Στα 40 της, η Λέιλα έχει περάσει όλη της τη ζωή φροντίζοντας τους γονείς και τα τέσσερα αδέλφια της. Ενώ έχουν απεγνωσμένη ανάγκη από οικονομική υποστήριξη, η Λέιλα καταστρώνει ένα σχέδιο για να σώσει την οικογένεια από τη φτώχεια, ανακαλύψει όμως ότι ο πατέρας τους κρύβει έναν οικογενειακό θησαυρό. Αυτή η αποκάλυψη θα φέρει χάος στην ήδη εύθραυστη δυναμική της οικογένειας και οι πράξεις κάθε μέλους θα τους οδηγήσουν σταδιακά ένα βήμα πιο κοντά στην καταστροφή.

Μια ταινία για το βάρος της παράδοσης και τον αναπόδραστο δεσμό της οικογένειας, που εξερευνά τις στιγμές της ζωής που μας φέρνουν κοντά, ακόμα κι όταν όλα φαινομενικά προσπαθούν να μας χωρίσουν. Ένα φιλμ που δείχνει με σπουδαίο τρόπο πώς η οικογένεια μπορεί να είναι ταυτόχρονα κατάρα και ευλογία, μια συνεχής εναλλαγή μεταξύ του συμφέροντος και της ανιδιοτέλειας. Η Λέιλα και τα Αδέρφια της είναι ένας κοινωνικός σχολιασμός με αποχρώσεις δράματος και κωμωδίας παρεξηγήσεων, και όπως αυτές οι αντιφάσεις, συχνά σε κάνει να κλαις από τα γέλια.

Ο σκηνοθέτης Σαΐντ Ρουστάγι αφηγείται μια γεμάτη ανατροπές διαδρομή στις εσωτερικές σχέσεις μιας οικογένειας - και όχι μόνο: «Η Λέιλα και τα Αδέρφια της μιλά για παγκόσμια θέματα. Αυτό που αφορά συγκεκριμένα την ιρανική κοινωνία, είναι η μεσαία τάξη που αναπτύχθηκε τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό ισχύει και για τις μικρές πόλεις όπου οι οικογένειες άρχισαν να φτάνουν σε ένα ορισμένο επίπεδο καθημερινής άνεσης, έχοντας π.χ. αυτοκίνητο και άλλου είδους ανέσεις. Αυτή η εξέλιξη δημιούργησε το εσωτερικό κέλυφος της κοινωνίας. Ωστόσο, μετά την κυβέρνηση Αχμαντινετζάντ, αυτή η δομή έχει καταρρεύσει εντελώς. Η μεσαία τάξη εξαφανίστηκε σταδιακά, προκαλώντας ένα διευρυνόμενο ρήγμα στην κοινωνία και τη μαζική εξαθλίωσή της. Στην Τεχεράνη, όσοι ζούσαν σε περιοχές της μεσαίας τάξης σπρώχτηκαν στις περιφέρειες και οι φτωχοί έπρεπε να μετακομίσουν σε μέρη που έμοιαζαν με παραγκουπόλεις. Μόνο ένα μικρό μέρος του πληθυσμού μπόρεσε να συγκεντρώσει κεφάλαιο.

Πάντοτε με ενέπνεαν οι σαιξπηρικές και οι ελληνικές τραγωδίες. Αυτά μου αρέσει να διαβάζω και να βλέπω στον κινηματογράφο. Ασυνείδητα έχουν επηρεάσει τη γραφή μου, ειδικά τους χαρακτήρες που δημιουργώ. Μια ιστορία με αγγίζει μόνο όταν μοιάζει με τραγωδία. Δεν μου προκαλεί ενδιαφέρον αν δεν είναι βαθιά δραματική, σε σημείο του να μπορώ να νιώσω ο ίδιος τα βάσανα των ηρώων. Αυτό προσπαθώ να αναπτύξω και στα σενάριά μου. Και η ρίζα αυτών των ιστοριών προέρχεται σχεδόν πάντα από πράγματα που έχω δει, και που με εξόργισαν και αναστάτωσαν στ’ αλήθεια.

Για τη Λέιλα και τα Αδέρφια της, εμπνεύστηκα από την πραγματικότητα: την αληθινή ιστορία μιας πολυμελούς οικογένειας. Κάθε αδερφός αντιπροσωπεύει μεν μια συγκεκριμένη πτυχή της οικογένειας και της κοινωνίας, πρωτίστως όμως είναι όλοι τους μέρη ενός συστήματος, μιας οικογενειακής δυναμικής, στην οποία παίζουν βασικό ρόλο.»

Ο Σαΐντ Ρουστάγι γεννήθηκε στο Ιράν το 1989. Αφού σπούδασε σκηνοθεσία στο Soureh Film University, σκηνοθέτησε αρχικά τρεις μικρού μήκους ταινίες και στη συνέχεια ένα ντοκιμαντέρ που κέρδισε πάνω από 100 βραβεία παγκοσμίως. Το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του Life and a Day (2016), κέρδισε τα βραβεία Σκηνοθεσίας και Σεναρίου στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Fajr του Ιράν, μαζί με πολλά βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ. Η δεύτερη ταινία του, 6.5 Εκτός Ελέγχου (2019), έκανε πρεμιέρα στο τμήμα Orizzonti του Φεστιβάλ Βενετίας. Ήταν υποψήφια για το Βραβείο Σεζάρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας και κέρδισε το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τόκιο. Η Λέιλα και τα Αδέρφια της είναι η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του.