Τα Χριστούγεννα του 1877, η Σίσσυ γιορτάζει τα 40α γενέθλιά της. Ως Πρώτη Κυρία της Αυστρίας και σύζυγος του αυτοκράτορα Φραγκίσκου Ιωσήφ Α', δεν της επιτρέπεται να εκφράζεται και πρέπει να παραμείνει για πάντα η όμορφη νεαρή αυτοκράτειρα. Για να ανταποκριθεί σε αυτές τις προσδοκίες, ακολουθεί ένα αυστηρό καθεστώς νηστείας, άσκησης, χτενίσματος και καθημερινής μέτρησης της μέσης. Πνιγμένη από αυτές τις συμβάσεις, πεινασμένη για γνώση και ζωή, η Σίσσυ επαναστατεί όλο και περισσότερο ενάντια σε αυτή την εικόνα.

Η σκηνοθέτις της ταινίας Μαρί Κρόιτσερ μιλά για τη σχέση μεταξύ Ρόμι Σνάιντερ και Βίκυ Κριπς: «Για να είμαι ειλικρινής δεν είχα δει ποτέ την κινηματογραφική τριλογία της Σίσσυ μέχρι που άρχισα να κάνω έρευνα για τον Κορσέ. Φυσικά, παρ' όλα αυτά, η εικόνα της υπήρχε παντού. Ζω στη Βιέννη από το 1996 και βλέπω το πρόσωπό της εκατό φορές τη μέρα σε κάθε κατάστημα με σουβενίρ. Είναι σίγουρα το κεντρικό τουριστικό αξιοθέατο της πόλης. Η σκέψη για την ταινία ξεκίνησε όταν η Βίκυ Κριπς με ρώτησε πριν από χρόνια αν θα ήθελα να κάνω κάποια στιγμή ταινία για τη Σίσσυ με την ίδια ως πρωταγωνίστρια. Επειδή τα σουβενίρ ήταν ο μόνος συνειρμός που μου πέρασε αυτόματα από τον νου, απάντησα: Για ποιο λόγο να το έκανα ποτέ αυτό; Αλλά κάπου μέσα μου η ιδέα σιγόκαιγε και μετά από λίγο άρχισα την έρευνα. Προσέγγισα το υλικό εν λευκώ, χωρίς να έχω ιδέα αν θα προχωρούσε. Ήθελα απλώς να δω αν θα έβρισκα κάτι που να με αγγίζει και με ελκύει. Και πολύ γρήγορα ανακάλυψα ότι αυτό ήταν η φάση στη ζωή της Ελισάβετ, που από τη μία άρχισε να επαναστατεί ενάντια σε όλους τους τύπους και τα τελετουργικά και απ’ την άλλη να αποσύρεται και να απομονώνεται. Μια εποχή που προφανώς της είχε γίνει πλέον αδύνατο να στριμώξει τον εαυτό της μέσα σε ένα προκαθορισμένο πρότυπο. Υπάρχει αυτή η αίσθηση ότι πρέπει πάντα να ανταποκρίνεσαι σε μια υπερμεγέθη εικόνα του εαυτού σου, καθώς αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να κερδίσεις αναγνώριση και αγάπη. Και το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον και καθολικό.»

