Τυνησία, καλοκαίρι του 2011. Λίγους μήνες μετά την «Επανάσταση των Γιασεμιών» και την πτώση του Μπεν Αλί. Λίγους μήνες πριν από τον θάνατο του Μοαμάρ Καντάφι στην γειτονική Λιβύη. Μια εύπορη γαλλοτραφείσα οικογένεια ταξιδεύει ανέμελη προς το Νότο για να συνεχίσει τις διακοπές της. Όμως οι στιγμές της ξεγνοιασιάς κατά τη διάρκεια του road trip θα διακοπούν απότομα από την επίθεση μιας ομάδας ένοπλων Ισλαμιστών. Ο μικρός γιος του ζευγαριού θα τραυματιστεί σοβαρά στο συκώτι και στο νοσοκομείο η αναζήτηση συμβατού δότη για μεταμόσχευση όχι μόνο θα αποκαλύψει καλά κρυμμένα οικογενειακά μυστικά, αλλά και θα καταδείξει τα ηθικά, θρησκευτικά και πολιτικά αδιέξοδα μιας χώρας σε μετάβαση προς ένα αβέβαιο μέλλον.

Το πολυβραβευμένο «Ένας Γιος» του Μεχντί Μπαρσαουί (Βραβείο Α’ Ανδρικού Ρόλου στο Τμήμα Ορίζοντες στο Φεστιβάλ Βενετίας και Σεζάρ Α’ Ανδρικού Ρόλου στον Σάμι Μπουατζίλα. Βραβείο Κριτικής Επιτροπής ΟΠΑΝΔΑ Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου 2021. Βραβείο Κοινού Fischer Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου 2021) είναι ένα καταιγιστικό σκηνοθετικό ντεμπούτο που από τα πρώτα κιόλας λεπτά του χτίζει μεθοδικά την ένταση και το σασπένς και κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού καθ’ όλη τη διάρκεια του, καταφέρνοντας να συνδυάσει το προσωπικό δράμα και τα διλήμματα ενός ζευγαριού που έρχεται αντιμέτωπο με το παρελθόν του με το θρησκευτικό φανατισμό και την ιστορική πρόκληση της προόδου μιας ολόκληρης κοινωνίας.

Αυτό που θα μπορούσε να έχει εκπέσει σε ένα μελόδραμα απιστιών και λαϊκίστικων κατηγορώ, μετατρέπεται στα χέρια του σκηνοθέτη σε μία πολλαπλών αποχρώσεων και δυναμικών ιστορία, όπου χάρη και στην ερμηνεία του χαρισματικού Σάμι Μπουατζίλα, ο ρόλος της πατρότητας και η κυριαρχική θέση του άνδρα μέσα σε μια παραδοσιακά πατριαρχική κοινωνία, όπως αυτή των ισλαμικών χωρών, τίθενται υπό αμφισβήτηση κι επαναπροσδιορίζονται, όσο δοκιμάζονται η συνοχή και η αντοχή των οικογενειακών δεσμών και ο χρόνος μετρά αντίστροφα για τον μικρό γιο, που μοιάζει να είναι το εξιλαστήριο θύμα, αλλά και η προσωποποίηση μιας λαβωμένης πορείας προς τα εμπρός.

Και αυτή είναι η ουσιαστική δύναμη της ταινίας, η οποία κάτω από το μανδύα μιας crowd pleasing περιπέτειας κι ενός συναρπαστικού οικογενειακού δράματος τολμά να πάρει μια ψύχραιμη και στιβαρή θέση σε ζητήματα ταμπού, όπως η μοιχεία και οι μεταμοσχεύσεις, σε μια χώρα που ακόμα και σήμερα παραμένει διχασμένη, αλλά και να επεκτείνει αυτό τον προβληματισμό αγγίζοντας εν τέλει κάθε θεατή.