Το ξεκίνημά του, το weird wave, οι απίθανες αφίσες των ταινιών του, ο σχεδόν μόνιμος συνεργάτης του στα ιδιοφυή σενάρια που μας έχουν πάρει το μυαλό, Ευθύμης Φιλίππου, οι εγχώριοι και διεθνείς υπερταλαντούχοι πρωταγωνιστές του που πλέον αποκαλούμε “λανθιμικούς”, η σκηνοθετική του ματιά που έχει δημιουργήσει ολόκληρη τάση, είναι μερικά από όσα συνθέτουν τον κόσμο του Γιώργου Λάνθιμου. Ενός από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του καιρού μας, και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Από τη μίνιμαλ, μικρού μπάτζετ Κινέττα που αποτέλεσε την πρώτη μεγάλου μήκους του, μέχρι το πρώτο του μεγάλο μπαμ, τον Κυνόδοντα, που κέρδισε το βραβείο Ένα Κάποιο Βλέμμα στο Φεστιβάλ Καννών, έφτασε στην 5άδα για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας και αποτέλεσε το άτυπο ξεκίνημα του ελληνικού weird wave. Και από τις βραβευμένες στη Βενετία Άλπεις, όπου ο Λάνθιμος ξανασυνάντησε τον Άρη Σερβετάλη και την Αγγελική Παπούλια, στις δυο (πρώτες του) ταινίες στο Χόλιγουντ: τον δεν-ανήκω-σε-κανένα-είδος Αστακό που βραβεύτηκε στις Κάννες και είχε το πιο λαμπερό καστ που θα μπορούσαμε να φανταστούμε (Κόλιν Φάρελ, Ρέιτσελ Βάις, Λέα Σεϊντού, Τζον Σ. Ράιλι, Ολίβια Κόλμαν) και τον επίσης βραβευμένο στις Κάννες Θάνατο του Ιερού Ελαφιού, όπου ο Κόλιν Φάρελ, η Νικόλ Κίντμαν και ο Μπάρι Κέγκαν σε έναν από τους πρώτους μεγάλους ρόλους του, συνάντησαν την “Ιφιγένεια εν αυλίδι” του Ευριπίδη.

Ακολουθούν λεπτομέρειες για τις ταινίες:

Κινέττα (Kinetta)

Η αυτιστική αναπαράσταση φόνων ως νόημα στην κατακερματισμένη ύπαρξη κι ένας νεαρός σκηνοθέτης με το όνομα Γιώργος Λάνθιμος, που συστήνεται παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ακέραιο και ακατέργαστο ένα κινηματογραφικό όραμα που έμελλε να κατακτήσει τον κόσμο.

Κυνόδοντας (Dogtooth)

Ιστορικής σημασίας πλέον για το ελληνικό σινεμά, έστρεψε το βλέμμα ολόκληρου του πλανήτη στον Λάνθιμο, έφτασε μέχρι τα Όσκαρ, έγινε η κορωνίδα του ρεύματος που ονομάστηκε weird και παραμένει ένας κατάμαυρα σαρδόνιος και μεταμοντέρνα πολυεπίπεδος γρίφος.

Άλπεις (Alps)

Στην ίδια νοητή πορεία με τον Κυνόδοντα και στο ίδιο αφαιρετικό και αποστασιοποιημένο σύμπαν, ο Γιώργος Λάνθιμος δουλεύει με κάτι πιο ποπ και στήνει ένα εγκεφαλικό παιχνίδι με διακειμενικές αναφορές κι επώδυνες αλήθειες για τη διαχείριση του θανάτου και την οχύρωση πίσω από κάθε λογής ρόλους.

Αστακός (The Lobster)

Ο λανθιμικός έρωτας δεν μοιάζει με κανέναν άλλον. Είναι αντισυμβατικός, σουρεαλιστικός, σκοτεινός. Σ’ ένα κόσμο που ο άνθρωπος δεν μπορεί να ξεφύγει από τους κανόνες που ορίζουν την ύπαρξή του, η αγάπη είναι πράξη επαναστατική. Και το μεγάλο ταλέντο του Έλληνα σκηνοθέτη, αδιαπραγμάτευτο.

Ο Θάνατος του Ιερού Ελαφιού (The Killing of the Sacred Deer

Η ταινία που σήμανε την τρίτη διαδοχική βράβευση του Γιώργου Λάνθιμου στις Κάννες και παγίωσε τη θέση του ως ενός από τους πιο σημαντικούς και προκλητικούς κινηματογραφιστές παγκοσμίως. Μία κλινική ανάγνωση της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, μέσα από ένα υποδόρια νοσηρό θρίλερ.