Οι κριτικές του μέλους user-ekhj2vkd

3/10. Σκηνοθετικα καποια λαθη που κανουν μπαμ (πχ. λεει ο δευτεραγωνιστης ειμαι βουλγαρια και ειναι στον κηπο ζαππειου) θα μπορουσαν ευκολα να αποφευχθουν, σαν ντεμπουτο ειναι απλα οκ. Σαν κοινωνικοπο

Ολα συμβαινουν τοσο φυσικα οσο και αφυσικα αναφορικα με το συνηθισμενο κινηματογραφικο ρεαλισμο. Το μονταζ που οδηγει στις σκηνες σεξ βγαζει επιθετικη σκηνοθεσια. Το τελος δεν ανταμοιβει και μοιαζει π

Ενα πολυ ενδιαφερον και κινηματογραφικα ωριμο σχολιο στις ερωτικες σχεσεις, στα απωθημενα, το ανθρωπινο ανικανοποιητο και τις κοινωνικες συμβασεις που τελικα διαμορφωνουν το σχετιζεσθαι. Μια ταινια πο

Σαν μια ξεχειλωμενη εισαγωγη χαρακτηρων οπως αυτη στο Climax (2018), ο the boy στηνει τους ηθοποιους-ηρωες του κοιτωντας μας μες την ψυχη και αφηγωντας τη δικη του(ς). Δυσκολη ταινια να επιβιωσει κανε

7/10. Ελληνικος νεορεαλιστικος σινεμας που κλεινει το ματι απο την πρωτη σεκανς αφου εχει επιτηδες καμεο γιαννη οικονομιδη, δειχνοντας τη συγκλιση αλλα και (εν συνεχεια) τη διαφορα απο την οικονομιδικ

Ενω προσεγγιζει αρχικα την αλκοολικη ηρωιδα με κινηματογραφικη στιβαροτητα και ρεαλισμο, η ανουσια υποπλοκη με την απαγωγη καπελωνει ολη την ταινια και ετσι αποπροσανατολιζεται πληρως απο τον φαινομεν

Αδιαμφισβητητα υπαρχει σκηνοθετικη ικανοτητα εως και ταλεντο, αλλα αφηγηματικα η ταινια ειναι μια διανοουμενιστικη φανφαρα που ασχολειται αλληγορικα με το ελληνικο διαγενεαλογικο τραυμα. Σαν εναν εφια

Αφηγηματικα εχει εναν τραχυ ρεαλισμο που πηγαζει απο μια αξιοζηλευτη φυσικοτητα που δεν σε αφηνει ασυγκινητο, ενω σε εξοικειωνει με την πραγματικοτητα και την κουλτουρα του πακισταν. Στην αρχη μου φαν

Εκνευριστικα ρηχη κριτικη στο επαγγελμα του ινφλουενσινγκ και στις ψυχικες επιπτωσεις των δημιουργων περιεχομενου και των ακολουθων τους. Πετυχαινει ακριβως το αντιθετο απο το να δωσει τροφη για σκεψη

7/10. Αρτιοτατη σε σεναριο και σκηνοθεσια. Βυθιζεσαι γρηγορα στον καλομελετημενο μικροκοσμο της και μαντευεις με ανησυχια τι θα ακολουθησει. Δεν ειναι το συνηθισμενο ιρανικο σινεμα του φαραντι και του

5/10. Περισσοτερο μια ποιητικη και παραμυθενια ματια σε ενα μη ευνοουμενο λοβ στορι, παρα μια ρεαλιστικη προσεγγιση στο μεταναστευτικο. Οι πραγματικοι προσφυγες αυτου του κοσμου ισως γελασουν και προσ

ξεκινα με σπασμενα φρενα, μετα τη μεση κανει μια καποια κοιλια, δειχνοντας ενοχλητικα αργοσυρτα και επαναμβανομενα τα μαρτυρικα βασανιστηρια της δευτεραγωνιστριας. Με ενα πιο γρηγορο μονταζ στο δευτερ