Στη συλλογή που του αφιερώσαμε, παρουσιάζουμε, μεταξύ άλλων, δύο συνεργασίες του με τον σκηνοθέτη που τον εμπιστεύτηκε όσο κανείς, Τζέιμς Γκρέι, το υποτιμημένο «Δύο Έρωτες» και το πυρετώδες «Η Νύχτα μας Ανήκει», καθώς επίσης και το αστείο γουντιαλενικό «Παράλογος Άνθρωπος», το αυθάδικο «Μην Ανησυχείς, Δε θα Φτάσει Μακριά με τα Πόδια» του Γκας Βαν Σαντ και το άνισο πλην καταιγιστικό «Δεν Ήσουν Ποτέ Εδώ» της Λιν Ράμσεϊ, που του χάρισε το βραβείο ερμηνείας στις Κάννες.
Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Χοακίν Φίνιξ ήταν πάντα «εδώ». Ακόμα κι όταν, το 2007 ανακοίνωσε σε μια πολυσυζητημένη εμφάνιση στο σόου του Ντέιβιντ Λέτερμαν ότι αποσύρεται από την υποκριτική, που την ακολούθησε το παρανοϊκό mockumentary «I’m Still Here» που δημιούργησε μαζί με τον Κέισι Άφλεκ. Καλοστημένη φάρσα και ριψοκίνδυνη αυτοϋποβιβαστική σάτιρα, το «I’m Still Here» καταγράφει την υποτιθέμενη απόπειρα του έκπτωτου Χοακίν να ξεκινήσει νέα καριέρα ως ράπερ. Η ταινία δεν κυκλοφόρησε ποτέ στην Ελλάδα, έχετε όμως την ευκαιρία να τη δείτε στο Cinobo.
Οσκαρούχος πλέον, για τον ομώνυμο ρόλο στον σκορσεζικό «Τζόκερ» του Τοντ Φίλιπς, ο Φίνιξ κατάφερε να εισέλθει ακόμα και στο υπερηρωικό σινεμά κάνοντάς το δικό του, χωρίς να τυποποιήσει στιγμή τις ερμηνείες του, δοκιμάζοντας πάντα τα όριά του, σωματικά και πνευματικά και τσαλακώνοντας την εικόνα του όσο λίγοι χολιγουντιανοί σταρ. Ο μόνος άνθρωπος που θα μπορούσε την ίδια στιγμή να γελάει παρανοϊκά στους δρόμους της Νέας Υόρκης και να τρώει βίγκαν μπέργκερ έξω από το Dolby Theater την βραδιά των Όσκαρ, ο αγαπημένος μας Χοακίν Φίνιξ, έχει την τιμητική του.
