“Μπορούμε να μιλήσουμε μόνο μέσα από τους πίνακές μας”, έγραφε ο σπουδαίος μεταϊμπρεσιονιστής στην τελευταία του επιστολή πριν τον θάνατό του και η φράση αυτή ήταν αρκετή για να εμπνεύσει το σκηνοθετικό δίδυμο Ντ. Κ. και Χιου Γουέλτσμαν να αποτολμήσουν ένα φιλόδοξο εγχείρημα. Για πρώτη φορά στην ιστορία του animation, μια ολόκληρη ταινία ζωγραφίζεται εξ ολοκλήρου στο χέρι, κάθε καρέ και μια ελαιογραφία από έναν καταξιωμένο καλλιτέχνη από όλο τον κόσμο.

Αντλώντας την έμπνευσή τους από τις επιστολές του Βαν Γκογκ στον αδερφό του Τεό και στον θεράποντα ιατρό του, Πολ Γκασέ, οι σκηνοθέτες και σεναριογράφοι της ταινίας υφαίνουν ένα γοητευτικό μυστήριο γύρω από την εξιχνίαση των συνθηκών πίσω από τον τραγικό θάνατο του ζωγράφου. Πρόσωπα από τον στενό του κύκλο, ανυποψίαστοι κάτοικοι της τοπικής κοινωνίας του γαλλικού χωρίου όπου πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του και ένας ταχυδρόμος, ή καλύτερα, αγγελιοφόρος, που καλείται να συναρμολογήσει το παζλ και να βρει τις απαντήσεις. Συνθέτοντας ένα biopic που δεν μοιάζει με κανένα άλλο, οι Γουέλτσμαν ψάχνουν τον Βίνσεντ εκεί όπου θα ήθελε και ο ίδιος να βρεθεί: στο σπουδαίο ζωγραφικό του έργο.

Επιστρατεύοντας ένα καστ γεμάτο δυνατά ονόματα (Ντάγκλας Μπουθ, Σίρσα Ρόναν, Κρις Ο’Ντάουντ, Χέλεν ΜακΡόρι), το Loving Vincent γυρίστηκε με έναν ανορθόδοξο τρόπο. Αρχικά, κινηματογραφήθηκε εξ ολοκλήρου ως live action ταινία, με τους ηθοποιούς να παίζουν μπροστά σε πράσινες οθόνες και ειδικά διαμορφωμένα στούντιο που προσομοίαζαν τους πίνακες του Βαν Γκογκ και στη συνέχεια, το υλικό δόθηκε στους ζωγράφους που θα δημιουργούσαν τα καρέ-ελαιογραφίες. Πάνω από 150 καλλιτέχνες εργάστηκαν για χρόνια στην υλοποίηση του πρότζεκτ, ενώ πολλοί εξ αυτών ήταν και Έλληνες, καθώς ένα από τα υπερ-ατελιέ της παραγωγής βρισκόταν στη χώρα μας.

Με την ολοκλήρωσή του, η δημιουργική ομάδα του Loving Vincent δεν παρέδωσε μόνο ένα ανεπανάληπτο κινηματογραφικό επίτευγμα (και μόνο ο χρόνος, η λεπτομέρεια και η αγάπη στο έργο του Ολλανδού είναι αρκετά για να μας συγκινήσουν), αλλά και μια πρωτοφανή, διακειμενική επανεκτίμηση του έργου του Βαν Γκογκ. Βλέποντας τουλάχιστον 93 από τους γνωστότερους πίνακές του να αποκτούν ζωή και κίνηση, αυτό που τελικά διαπιστώνει κανείς είναι ότι ήταν ζωντανοί πάντα και ότι η κίνηση ήταν πάντα εγγενώς εγγεγραμμένη στις πινελιές του μεταϊμπρεσιονιστή, που έμοιαζαν να θέλουν να ξεφύγουν από τα στενά πλαίσια των καμβάδων.

Αν για κάτι, λοιπόν, πρέπει να ευγνωμονούμε τους δημιουργούς του Loving Vincent, είναι το πάθος με το οποίο έβγαλαν την ζωγραφική “έξω”, την επαναπλαισίωσαν σε μια νέα φόρμα, την μετέφρασαν στη γλώσσα του σινεμά. Και αυτό ήταν αποκαλυπτικό, ακριβώς γιατί ανέδειξε την κινηματογραφική γραμματική που ήταν ήδη κρυμμένη στα έργα του Βαν Γκογκ. Ευτυχώς, η δυσκολίες και η χρονοβόρα φύση του εγχειρήματος δεν απέτρεψαν τους Γουέλτσμαν από το να φέρουν ξανά την ελαιογραφία στο σινεμά, με το δεύτερό τους πρότζεκτ, “Οι Χωρικοί”, που είναι διαθέσιμο αποκλειστικά στο Cinobo και προτείνεται ανεπιφύλακτα για ένα double bill εικαστικής αρτιότητας και κινηματογραφικού θαύματος. Ας πατήσουμε, λοιπόν, play κι ας αφήσουμε τη ζωγραφική να μιλήσει, όπως θα ήθελε κι ο ίδιος ο Βίνσεντ.