Σκηνές από bar και club μέχρι σχολές μπαλέτου ή αυτοσχέδιες ομάδες στο δρόμο. Σώματα που ενώνονται με τον ρυθμό μας θυμίζουν μια τόσο αγαπημένη συνήθεια που τον τελευταίο χρόνο γίνεται σχεδόν αποκλειστικά κατά μόνας. Θυμάστε πώς ήταν ο κόσμος όταν χορεύαμε;

Το Cinobo αυτό τον μήνα συγκεντρώνει ταινίες όπου ο χορός και η τριβή είναι κεντρικά αφηγηματικά και αισθητικά στοιχεία. Ταινίες διαφορετικών ειδών και σημασίας, όπου όμως όλων η εμπειρία αναπτύσσεται γύρω από την ιδέα και την εικόνα αυτής της συλλογικής, αρμονικής κίνησης.

Τι ενώνει το γκρουπ χορού στα «Κορίτσια Κάποιας Ηλικίας» με την ανελέητη club κουλτούρα του «Belgica»; Τι συνδέει την ανάγκη επιβίωσης στην καπιταλιστική μας δυστοπία στο «Magic Mike» με το body horror ενός άντρου μαγισσών στο «Suspiria»; Τι κοινό μπορεί να έχει η μαγεία της «Μεγάλης Ομορφιάς» του Σορεντίνο με τα χρώματα των «Δεσποινίδων του Ροσφόρ» του Ζακ Ντεμί;

Είναι ο χορός. Είναι ο τρόπος που η κάμερα γίνεται ένα με σώματα σε κίνηση, άλλα ιδρωμένα, άλλα καταπονημένα, άλλα σε μια διαρκή έκσταση. Όμως όλα τους παραδομένα στο ρυθμό, ικανά να πουν την ιστορία τους όχι πια με λόγια, αλλά με κίνηση. Γιατί τα σώματα δε μπορούν ποτέ να πουν ψέματα.