Όταν η παρενόχληση που δέχεται την κάνει να καταρρεύσει στη σκηνή, αποφασίζει να μοιραστεί τα σχόλιά του δημόσια. Η ταυτότητα του Τομ αποκαλύπτεται και γίνεται παρίας στην κοινή γνώμη. Φοβισμένος, μόνος, και χωρίς τον διαδικτυακό του κόσμο, θα αναγκαστεί να αναδημιουργήσει την ταυτότητά του από το μηδέν.

Μέσα σε 4 καθηλωτικά επεισόδια, ο Τόμας Σίμπεργκ Τόργιουσεν δημιουργεί μια καθηλωτική μοντέρνα παραβολή γεμάτη ανατροπές, ρίσκο, μίσος – και πολύ σκοτάδι. Ποια άτομα έχουν δικαίωμα στην εξιλέωση, και τι μπορεί να σημαίνει κάτι τέτοιο στον σύγχρονο online κόσμο των troll, της κουλτούρας της ακύρωσης και της αστραπιαίας δημοσιότητας;

Πρόκειται για μια σειρά που δε φοβάται να ταξιδέψει σε σκοτεινές γωνιές του ψυχισμού και της ηθικής εξερευνώντας την ασχήμια της τοξικής αρρενωπότητας σε μια από τις πιο προοδευτικές χώρες του κόσμου, εκεί όπου η ισότητα δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση. Λειτουργώντας όμως υπό την πεποίθηση πως πάντα υπάρχει κάτι σοκαριστικό που μπορείς να ανακαλύψεις, κοιτάζοντας ευθέως την πιο σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων.

Πρόκειται εξάλλου για μια πολυβραβευμένη σειρά με διεθνή αναγνώριση, και με τρία βραβεία στο Canneseries ανάμεσα στα οποία Καλύτερη Σειρά και Καλύτερου Ηθοποιού. Στην οποία η δημιουργική ματιά την κάνει να ξεχωρίζει – δεν πρόκειται απλώς για ένα κοινωνικό / καταγγελτικό δράμα, αλλά στην ουσία για ένα τολμηρό ψυχολογικό θρίλερ γεμάτο απρόβλεπτες στροφές, ένταση και στιγμές φτιαγμένες για να βγάλουν τον θεατή από τη βόλεψή του.

Σε συνέντευξη στο VG, ο Τόργιουσεν ξεκαθαρίζει πως τον Τομ, το εν λόγω troll, δεν τον βλέπει ως έναν απλό, δισδιάστατο «κακό» χαρακτήρα, αλλά ως έναν άνθρωπο βυθισμένο στη μοναξιά. «Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους είναι απλώς μόνοι, πικροί και φοβισμένοι», τονίζει, ξεκαθαρίζοντας πως δεν έχει διάθεση άμεσης καταδίκης αυτού του αντι-ήρωα, αλλά διάθεση να εξερευνήσει, να βρει τι είναι αυτό που κρύβεται πίσω από το μίσος του.

Όχι πως τα πράγματα συγχέονται ή δεν είναι ξεκάθαρα ως προς την ηθική τοποθέτηση του Τομ. Η σειρά αποτυπώνει με ευθύτητα το πώς η ανωνυμία κι η ρητορική μίσους επιδρούν σε ένα πλήρως τοξικό περιβάλλον. Είναι ίσως κι ένα σχόλιο πάνω στην ψηφιακή εποχή, το πώς η τεχνολογία κι οι πλατφόρμες επικοινωνίας επηρεάζουν την ψυχολογία, τις σχέσεις, τους κοινωνικούς δεσμούς – υπό το πρίσμα πάντα, της ελλοχεύουσας τοξικής αρρενωπότητας.

