Αν τα μεγέθη έχουν σημασία και στο σινεμά, το Grande Vadrouille κυκλοφόρησε στις γαλλικές αίθουσες το 1966 και έγινε σε λίγους μήνες η μεγαλύτερη κινηματογραφική επιτυχία στην ιστορία της χώρας. Προσοχή, όχι μόνο για γαλλική ταινία, αλλά γενικώς. Και κράτησε αυτή την πρωτιά για 31 χρόνια όταν και ξεπεράστηκε από τον Τιτανικό που έσπαγε αντίστοιχα ρεκόρ σε πολλές χώρες.

Στην Ελλάδα έκοψε το διόλου ευκαταφρόνητο νούμερο των 310 χιλιάδων εισιτηρίων, ενώ από τη δεκαετία του ‘80 και έπειτα παίζονταν συχνά στην τηλεόραση, ενώ η VHS της ξανάμπαινε σε πολλά σπίτια. Ο Λουί ντε Φινές ήταν γενικώς πετυχημένος στα μέρη μας αν και η συγκεκριμένη ταινία δεν βασίζεται αποκλειστικά πάνω του. Αυτός και ο Μπουρβίλ οδηγούν μια ομάδα βρετανών αεροπόρων που πέφτουν στην κατεχόμενη Γαλλία και προσπαθούν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους μέσα από μια σειρά σπαρταριστών περιστατικών. 

Οι μνήμες του ναζισμού ήταν πολύ νωπές στην Ευρώπη όταν κυκλοφόρησε η ταινία, η οποία προσπάθησε και επένδυσε στο χιούμορ, την αυθεντικότητα των χαρακτήρων και την απλότητα της αφήγησης. Άφησε στην άκρη τους διδακτισμούς, παραμένοντας ως το τέλος μια λαϊκή κωμωδία, με ό,τι θετικό μπορεί να εξάγεται από αυτό τον όρο. Γι’ αυτό παραμένει και άκρως απολαυστική ως την εποχή μας, παρότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είναι μια μακρινή ιστορία για τη σημερινή γενιά.

Με αξέχαστες σκηνές, από Άγγλους και Γάλλους που δεν μπορούν να συνεννοηθούν ως τραγούδια σε σάουνα και κυνηγητά σε ζωολογικούς κήπους, η ταινία συγκαταλέγεται δικαίως σε λίστες με τις καλύτερες κωμωδίες που έγιναν ποτέ.