«Είμαι ένοχος γιατί δεν τήρησα καμία απόσταση. Δεν μπόρεσα να βγάλω καθόλου από πάνω μου την ιδιότητα του fan. Δε με ενδιέφερε κιόλας γιατί, εδώ που τα λέμε, αντικειμενική αφήγηση δεν υπάρχει. (…) Ήθελα να είναι μια ταινία που θα μιλάνε οι άλλοι για τη Λένα, όχι τόσο εκείνη για τον εαυτό της. Ήθελα εκείνη να είναι κάτι σαν ένα πνεύμα πάνω από το doc.» – Από συνέντευξη του σκηνοθέτη Χρήστου Πέτρου στον Παναγιώτη Μένεγο για το popaganda.gr

«Το λπ κατορθώνει να σε κάνει να νιώσεις με τα μάτια, τα αυτιά, με όλες τις αισθήσεις την μοναδικότητα της μουσικής της, των στίχων, της ποίησης, της ύπαρξής της και την διαχρονικότητα των όσων μπορεί στις μέρες τους να έμοιαζαν «παράξενα», μα που μπορείς να αντιληφθείς το γιατί εξακολουθούν να γοητεύουν και να κερδίζουν ένα καινούριο κοινό, χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία τους.» – Γιώργος Κρασσακόπουλος, flix.gr

«Η αγάπη και το δέος προς το πρόσωπό της ξεχειλίζουν, οι (εύκολες) απαντήσεις απουσιάζουν, η κάμερα αφήνεται να την οδηγήσουν οι διηγήσεις και οι φωτογραφικές αναμνήσεις, αγκαλιάζοντας με μια μυστηριακή, τρυφερή ατμόσφαιρα τον άνθρωπο πίσω από τα λόγια (αληθινά ποιήματα) και τις νότες.» – Χρήστος Μήτσης, athinorama.gr

«Γίνεται σαφές πως η σημαντικότατη και ανάδελφη κυρία της ηλεκτρονικής (και όχι μόνο) μουσικής όχι μόνο δεν ήταν εκτός πραγματικότητας όταν προσγειώθηκε, ως άλλος Ziggy, σε μια περίοδο έκρηξης συγκεχυμένου πλουραλισμού στα εγχώρια μουσικά γούστα, αλλά ήταν η μόνη που μετέφρασε τις δονήσεις της ψυχής της σε προφητικούς μουσικούς δρόμους και αποκαλυπτικούς, μύχιους στίχους ‒ σωστές ποιητικές συλλογές.» – Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, lifo.gr

«Θυμάμαι πολύ καθαρά την πρώτη φορά που άκουσα μουσική της Λένας Πλάτωνος.

Από εκείνη τη στιγμή, αρρώστησα/αγάπησα τη μουσική της Λένας, που με συντρόφεψε σ’ ολόκληρη την εφηβεία μου και μ’ επηρέασε βαθιά. Ήταν τότε ένας λόγος που με έκανε περήφανο, αφού άκουγα κυρίως ξένη μουσική και είχα πλέον μια αναφορά ελληνική.

Θυμάμαι τη μάνα μου να φρικάρει όταν άκουγα τους δίσκους στο πικάπ και τους ροκάδες φίλους μου να ξενερώνουν όταν κάποιο τραγούδι της τρύπωνε στις κασέτες μου της εποχής. Ακόμα και σήμερα, η Πλάτωνος έχει θέση στα μιξ που φτιάχνω στο mixcloud.

Οι τρεις δίσκοι, που είναι και το κύριο θέμα της ταινίας, έχουν υπερβεί τον χρόνο και νομίζω ότι ακόμα είναι μπροστά απ’ την εποχή μας.

Θυμάμαι πολύ καλά την παρουσίαση του βιβλίου της, «Τα Λόγια Μου», στο Fnac στο Μαρούσι, τον Μάιο του 2006, μετά από χρόνια απουσίας, όπου στο τέλος την πλησίασα, της ζήτησα να μου υπογράψει το αντίτυπό μου και της έδωσα το τηλέφωνό μου, λέγοντας ότι είμαι σκηνοθέτης και θέλω να κάνω μια ταινία για εκείνη, χωρίς να ξέρω πώς ακριβώς ακόμα.

Και θυμάμαι επίσης πολύ καλά το άγχος όταν μου τηλεφώνησε και με κάλεσε στο σπίτι της, Λ. Αλεξάνδρας τότε. Την συνάντησα εκεί και ξεκίνησε μια σχέση που πέρασε τα πάνω και τα κάτω της για να καταλήξει, 10 χρόνια αργότερα, σε μια ταινία όπου ήταν σαν όλα να περίμεναν τον σωστό χρόνο τους για να γίνουν.

Το λπ είναι το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας και συνδυάζει την (υποκειμενική) αλήθεια των ανθρώπων που γνώρισαν και δούλεψαν με τη Λένα Πλάτωνος, τη δυναμική νέων μουσικών που ξαναβλέπουν το έργο της, την προσωπική μου εμπειρία μαζί της και την αγάπη μου για εκείνη.»

Χρήστος Πέτρου, Σεπτέμβριος 2017 (Από την πρεμιέρα της ταινίας στο πλαίσιο του Flix it στη Στέγη 2017-18)

Στο ντοκιμαντέρ λπ συμμετέχουν οι Σαβίνα Γιαννάτου, Πάνος Δράκος, Γιάννης Παλαμίδας, Θάνος Σταθόπουλος, Νίκος Αϊβαλής, Κλέων Αντωνίου, Josh Cheon, Red Axes, Coti K, Alexis Taylor, Natureboy Flako, Γιάννης Κύρης, Κώστας Χατζόπουλος, NTEIBINT, Δημήτρης Παπαϊωάννου, Έλλη Πασπαλά, Lena Willikens, Στάθης Γουργουρής, Felizol, Γιώργος Χρονάς.