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει λοιπόν, σε αυτό το πλαίσιο, η ριζική λύση στην οποία καταφεύγει ο Τομ όταν αποκαλύπτεται η πραγματική του ταυτότητα. Μια απρόσμενη αλλαγή, ένα τεστάρισμα ταυτοτήτων και ίσως και κάτι παραπάνω, που για τον Τομ γίνεται μονοπάτι αυτογνωσίας. Μέσα από τη νέα του ταυτότητα, ο Τομ έρχεται πιο κοντά σε συναισθήματα ευάλωτα – σκέψεις περί απομόνωσης και συντροφικότητα από τα οποία έμενε μακριά σα να είχε χτισμένα τείχη που τον κρατούσαν μακριά τους.

Φιλοσοφικά, αυτή εξέλιξη παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον πάνω στο φύλο, την ταυτότητα και το πώς ορίζουμε τελικά τον εαυτό μας. Από τι κομμάτια; Και βάσει τι κοινωνικών συμβάσεων και προκαταλήψεων; Τι σημαίνει τελικά το να γίνεις «ένας καλύτερος άνθρωπος» όταν αυτό που αρχίζεις να είσαι, είναι ξαφνικά ριζικά διαφορετικό; Ή μήπως τελικά δεν είναι;

Μέσα από αυτή τη στροφή η σειρά καταφέρνει μάλιστα να εξερευνήσει και μια μαύρα κωμική, σατιρική πλευρά. Μια κοινωνική σάτιρα όσο και ένα ψυχολογικό μαύρο χιούμορ που υπογραμμίζουν τις πολλές εσωτερικές συγκρούσεις, ακόμα και αντιφατικά συναισθήματα, στα οποια βρίσκουμε τον εαυτό μας μέσα από κάθε κρίσιμη στροφή που συναντούμε.

Ο Τόργιουσεν εξηγεί στο Cineuropa ότι η σειρά δεν είναι μόνο δραματική, αλλά καθ’ όλη την πορεία έχει πολύ έντονα σκαμπανεβάσματα. Θέλει το κοινό να βιώσει αυτή την ιστορία σαν “τρενάκι του τρόμου”: σοκαριστικές στιγμές, ανατροπές, αλλά και έντονο χιούμορ, χωρίς ποτέ τα θέματα που αγγίζει να χάνουν την σοβαρότητά τους.

Στην αφήγηση «δεν θέλαμε να λιμάρουμε τα δόντια», λέει ο Τόργιουσεν στο VG – δηλαδή, δεν ήθελαν να εξημερώσουν ή να λειάνουν τις πιο άγριες, επικίνδυνες πλευρές του Τομ αλλά και, τελικά, της σειράς. Ενδεικτική φράση του στόχου του δημιουργού, η σειρά να μην φοβηθεί τον κίνδυνο μιας τέτοιας αφήγησης. Ενός σκοταδιού, μιας αντίφασης, ακόμα κι ενός χιούμορ, που μπορεί να μουδιάσουν το κοινό.

Σε συνέντευξη στο Variety, ο Τόργιουσεν εξηγεί πως, τελικά, για τον Τομ είναι βαθιά η αίσθηση πως η ζωή του δεν έχει νόημα. Ως μοναχικός, μεσήλικας άνδρας, νιώθει άχρηστος – μια σκέψη που για διάφορους λόγους ενισχύει η «κοινότητά» του στο ίντερνετ. Ο Τόργιουσεν ήθελε να αποτυπώσει μια διαδρομή από το μίσος και την απομόνωση προς την οικειότητα και τη συμφιλίωση — μια πορεία που είναι δύσκολη αλλά εν τέλει θεμελιώδης.

Είναι εν τέλει κι αναγκαίο όταν διαχειρίζεσαι ζητήματα σαν αυτά. Σε μια στιγμή όπου η συζήτηση είναι πολύ έντονη γύρω από την αρρενωπότητα και τις διαδικτυακές συμπεριφορές, με τη σειρά να επιχειρεί να σκάψει βαθύτερα για να εντοπίσει τις βαθύτερες ρίζες του μίσους – αλλά και το πώς αντιμετωπίζουμε συγκεκριμένες συμπεριφορές στο διαδίκτυο, και το γιατί αυτές μπορεί να διαφέρουν από την πραγματική ζωή. Είναι τελικά, κι αυτό, ζήτημα ταυτότητας.