Οι κριτικές του μέλους koilies

δε με έχει απογοητεύσει ποτέ έως τώρα αυτός ο σκηνοθέτης. Βία, οικογένεια, εργασία, απώλεια, έρωτας. Ο καθένας έχει τους δαίμονες και τις δυσκολίες του. Το ισχυρότερο φάρμακο είναι οι σχέσεις. Έστω μι

Εδώ γίνονται και αναδρομές στις προηγούμενες ταινίες με τον Αντουαν από τα 400 blows μέχρι το bed & board σε μια προσπάθεια ωρίμανσης και αυτογνωσίας. Μπορεί να προβληθεί αυτοτελώς βέβαια... Το τέλος

παρότι έχει καιρό που την είδα, επιτρέψτε μου: η διάσταση στην αντίληψη ανθρώπων της ίδιας κοινωνίας για το σωστό. Όλοι εκτελούν το ηθικό τους καθήκον. Η ανθρώπινη πλευρά του τέρατος μέσα από αντιθέσε

Μεταδίδει το κλίμα, αν και αργόσυρτη και λίγο φτωχή. Ντοκιμαντέρ φάση για μια πτυχή του πολέμου που δεν πολύ προβάλλεται: τους αμάχους. Πρόκειται για ιστορική σφαγή, ισως τη μεγαλύτερη μετά το β παγκό

αν ο σκηνοθέτης σκόπευε να μας παρουσιάσει έναν αντιπαθητικό, ξινό ΜΑΛΑΚΑ (ο ορισμός) τα κατάφερε. Σε κάθε του κουβέντα ήθελα να τον σφαλιαρίσω. Μαλακες με υφάκι που το παίζουν ξερόλες υπάρχουν παντο

περιπλάνηση στο δάσος των σεξουαλικών και των ερωτικών ανθρωπίνων σχέσεων. Κυλάει πανέμορφα και έχει να μας πει... για την περιπλοκότητα των των επιθυμιών μας και τον εξατομικευμένο ορισμό του συντρόφ

εκπληκτικά, και ο Κινσει και το ημιντοκιμαντερ... ο μονόλογος του στο 53' όλα τα λεφτά. Ο τύπος επαναστατούσε λέγοντας την αλήθεια... με όπλο την επιστήμη... και η κοινωνία τον έφτυσε, έφτυσε την αλήθ

το μεταπολεμικό συντηρητικότατο Παρίσι μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Και τα κόμπλεξ που φορτώνουν δάσκαλοι, γονείς και λοιποί εξουσιαστές πάνω στο εξουσιαζόμενο νιάτο. Οι ερμηνείες άψογες ειδικά του

αυτό που γράφει το σινομπο: η ανάγκη μας να εξερευνήσουμε τις ρίζες μας... ωραία χρώματα, σκηνές βγάζει τα συναισθήματα της πρωταγωνίστριας. Πιστεύω ότι κάποιος σε αντίστοιχη θέση θα εκτιμήσει άπειρα

πως η οικογενειακή ζωή στριμώχνεται και αλληλοσαμποτάρεται με την επαγγελματική ενώ η πολιτική ζωή εκρήγνυται. Πως η σύγχρονη ζωή ρουφά το χρόνο και το οξυγόνο μας... Μένει εν τελεί καθόλου ζωή για να

Να έχετε υπόψιν ότι ο εμφύλιος παρουσιάζεται από την οπτική του Ισραήλ, συμμάχου των χριστιανών φαλαγγιτών, της δεξιάς πλευράς. Το να σου λέει ένας Ισραηλινός σήμερα ότι λυπάται για την ασύδοτη δολοφο

πιάνει το ανικανοποίητο ενός κοινωνικά πετυχημένου θα λέγαμε άντρα, οικογενειάρχη. Και το κενό το οποίο δε γεμίζει ο σεβασμός που εκπέμπει κ η κλασική του καθωςπρέπει ζωούλα...Ένας -ας πούμε- πνευματι

