O άνθρωπος, τα όνειρα κι η θάλασσα. Συνδυάζοντας σπάνιο αρχειακό φιλμ με σύγχρονες υποβρύχιες λήψεις, το εντυπωσιακά ανθρώπινο ντοκιμαντέρ του Λευτέρη Χαρίτου συνδέει την ελεύθερη κατάδυση στον ωκεανό με ένα ταξίδι στα βάθη του εαυτού μας μέσα από το πορτρέτο του ανθρώπου-δελφίνι Ζακ Μαγιόλ. Tου θρύλου των ελεύθερων καταδύσεων Ζακ Μαγιόλ, η ζωή του οποίου αποτέλεσε την έμπνευση για την αγαπημένη ταινία “Απέραντο Γαλάζιο” του Λικ Μπεσόν.

Το φιλμ πλέκει μεταξύ τους καθηλωτικά πλάνα από το βυθό των θαλασσών, με ανθρώπινες μαρτυρίες και ιστορίες από τους κοντινότερους ανθρώπους του Μαγιόλ, μαζί με σπάνιο αρχειακό υλικό, σχηματίζοντας το πορτρέτο της εσωτερικής αναζήτησης του ανθρώπου-δελφίνι. Η εντυπωσιακή δουλειά του Λευτέρη Χαρίτου τιμήθηκε με το Ίρις Καλύτερου Ντοκιμαντέρ το 2018, και ο δημιουργός συστήνει στους συνδρομητές του Cinobo την ταινία του με δικά του λόγια.
 

Για την αρχική του ιδέα:

Η ιδέα δεν μου ανήκει. Η ταινία ήταν ανάθεση από τους παραγωγούς της εταιρείας Anemon, Ρέα Αποστολίδη και Γιούρι Αβέρωφ μαζί με την Μαντλέν Αβραμούση από το γαλλικό Arte.

Όμως όταν καλείσαι για τρία χρόνια να ασχοληθείς με μία προσωπικότητα υπάρχει αναμφίβολα κάτι που σε τραβάει. Εμένα με τράβηξαν οι αντιφάσεις του Ζακ Μαγιόλ. Από τη μία ένας άνθρωπος που αγαπούσε τη θάλασσα και τη φύση όσο τίποτα. Με βαθιά πνευματικότητα. Ένας από τους πρώτους οικολόγους της ιστορίας. Από την άλλη, ένας δύστροπος άνθρωπος. Εγωιστής, γυναικάς, γόης. Δυο πλευρές που μάχονται μεταξύ τους μέχρι το τέλος της ζωής του. Αυτό με τράβηξε πολύ σε αυτόν τον άνθρωπο.

Επίσης, αν και δεν έχω σχέση με τη θάλασσα πέρα από τις διακοπές του καλοκαιριού, φτιάχνοντας την ταινία ανακάλυψα πολλές πτυχές της. Η ηρεμία, ο κίνδυνος, το απέραντό της. Μέσα από πολλά ταξίδια που πραγματοποίησα κατάλαβα στο τέλος πως η θάλασσα ήταν παντού μέσα μου. Έγινα υδάτινος και εγώ μαζί με τον Μαγιόλ. Έτσι εξηγώ και την επιτυχία της σε πολλές χώρες του κόσμου.

Για την δημιουργική διαδικασία:

Γράφτηκε σενάριο για την ταινία. Από την αρχή μέχρι και πριν το μοντάζ. Άσχετα αν στο τέλος άλλαξαν πολλά η βασική δομή έμεινε σε μεγάλο βαθμό ίδια. Μαζί με τον Γιούρι συζητούσαμε συχνά την ιστορία. Είχα αποφασίσει έτσι κι αλλιώς η ταινία να μοιάζει με ταινία μυθοπλασίας. Να νιώθει ο θεατής πως υπάρχει ο ήρωας αυτός και πως αν και πραγματικός έχει διαστάσεις ήρωα μυθοπλασίας. Έτσι αποφασίστηκε και η φωνή του Ζαν Μαρκ Μπαρ να είναι η φωνή του Μαγιόλ. Μια φωνή βαθιά, γοητευτική, ταξιδιάρα.

Περισσότερο με εξέπληξε ευχάριστα το πόσο παρά τα ταξίδια και τα σπαστά γυρίσματα το ύφος παρέμεινε ενιαίο. Αυτό έχει να κάνει με το ότι η ταινία υπήρχε με τη μορφή κοινού οράματος σε όλη την ομάδα από πριν. Ο βασικός πυρήνας συνεργατών έβλεπε την ίδια ταινία από την αρχή. Από την άλλη το ταξίδι ήταν μεγάλο για μένα. Γύρισα τον κόσμο μαζί με τον Μαγιόλ. Τον κουβάλησα πολλά χρόνια και σε απίστευτες γωνίες του πλανήτη. Από τις Μπαχάμες μέχρι τη Τόκιο και από το Μαϊάμι μέχρι την Ινδία η περιπέτεια ήταν μεγάλη.


Για τη θέση του ντοκιμαντέρ στο σημερινό κινηματογραφικό σκηνικό:

Έχει κυρίαρχη θέση πλέον το ντοκιμαντέρ. Φαίνεται από τα Όσκαρ, από τις πλατφόρμες, από τα φεστιβάλ. Έχει μεταλλαχθεί το είδος τα τελευταία χρόνια και μας χαρίζει συναρπαστικές ταινίες κατά την άποψή μου πιο δυνατές από αυτές της μυθοπλασίας. Παραμένω εραστής του είδους. Η ραγδαία εξέλιξη έχει γίνει αντιληπτή σε όλο τον κόσμο. Δεν μπορώ πια να φανταστώ κινηματογράφο χωρίς ντοκιμαντέρ. Ο συνδυασμός μιας δυνατής αφηγηματικής δομής πάνω σε μια πραγματική εξιστόρηση κάνει το αποτέλεσμα εκρηκτικό.