Με ένα διαφορετικό σκεπτικό και με μια διαφορετική θέληση, αυτή η «ιδιαίτερη» πανδημία του Runaway Day, γυρισμένη σε ένα αποφορτισμένο ασπρόμαυρο, μπορεί κάλλιστα να λειτουργήσει ως δαγκεροτυπία του σήμερα, σε μια κοινωνία που θέλει να τρέξει, είτε για να ξεφύγει, είτε για να βρει. Το ζητούμενο παραμένει, ως και σήμερα, το αντικείμενο που ωθεί ή έλκει.

Ο Δημήτρης Μπαβέλλας στο Runway Day έστησε ένα αστικό road movie film, ώρες ώρες στατικό, άλλες πάλι στο fast forward, το άπλωσε στις «από πίσω» γειτονιές γνωστών δρόμων του αθηναικού κέντρου και έβαλε τους ήρωές του να τρέχουν. Σαν να έλκονται ο καθένας από τον άλλον, σαν μια ανάγκη από επικοινωνία, χωρίς κανείς τους να το γνωρίζει, μα να το θέλει, η ταινία στέκεται ως οδηγός μιας πόλης που συνεχώς αλλάζει μορφή, χρώμα και διάθεση, αναζητώντας πάντα νέους επιβάτες και κατοίκους.

Με γυρίσματα στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, στο Δουργούτι, στο Κουκάκι και στα πέριξ, το Runaway Day είναι ένα ασπόμαυρο κολάζ μιας πολύχρωμης πόλης, που έμαθε να ζει (και) χωρίς χρώματα.

Ο Δημήτρης Μπαβέλλας, οκτώ χρόνια μετά, ως άλλος ανταποκριτής του παρελθόντος, επισκέπτεται ξανά τα ίδια μέρη, όπου γυρίστηκαν κομβικές σκηνές της ταινίας, συνομιλεί με συνεργάτες του και δημιουργεί μια ταινία μέσα στην ταινία, περισσότερο σαν αναμνηστικό δώρο στο τότε για να κουμπώσει στο τώρα.

Credits

Βίντεο: Νίκος Καλλιπολίτης
Φωτογραφίες: Ελένη Μήτσιου
Ακούγονται κομμάτια της ταινίας από τους Smoking Barrels και Γιώργο Γκίνη.