Όσο αμήχανο, τόσο αληθινό. Όσο εσωστρεφές, άλλο τόσο σαν καθαρογραμμένο γράμμα. Όσο συννεφιασμένο, τόσο φωτεινό.

Το «Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού», το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Έκτορα Λυγίζου με έναν καθηλωτικό Γιάννη Παπαδόπουλο στο ρόλο ενός καλλιτέχνη που ζει μόνος, στα όρια της ανέχειας σε μια πόλη που μοιάζει να τον καταπίνει μέρα τη μέρα, μοιάζει σαν μια σύγχρονη ανάγνωση της χαμηλόφωνης έντασης των έργων του Ρομπέρ Μπρεσόν.

Ειλικρινές στις προθέσεις του, τολμηρό στη διάθεσή του και αγανακτισμένο στη διαδρομή του, το «Αγόρι» χαρτογραφεί μια άγρια πόλη που σε κάθε της στροφή κρύβει μια επιθυμία, έναν πόθο που όμως δείχνει να είναι για λίγους. Για εκείνους τους εκλεκτούς που θα χρειαστεί να πονέσουν περισσότερο.

Ο ήρωας ζει σε ένα διαμέρισμα με συντροφιά ένα καναρίνι στο κλουβί, και προσπαθεί να ξαναγράψει την ίδια του τη ζωή σαν μια καινούργια σονάτα, που κανείς δεν έχει παίξει και κανένας δεν έχει τραγουδήσει.

8 χρόνια μετά την επαφή εκείνη με τον πρώτο του κινηματογραφικό ρόλο, ο βραβευμένος Γιάννης Παπαδόπουλος επιστρέφει και ακολουθεί τις διαδρομές ξανά στην άκρη αυτής της πόλης, που συνεχίζει να μοιάζει με κλουβί.