Σχολιάζει την εξέλιξη της γυναίκας από την εποχή της πριγκίπισσας Σίσσυ έως το Σήμερα: «Πολλές από τις προσδοκίες τις οποίες έπρεπε να αντιμετωπίσει η Σίσσυ συνεχίζουν να επιβάλλονται στη σύγχρονη γυναίκα. Το να είσαι όμορφη εξακολουθεί να θεωρείται το πιο σημαντικό και πολύτιμο χαρακτηριστικό μιας γυναίκας. Η ιστορική πρόοδος δεν το έχει αλλάξει αυτό, παρά το γυναικείο κίνημα και τη χειραφέτηση. Οι γυναίκες εξακολουθούν να θεωρούνται λιγότερο πολύτιμες εάν είναι υπέρβαρες ή μεγαλύτερες σε ηλικία. Μια ελκυστική σύντροφος εξακολουθεί να ενισχύει τη θέση ενός άνδρα. Η μόνη διαφορά μεταξύ του τότε και του τώρα είναι ότι οι άνθρωποι συνήθιζαν να μιλούν ανοιχτά γι' αυτό: «Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να είσαι ελκυστική - γι' αυτό σε επέλεξα, γι' αυτό είσαι εδώ», λέει ο Φραντς Γιόζεφ στη Σίσσυ. Το 2022, οι γυναίκες πρέπει να κάνουν πολύ περισσότερα και να εκπληρώσουν πολύ περισσότερες προσδοκίες, όπως επίσης να παραμείνουν όμορφες, αδύνατες και όσο μπορούν πιο νέες. Μετά από μια ορισμένη ηλικία, οι γυναίκες κρίνονται ό,τι κι αν κάνουν. Κατηγορούνται ως ματαιόδοξες αν κάνουν κάποια επέμβαση, αλλά αν δεν το κάνουν, σχολιάζονται οι ρυτίδες τους. Αυτό είναι σίγουρα θέμα για τις επιφανείς γυναίκες, όπως η Σίσσυ, αλλά μας επηρεάζει όλες μιας και αυτές λειτουργούν εμβληματικά.»

Και αποδεικνύει πως η ταινία της δεν είναι ακριβώς ένα biopic: «Ήταν σημαντικό για μένα, όπως πάντα, να γνωρίζω τους κανόνες για να μπορέσω να τους παραβιάσω. Έκανα πραγματικά σε βάθος έρευνα, ειδικά για εκείνη τη φάση της ζωής της Σίσσυ, αλλά αφέθηκα ελεύθερη όσον αφορά το περιεχόμενο και τη μορφή όταν μετέτρεψα τις πληροφορίες σε κινηματογραφική αφήγηση. Όλα τα «λάθη» σε αυτά που αφηγούμαστε ή απεικονίζουμε δεν ήταν κάτι που έτυχε να συμβεί κατά τη διάρκεια του γυρίσματος, ήταν καλλιτεχνικές αποφάσεις. Ποτέ δεν με ενδιέφερε να γυρίσω μια όμορφη, νοικοκυρεμένη βιογραφία. Αλλά φυσικά ήταν τα γεγονότα - το ότι η Σίσσυ μετά από κάποια ηλικία έκρυβε το πρόσωπό της - που ενέπνευσαν την πλοκή, πυροδοτώντας αυτή την ιστορία μέσα μου. Άλλωστε, είναι απίστευτα συναρπαστική η συνειδητοποίηση ότι ουσιαστικά εξαφανίστηκε μπροστά από τα μάτια τους.»

Γεννημένη στο Γκρατς της Αυστρίας, η Μαρί Κρόιτσερ είναι μια από τις πιο σημαντικές και καταξιωμένες σκηνοθέτιδες της χώρας. Αφού αποφοίτησε από το Modellschule, μια εναλλακτική σχολή με καλλιτεχνικό προσανατολισμό, ξεκίνησε τις σπουδές της στην Ακαδημία Κινηματογράφου της Βιέννης στο τμήμα σεναρίου και δραματουργίας απ’ όπου αποφοίτησε με άριστα. Στη συνέχεια εργάστηκε ως επιμελήτρια σεναρίου σε κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές, ενώ γύρισε μικρού μήκους ταινίες, οι οποίες προβλήθηκαν και βραβεύτηκαν σε πολλά παγκόσμια κινηματογραφικά φεστιβάλ, όπως και η πρώτη της μεγάλου μήκους, The Fatherless (2011). Ακολούθησαν οι μεγάλου μήκους Gruber Is Leaving (2015), We Used To Be Cool (2016) και η τηλεοπτική ταινία Die Notlüge (2017), οι οποίες επίσης προβλήθηκαν και βραβεύτηκαν στα φεστιβάλ του κόσμου. Με το The Ground Under My Feet κατάφερε να τραβήξει τη διεθνή προσοχή το 2019: Το συναρπαστικό, φεμινιστικό ψυχόδραμα συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Βερολίνου, έλαβε διθυραμβικές κριτικές παγκοσμίως και πολλά βραβεία. Εκτός από τη δουλειά της ως σκηνοθέτης, εργάστηκε ως λέκτορας στην Ακαδημία Κινηματογράφου της Βιέννης, ως σεναριογράφος και ως δραματουργός.