Η Χαλίνα Ρέιν προσγειώθηκε στα διεθνή κινηματογραφικά πράγματα σαν βόμβα. Μετά από χρόνια εμπειρίας ως ηθοποιός στην Ολλανδία, το αγγλόφωνο σκηνοθετικό της ντεμπούτο «Bodies, Bodies, Bodies» έσκασε σαν πυροτέχνημα και την οδήγησε στο, επίσης πολύκροτο, «Babygirl» που συζητήθηκε όσο καμία άλλη ταινία στο 81ο Φεστιβάλ Βενετίας, όπου έκανε την πρεμιέρα του χαρίζοντας στη Νικόλ Κίντμαν το βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας. Πριν από όλα αυτά, όμως, η Ρέιν θα κατακτούσε το τηλεοπτικό φεστιβάλ των Καννών, Canneseries, με μια μίνι-σειρά για την αθέατη πλευρά του διαβόητου Red Light District του Άμστερνταμ με πρωταγωνίστρια και συμπαραγωγό την Καρίς Βαν Χόυτεν (την Melisandre του Game of Thrones).

Ανάμεσα στην Αμβέρσα και το Άμστερνταμ, τρεις γυναίκες με πολύ διαφορετικές καταβολές θα βρουν τις ζωές του να διαπλέκονται αναπάντεχα μετά από ένα τραγικό γεγονός. Η Σίλβια (Καρίς Βαν Χόυτεν), σεξεργάτρια σε κακοποιητική σχέση με τον προαγωγό της, η Έσθερ (Χαλίνα Ρέιν), διάσημη τραγουδίστρια της όπερας και η Ίβι, προσηλωμένη ντετέκτιβ από το Βέλγιο, θα έρθουν αντιμέτωπες με τον κόσμο της σεξεργασίας και της εμπορίας ανθρώπων και θα χρειαστεί να καταπιαστούν με θέματα-ταμπού, όπως η γυναικεία σεξουαλικότητα, η μητρότητα, η εξουσία και το χρήμα.

Τη σειρά υπογράφει η εταιρεία παραγωγής Man Up που συνίδρυσαν η Ρέιν με τη Βαν Χόυτεν με σκοπό να αναδείξουν τη γυναικεία ματιά στο σινεμά και την τηλεόραση και να πουν ιστορίες με πολύπλοκους γυναικείους χαρακτήρες που δεν θα περιορίζονται σε δισδιάστατα στερεότυπα και θα σπάνε τα καλούπια των παραδοσιακών αφηγημάτων για τη γυναικεία κατάσταση. Οι δύο καλλιτέχνιδες γνωρίστηκαν για πρώτη φορά στα γυρίσματα του «Black Book» του Πολ Βερχόφεν και έκτοτε έχουν συνυπογράψει, εκτός από το Red Light, και μια μεγάλου μήκους ταινία.

Η γυναικεία ματιά είναι εν τέλει και το κλειδί της ανατριχιαστικής επιδραστικότητας του «Red Light». Κοιτώντας πίσω από την υποκριτική ελευθεριακότητα και την κατ’ επίφαση προοδευτικότητα του Red Light District, εξερευνά τις γκρίζες ζώνες της σεξεργασίας, με έμφαση στη γυναικεία εμπειρία, χωρίς να ηθικολογεί ή να δαιμονοποιεί και, κυρίως, χωρίς να θυματοποιεί μονοδιάστατα τις ηρωίδες του. Και όλα αυτά, διατηρώντας το σασπένς και την αγωνία στο κόκκινο, τόσο χάρη στο εξαιρετικό σενάριο που δεν χάνει στιγμή τον ρυθμό του, όσο και εξαιτίας των στιβαρών ερμηνειών των τριών πρωταγωνιστριών.

Στα δέκα επεισόδια της σειράς, που παρακολουθούνται σχεδόν με μια ανάσα, τίποτα δεν είναι εκτός ορίων, η βία είναι καθημερινή συνθήκη και οι τρεις γυναίκες που βρίσκονται στο επίκεντρο αγωνίζονται πάνω απ’όλα για την ελευθερία και την αυτοδιάθεσή τους σε έναν κόσμο που δεν είναι φτιαγμένος για εκείνες. Όπως έλεγε και μια γνωστή μας «the night is dark and full of terrors» και στο Red Light αυτή είναι η απόλυτη, σκληρή αλήθεια.