«Ποτέ μην μπλέκεις με γιατρούς και δικηγόρους» λέει ο σοφός λαός, αλλά αν κρίνει κανείς από την διαχρονική επιτυχία που έχουν στην τηλεόραση τα ιατρικά και τα νομικά δράματα υπάρχει κάτι εθιστικό στο να παρακολουθείς αυτά τα δύο επαγγέλματα/λειτουργήματα στη μικρή οθόνη, τουλάχιστον στην αμερικανική και μάλλον εξωραϊσμένη, εξευγενισμένη και ηρωική εκδοχή τους.

Γιατί στην πεζή πραγματικότητα αυτό που θεωρείται λειτούργημα, αλλά είναι περισσότερο επάγγελμα, έχει κάθε άλλο παρά θεαματικά (γι’ αυτόν που τα ζει καθημερινά) προβλήματα, ειδικά στον τομέα της ιατρικής, όπου κάθε απόφαση μπορεί να γίνει ζήτημα ζωής και θανάτου και μπορεί να επηρεαστεί από παράγοντες που ξεφεύγουν από την επιστημονική κρίση και γίνονται ζητήματα γενικότερης δημοσιονομικής και διοικητικής πολιτικής, όπως οι ελλιπείς πόροι, η υποστελέχωση, η απαξίωση του συστήματος της δημόσιας υγείας. 

Το This Is Going To Hurt, η σειρά που βασίζεται στα ομότιτλα απομνημονεύματα του Άνταμ Κέι, είναι μια από τις πιο ρεαλιστικές αποτυπώσεις του τι σημαίνει να είσαι γιατρός σε ένα δημόσιο νοσοκομείο, γι’ αυτό και πονάει, όπως εύγλωττα προειδοποιεί ο τίτλος του, με την αμεσότητα και την ειλικρίνεια του, από την πρώτη κιόλας σκηνή, όπου ο κεντρικός ήρωας ξυπνάει αποπροσανατολισμένος στο αυτοκίνητο που βρίσκεται ακόμα στο πάρκινγκ της δουλειάς του, γιατί δεν είχε την αντοχή να επιστρέψει στο σπίτι μετά από ακόμα μια πολύωρη και εξαντλητική βάρδια.

Γυναικολόγος και μαιευτήρας στο επάγγελμα, ο Άνταμ σπάει από νωρίς τον τέταρτο τοίχο και απευθύνεται στο θεατή, όχι τόσο για τεκμηριωθεί η αυτοβιογραφική αλήθεια του πρωτογενούς υλικού, όσο για να σχολιάσει με τον δικό του, δηκτικό και κωμικοτραγικό τόνο, όλο το χάος που καλείται να αντιμετωπίσει καθημερινά, σε μια πτέρυγα όπου το «θαύμα της ζωής» βρίσκεται μια ανάσα από το θάνατο κι όλα καθορίζονται από τα εξαντλημένα από τη σωματική και ψυχική κούραση χέρια των  αποκαμωμένων ιατρών και των νοσηλευτών. 

Ο εργασιακός μικρόκοσμος αυτού του ελάχιστου μόνο, αλλά αντιπροσωπευτικού τμήματος ενός δημοσίου συστήματος υγείας (NHS) που κάποτε ήταν το καμάρι της Μεγάλης Βρετανίας αποκαλύπτεται σταδιακά σε όλο του το γραφειοκρατικό τέλμα και κρύβει μέσα του ιστορίες και καταστάσεις τραγελαφικές, συγκινητικές, σοκαριστικές και τραγικές, τόσο στο «κρεβάτι του πόνου», όσο και εκτός αυτού, αφού όλο αυτό το βάρος της ευθύνης απέναντι στους ασθενείς και στο όρκο του Ιπποκράτη γίνεται τόσο δυσβάσταχτο που δεν μπορεί παρά να έχει συνέπειες και στη ζωή έξω από τα δωμάτια του νοσοκομείου. 

Κι αν ο Άνταμ προσπαθεί με χιούμορ και ευφυείς ατάκες και διακειμενικές αναφορές να ξορκίσει τα καθημερινά του βάσανα, τελικά βουλιάζει και λυγίζει κάτω από το βάρος μιας συνθήκης που τον ξεπερνά, παρά το φιλότιμο και ιδεαλιστικό πείσμα του για το αντίθετο. Τα δικά του λάθη θα είναι, όπως όλων, ανθρώπινα, αλλά θα έχουν συνέπειες για τις οποίες θα πρέπει να λογοδοτήσει πρώτα απ’ όλα απέναντι στην ίδια του την ηθική ακεραιότητα και σε όσα πίστευε πως θα υπηρετήσει στην ιατρική και μετά σε έναν περίγυρο που προσπαθεί, αλλά δεν μπορεί να καταλάβει.

Μοναδικά ερμηνευμένος από τον υπέροχο και πολυεπίπεδα ανθρώπινο μέσα στην ευθραυστότητά του Μπεν Γουίσο, ο γιατρός του This Is Going To Hurt πόρρω απέχει από τους γιατρούς των άλλων εμβληματικών ιατρικών σειρών όπως το ER, το Doctor House ή το Grey’s Anatomy, γιατί δεν είναι ούτε θέλει να γίνει ήρωας, αλλά αναγκάζεται να αποκτήσει υπερηρωικές ικανότητες προκειμένου να κάνει σωστά τη δουλειά του και να αντεπεξέλθει στις απάνθρωπες απαιτήσεις της. Η απάντηση στο αν θα τα καταφέρει ή όχι και κυρίως με ποιό τίμημα βρίσκεται στα επτά συναρπαστικά επεισόδια μιας σειράς που είναι ήδη κλασική για το είδος της.