να σημειωθει η μανία της άγιας οικογένειας να γεννοβολάει, να εκπληρώνει το σκοπό του ανθρώπου στη Γη και να την επιβάλλει ως ιερή ηθική στους υπολοίπους που ειδάλλως αμαρτάνουν -με σεξ μόνο για ηδονή

Ξεκίνησα να το βλέπω με καχυποψία αλλά στο τέλος μου έμεινε... θαυμασμός. Φαίνεται ότι δεν είχε διείσδυσει στην πολιτική πραγματικότητα εξ ου και τα χαμόγελα με τους Κλίντον, Ομπάμα και λοιπούς εγκλημ

ρεαλιστικότατο! Η μεγαλειότητα του οργανωμένου εγκλήματος από τη μία και η δύναμη των αρχών από την άλλη όταν μεμονωμένα όργανα έχουν το ήθος να αντισταθούν στη διαφθορά. Υπενθύμιση ότι οι εγκληματίες

Ο αγαπητός μου σκηνοθέτης ασκεί την ικανότητα του στην δημιουργία συναισθημάτων με σκηνές που βράζουν από ζωντάνια, από ανθρωπιά... Πόσο πετυχημένα εξάγει τον εσωτερικό κόσμο, την πολυπλοκότητα και μο

αξία λόγου προσέγγιση του ρόλου της βασίλισσας ως διακοσμητικό. Η αντιμετώπιση του ανθρώπου ως εργαλείου, ως πράγματος που πρέπει να "κοπεί" στα μέτρα που θέλει η βυθισμένη στους τύπους κοινωνία. Η δο

άψογο σκηνοθετικά και από άποψη υποκριτικής. Είναι θρίλερ γιατί θρίλερ είναι η πραγματικότητα για τις γυναίκες σε έναν κόσμο με τέτοια μυαλά... τα οποία δεν υπάρχουν μόνο στο Ιράν, υπάρχουν και στη δι

η τρομακτική φαινομενικά ακαταμάχητη διαπλοκή κ διαφθορά πολιτικών, μπάτσων δικαστικών... γιατί -όπως λέει το σύνθημα- όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί. Ύψωσε τη φωνή της αλήθειας και τον πάτησαν. Δυσ

η τρομακτική φαινομενικά ακαταμάχητη διαπλοκή κ διαφθορά πολιτικών, μπάτσων δικαστικών... γιατί -όπως λέει το σύνθημα- όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί. Ύψωσε τη φωνή της αλήθειας και τον πάτησαν. Δυσ

πολύ καλό προσωποκεντρικό έργο... από την ευτυχία στη κατάθλιψη σε μια στιγμή. Το τέρας του ναζισμού καταστρέφει ζωές... μπορεί να συμβεί στον καθένα. Γι αυτό καμία ανοχή σε φασιστικές συμπεριφορές. Τ

Κρίνοντας πάντα βάσει του σε τι στοχεύει το έργο, η δουλειά είναι ικανοποιητική! "Μπήκα" μέσα στο κλαμπ και στις τουαλέτες, γνώρισα μια οπτική της ζωής όπως εγγράφεται στην περιγραφή... κυρίως ζωή ελε

Το αριστούργημα του Κεν για την απρόσωπη βία του κράτους που χάρη στη χαώδης γραφειοκρατία καμουφλάρεται. Η "μηχανή" αυτή που δημιουργήσαμε (η οποία λειτουργεί μέσω αναίσθητων όντων, υποταγμένων τυφλά

Ίσως η πιο ρεαλιστική απεικόνιση της μέσης σύγχρονης οικογένειας, δηλαδή μιας οικογένειας εν τη εργατική τάξη. Χωρίς ρομαντικότητες "ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα". Απλά και ωμά. Μια σφαλιάρα στο

Σε τι απανθρωπιά μπορεί να οδηγήσει ο εθνικισμός; Η σιγουριά των οργάνων (δηλαδή άβουλων όντων) ότι έχουν το "μονοπώλιο του σωστού"... αναμόρφωση για να τους κάνουν Έλληνες λέει. Η μαστούρα με ελληνικ