Τα Μπάσταρδα έχουν αφήσει την πόλη μόνη της. Στην εξοχή το νέο τους σπίτι μυρίζει μόνο καλοκαίρι. Πέντε κορίτσια και πέντε αγόρια ζούνε εδώ και τώρα για το τώρα. Εδώ δε πλησιάζει κανείς, εδώ όλοι φυλάνε σκοπιά, φιλάνε ο ένας τον άλλον, παίζουν τους νεκρούς. Είναι ακόμα παιδιά. Είναι τα δικά σας παιδιά. Τα δικά μας μπάσταρδα.

Ο σκηνοθέτης Νίκος Πάστρας μιλά για τη γέννηση του μεγάλου μήκους ντεμπούτου του: «Τα «Μπάσταρδα» γυρίστηκαν σε μια περίοδο που ο κόσμος έμοιαζε να τελειώνει. Ίσως για αυτό έχουν μια αίσθηση απελπισίας. Η ιδέα τους γεννήθηκε από την αντίδραση στην αδράνεια των καιρών της καραντίνας, μα πρώτα και κύρια από τους δέκα υπέροχους, νέους ηθοποιούς που έδωσαν τους εαυτούς τους στο να γεννηθούν αυτοί οι χαρακτήρες. Μαζί φτιάξαμε το σενάριο, μαζί δημιουργήσαμε τη συνθήκη, μαζί μαζευτήκαμε σε ένα σπίτι με το φανταστικό μας συνεργείο, στη μέση του πουθενά και ζήσαμε για ένα μήνα φτιάχνοντας την ταινία. Πόσο ειρωνικό που φτιάξαμε μια οικογένεια για να μιλήσουμε κατά της. Συνειδητοποιώ πως αυτό που έχω γράψει μέχρι τώρα έχει πολλά «μαζί», απλά γιατί το «μαζί» έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Κι επίσης, πως τελικά είναι μια ταινία υπέρ της οικογένειας.»

Ο Νίκος Πάστρας γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι αυτοδίδακτος κινηματογραφιστής και δουλεύει στο σινεμά από το 2007. Έχει σκηνοθετήσει τις μικρού μήκους ταινίες «Theremin» (2008), «Χαμένο Κορίτσι» (2012), «Ακρυλικό» (2016) και «Μελατονίνη» (2020), τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ και διαφημιστικά. Έχει μοντάρει μικρού μήκους ταινίες, ντοκιμαντέρ, διαφημιστικά, βίντεο κλιπ, τις δύο τελευταίες ταινίες του Νίκου Παναγιωτόπουλου («Η Λιμουζίνα» και «Η Κόρη του Ρέμπραντ» - που επίσης στριμάρουν στο Cinobo) και την ταινία «Winona» του The Boy, για το μοντάζ της οποίας απέσπασε το βραβείο Ίρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Επίσης, δουλεύει ως γραφίστας και illustrator, σχεδιάζοντας τίτλους και αφίσες για μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες, καθώς και εξώφυλλα δίσκων. Η πρώτη του, DIY, μεγάλου μήκους ταινία «Μπάσταρδα» βραβεύτηκε με τον Αργυρό Αλέξανδρο στο 63ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και ήταν υποψήφια για βραβεία Ίρις πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη και πρωτότυπης μουσικής.