Στην αναζήτησή του για εξηγήσεις, ο Βενσάν συνειδητοποιεί ότι ο συνδετικός κρίκος των επιθέσεων που δέχεται, είναι ότι, ακριβώς πριν, είχε κοιτάξει τους θύτες στα μάτια. Ο ακρογωνιαίος λίθος της ανθρώπινης επαφής και επικοινωνίας, μετατρέπεται σε trigger βίαιης συμπεριφοράς σε μια, τραβηγμένη από τα μαλλιά, αλλά γι αυτό αποτελεσματική αλληγορία για τη συμπεριφορά μας στην μετά-Covid εποχή. Οι παρατεταμένες καραντίνες, που απενοχοποίησαν την απομόνωση και την αυτοαναφορικότητα, καθώς και οι αενάως διαμεσολαβημένες αλληλεπιδράσεις μας στα ψηφιακά μας echo chambers, είναι για τον σκηνοθέτη η «ασθένεια» που γεννά τα ιδιότυπα zombies του. Τι πρέπει να κάνει κανείς για να επιβιώσει;
Η απάντηση που επιλέγει να δώσει η ταινία είναι μάλλον ρομαντική, μια αναγκαία ανάσα ανθρώπινης αισιοδοξίας στο κατάμαυρο σύμπαν της. Κι όμως, δεν θυσιάζει ούτε στιγμή από την αγωνιώδη έντασή της και το αλλόκοτο χιούμορ της, που απογειώνονται από την πρωταγωνιστική ερμηνεία του απόλυτου everyman του γαλλικού σινεμά, Καρίμ Λεκλού. Με συμμετοχή στην Εβδομάδα Κριτικής του Φεστιβάλ Καννών, το ντεμπούτο του Στεφάν Καστάν σηματοδοτεί μια νέα σελίδα στο γαλλικό σινεμά είδους, το επόμενο κεφάλαιο του οποίου περιμένουμε με ανυπομονησία να δούμε. Μέχρι τότε, «Σκοτώστε τον Βενσάν» και μην ρωτάτε πολλά.