμό για την ανδρική στοργή, τον ανδρικό τρόπο ύπαρξης και αγάπης στη σύγχρονη βραζιλιάνικη κοινωνία, μια ουσιαστικά συντηρητική και πατριαρχική κοινωνία. Η ερώτηση που έκανα και κάνω ακόμα στον εαυτό μου είναι: Πώς αγαπάμε εμείς οι άντρες; Πώς μπορούμε να εκφράσουμε αυτό που νιώθουμε χωρίς να πληγώσουμε ο ένας τον άλλον; Πώς να το κάνουμε αυτό, αν μας διδάσκουν συνέχεια ότι πρέπει να είμαστε δυνατοί, σταθεροί, ψυχροί;

Στις δύο προηγούμενες ταινίες μου οι πρωταγωνιστές μεταμορφώνονται μέσα από πένθος και ενοχή. Στην Ιδιωτική Έρημο, κινητήριες δυνάμεις μεταμόρφωσης είναι η επιθυμία και η αγάπη. Ακολουθούμε τον Ντάνιελ, έναν αστυνομικό που προσπαθεί να φροντίσει τον άρρωστο πατέρα του. Βλέπουμε αμέσως ότι είναι ένας κλειστός τύπος που σπάνια χαμογελά, με εξαίρεση τις στιγμές που μιλά στη Σάρα, τη γυναίκα που έχει ερωτευτεί, την οποία όμως δεν έχει συναντήσει ακόμα από κοντά. Ο Ντάνιελ ζει στην Κουριτίμπα, την πιο κρύα πόλη της χώρας, που κατοικείται κυρίως από απογόνους Πολωνών και Ουκρανών, ενώ η Σάρα ζει στο Σομπραντίνιο, ένα μικρό μέρος 3.000 χιλιόμετρα μακριά. Μια μέρα, η Σάρα σταματά να απαντά στα μηνύματα του Ντάνιελ και εξαφανίζεται. Ο Ντάνιελ αγωνιά, και αποφασίζει να διασχίσει τη χώρα αναζητώντας την.

Η Ιδιωτική Έρημος είναι μια ταινία αντιθέσεων. Παρακολουθώντας το ταξίδι αυτού του αστυνομικού που φεύγει από τη συντηρητική και πλούσια περιοχή της Βραζιλίας και πάει προς τη φτωχή και προοδευτική, είναι εμφανείς οι ιδιαιτερότητες της βραζιλιάνικης συμπεριφοράς και γεωγραφίας. Ενώ στον νότο τα σώματα κρύβονται κάτω από στρώσεις ρούχων, στα βορειοανατολικά τα σώματα εκτίθενται στη ζέστη. Αν στο νότο επικρατεί σιωπή και λακωνικοί διάλογοι, στα βορειοανατολικά οι άνθρωποι μιλάνε συνέχεια. Και όχι μόνο μιλάνε, αλλά αγγίζουν ο ένας τον άλλον ενώ μιλούν. Εάν ο νότος είναι γκρι, τα βορειοανατολικά είναι γεμάτα ζωηρά εκρηκτικά χρώματα. Και αυτή η αντίθεση, αυτή η συνάντηση με το διαφορετικό, με το «άλλο», σιγά σιγά αλλάζει τον Ντάνιελ. Η Ιδιωτική Έρημος λοιπόν, είναι μια ταινία συναντήσεων.

Από το 2016, με το πραξικόπημα που απομάκρυνε τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο από την εξουσία στη Βραζιλία, η γενιά μου, που μεγάλωσε στη μεταδικτατορική περίοδο, βιώνει την πιο δραματική στιγμή της ύπαρξής της. Μετά το πραξικόπημα, η χώρα βυθίστηκε σε μια σπείρα μίσους που κορυφώθηκε με την εκλογή ενός φασίστα στην προεδρία. Μετά την εκλογή του Ζαΐρ Μπολσονάρο, όλες οι μειονότητες, γυναίκες, ιθαγενείς, ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, μαύροι, μεταξύ άλλων, άρχισαν να διώκονται συστηματικά και η χώρα διχάστηκε μεταξύ του συντηρητικού νότου και του προοδευτικού βορρά. Υπήρξαν πολλές στιγμές που φτάσαμε στο χείλος της ένοπλης αντιπαράθεσης. Και αυτές οι στιγμές μίσους με έκαναν να αποφασίσω ποια θα ήταν η επόμενη ταινία μου. Αποφάσισα ότι θα κάνω ένα ταινία συνάντησης. Σε αυτούς τους καιρούς μίσους, αποφάσισα να κάνω μια ταινία αγάπης.»

Με συμμετοχές σε Σάντανς (Rust, 2018), Βενετία (Tarantula, 2015), Σαν Σεμπαστιάν (To My Beloved, 2015 και Rust, 2018) και Εβδομάδα Κριτικής των Καννών (Quadrangle, 2013), οι ταινίες του Άλι Μουριτσίμπα έχουν τιμηθεί με περισσότερα από 200 βραβεία σε φεστιβάλ όλου του κόσμου.