Γιατί το σκηνοθετικό δίδυμο από τη Βόρεια Μακεδονία ανακάλυψε τη μοναδική πρωταγωνίστριά του τυχαία, όσο προσπαθούσε να γυρίσει ένα ντοκιμαντερ μικρού μήκους με άλλο θέμα στην περιοχή, και γοητεύτηκε αναπόφευκτα από αυτή, φτάνοντας στο σημείο να την παρακολουθήσει επί τρία χρόνια και να καταγράψει στιγμές από τη ζωή της μέχρι να ολοκληρώσει τα γυρίσματα. Αυτή η αμεσότητα με το πρωτογενές υλικό είναι εμφανής σε κάθε πλάνο, όπου χωρίς συνεντεύξεις, narration ή περιττές επεξηγήσεις παρουσιάζεται μια ζωή στο κέντρο των Βαλκανίων και ταυτόχρονα στην άκρη του κόσμου μέσα από σιωπές και ανεπαίσθητες λεπτομέρειες, με μια νατουραλιστική ειλικρίνεια και με τις υπέροχες, πανέμορφες, λυρικές και άγριες εικόνες να καλύπτουν τα όποια κενά αφήνουν οι λέξεις.
Κι όταν στο διπλανό κτήμα έρθει να εγκατασταθεί μια πολύβουη και πολυμελής οικογένεια νομάδων ομοεθνών της, αυτή η «εισβολή» θα αλλάξει τη ζωή και τις εύθραυστες ισορροπίες της Χατζιτζέ με τρόπους που ποτέ δεν περίμενε. Αρχικά θα ενθουσιαστεί με αυτή την απροσδόκητη ένεση κοινωνικότητας: θα παίξει με τα επτά μικρά παιδιά τους και θα τους δείξει τον τρόπο της μελισσοκομίας της, απαραίτητο δόγμα του οποίου είναι να αφήνει πάντα το μισό μέλι στις κυρήθρες για να επιβιώνουν οι μέλισσες, μια δίκαιη και τίμια συναλλαγή ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση.
Ο pater familias, όμως, ενδεχομένως λόγω της οικονομικής ανάγκης για την επιβίωση της δικής του οικογένειας, κυρίως όμως από απληστία, θα βρει στο μέλι μία ακόμη ευκαιρία για εύκολο κέρδος και θα στήσει τα δικά του μελίσσια, διαταράσσοντας την οικολογική ισορροπία στην περιοχή. Κι αυτό θα έχει ολέθριες συνέπειες για ολόκληρο το οικοσύστημα, αφού οι φυσικοί πόροι θα εξαντληθούν και θα οδηγήσουν την Χατζιτζέ στην απελπισία.
Κι αν αυτή η μάχη παίρνει νομοτελειακά τις συμβολικές διαστάσεις μιας μονομαχίας ανάμεσα στις αντίρροπες δυνάμεις της παραγωγής με σεβασμό στη φύση και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, αποτυπώνεται από τους Κοτέσκα και Στεφάνοφ ήρεμα, υπαινικτικά και μειλίχια, με μια θαυμαστή διαύγεια και ισορροπία: τα κοντινά στα πρόσωπα των παραγωγών που μοχθούν σε αντίστιξη με την επιβλητική ακινησία του τοπίου, η χαμηλόφωνη παρουσία της Χατιτζέ και οι σχεδόν κατανυκτικές στιγμές με τη μητέρα της στο σπίτι σε αντίθεση με την κακοφωνία και την υστερία της οικογένειας των γειτόνων τους, οι εναλλαγές των εποχών που αγκαλιάζουν τα πάντα, μα πάνω απ’ όλα η φύση που φροντίζει να δώσει τη λύση με τη δική της αδιάλειπτη ενδελέχεια.