Σιμπούγια, Τόκιο. Ο Χιραγιάμα εργάζεται ως καθαριστής δημόσιων τουαλετών. Ικανοποιημένος με την απλότητα της ρουτίνας του, ζει μια ήσυχη, τακτική ζωή. Στον ελεύθερο χρόνο του απολαμβάνει τη μουσική και τα βιβλία, ενώ βρίσκει χαρά φωτογραφίζοντας δέντρα.

Ο ήχος των φύλλων που θροΐζουν, μια δέσμη φωτός που σπάει τη μονοτονία του τοίχου, ένα τραγούδι που ακούγεται στο ραδιόφωνο, ένας στίχος που δεν μπορείς να ξεχάσεις από το βιβλίο που διαβάζεις - στο Perfect Days, ο Βιμ Βέντερς μας υπενθυμίζει πως, ακόμα κι αν δεν είναι πάντα εύκολο να το παρατηρήσουμε, η ευτυχία ίσως τελικά να βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας.

Βαθιά ρομαντικός και πάντα κρατώντας τη σωστή απόσταση από το θέμα του, ο Βέντερς δανείζεται εδώ λίγη από τη φόρμα του μεγάλου Όζου. Με τη συντροφιά της σιωπής και τους ήχους της φύσης, μας ταξιδεύει στο - πρόσφατα αναπλασμένο - αστικό τοπίο της Σιμπούγια.

Ήταν λίγο μετά την πανδημία όταν ο Βέντερς προσκλήθηκε από έναν επιχειρηματία του Τόκιο να παρακολουθήσει την ανάπλαση των δημόσιων τουαλετών της περιοχής και, αν εμπνεόταν από το αποτέλεσμα, να δημιουργήσει ένα μικρού μήκους ντοκιμαντέρ - ή μια σειρά από τέτοια.

Aκούραστος και δημιουργικός, δουλεύοντας σχεδόν παράλληλα και πάνω σε ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του Γερμανού εικαστικού Άνσελμ Κίφερ, o Βέντερς είδε στην ευκαιρία αυτή κάτι μεγαλύτερο: τη δυνατότητα να σκιαγραφήσει το πορτρέτο ενός απλού ανθρώπου.

«Όλη μου η φιλμογραφία έχει ως βάση την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων», λέει ο ίδιος σε συνέντευξή του στο περιοδικό The Progressive. «Δεν υπάρχουν χειρότεροι ή καλύτεροι, κακοί ή καλοί, σημαντικοί ή ασήμαντοι. Και ο Χιραγιάμα το ξέρει καλά αυτό.»

Κι αν ο Χιραγιάμα - όνομα που συναντάμε και στους πρωταγωνιστές των ταινιών του Όζου - δεν διαχωρίζει τους ανθρώπους γύρω του, σίγουρα γνωρίζει πολύ καλά τις μουσικές του επιλογές. Έτσι, συνθέτει ένα από τα πιο cool mixtapes που έχουμε ακούσει εδώ και χρόνια στο σινεμά: The Velvet Underground, Patti Smith, Van Morrison, Nina Simone και - φυσικά - Lou Reed. 

«Η μουσική δεν λειτουργεί απλώς ως ατμόσφαιρα στην ταινία, αλλά και ως αφηγητής», συνεχίζει ο Βέντερς στην ίδια συνέντευξη. Και πράγματι, βλέποντας το Perfect Days, είναι αδύνατον να μην προσέξεις πως, εκεί όπου τα λόγια λείπουν, τα τραγούδια παίρνουν τη θέση τους - συνομιλώντας με την καθημερινότητα και τη γλυκιά ρουτίνα του πρωταγωνιστή, ενισχύοντας λίγο ακόμη τις “υπέροχες μέρες” του.

Τι λοιπόν κι αν ο Χιραγιάμα ονειρεύεται ασπρόμαυρα; Σημασία έχει πως οι μικρές στιγμές της καθημερινότητας είναι εκείνες που τον κάνουν να ζει σε technicolor.

Το Perfect Days βρίσκεται στο Cinobo ενώ μπορείς να ακούσεις το soundtrack της ταινίας εδώ - εγγυόμαστε πως η μέρα σου θα γίνει λίγο πιο υπέροχη.

*Βάζει τα ακουστικά και το “Feeling Good” της Nina Simone αρχίζει να παίζει*