«Η Αννα, μια νεαρή κοπέλα που ζει μόνη της, αρχίζει να ανησυχεί από τα post-it αντίστροφης μέτρησης που της αφήνει άγνωστος στην πόρτα της. Στην προσπάθεια της να ανακαλύψει ποιος κρύβεται πίσω από τα κίτρινα χαρτάκια, αρχίζει να υποπτεύεται τους πάντες γύρω της και σταδιακά οδηγείται σε ψυχική κατάρρευση. Η “Ευτυχία” είναι το ψυχογράφημα μιας γυναίκας που χάνει σταδιακά την επαφή της με την πραγματικότητα, μία κωμικοτραγική ματιά στη ζωή μιας νεαρής κοπέλας, μέσα από την δική της αλλοιωμένη αντίληψη των πραγμάτων».

Έτσι περιγράφει ο Χρήστος Πυθαράς την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, «Ευτυχία», με την Ξανθή Σπανού στον πρωταγωνιστικό ρόλο κι ένα δυνατό cast list, από την Θέμιδα Μπαζάκα και τον Χρήστο Στέργιογλου μέχρι τον Δημήτρη Αλεξανδρή στα μετόπισθεν.

Με σαφείς επιρροές από τον Ένοικο και την Αποστροφή του Ρομάν Πολάνσκι, η «Ευτυχία» απεικονίζει μια Αθήνα διαφορετική, σκοτεινή εκεί που τα φώτα ανάβουν και με μια αλλιώτικη προσέγγιση στην αργοπορημένη ενηλικίωση μιας κοπέλας που ζει μόνη της στο κέντρο της Αθήνας. Ο φόβος της μοναξιάς στη μεγαλούπολη, η ανάγκη για ασφάλεια σε δεσμούς που συνεχώς αλλάζουν και η Άννα αρχίζει να χάνει τη ματιά της σε εκείνη τη λεπτή γραμμή που ξεχωρίζει την πραγματικότητα από την φαντασία. 

Με μια ρεαλιστική προσέγγιση στον καθημερινό λαβύρινθο της νεαρής πρωταγωνίστριας, ο Πυθαράς σκάβει βαθιά και χτίζει ένα φρούριο γύρω της, που απομακρύνει από κοντά της, όποια ελπίδα διαφυγής. Και κάπως έτσι, αφού «τα πράγματα ζορίζουν», δείτε με ανοιχτά μάτια την «Ευτυχία» και αναρωτηθείτε αν μπορείτε να τη βρείτε σε μια πόλη που συνεχώς τρέχει για να προλάβει ένα οτιδήποτε κάτι.