Μπορεί να έχετε δει στο σινεμά βρικόλακες να συζητούν για διάφορα πράγματα, μάλλον όχι όμως για το ποιες είναι οι αγαπημένες τους ταινίες με βρικόλακες, με κριτήριο μάλιστα τη ρεαλιστική απεικόνιση των βρικολάκων. Ο ήρωας της «Μεταμόρφωσης» μιλά για το «Άσε το Κακό να Μπει», το «Near Dark» και το «Νοσφεράτου», ενώ σχεδόν υποχρεώνεται να δει κάποια στιγμή το «Twilight». Και μιλά για όλα αυτά προσπαθώντας να ανοίξει συζήτηση όπως θα έκανε ίσως ένας κριτικός κινηματογράφου ή κάποιος που έχει προσωπική εμπειρία από το θέαμα που βλέπει. Μαντέψτε τι από τα δύο συμβαίνει.
Γυρισμένο σε φτωχογειτονιά του Μπρούκλιν, σε κτίρια όπου ζουν πολίτες με την επιδότηση του κράτους, χωρίς να αχνοφαίνεται ελπίδα για το μέλλον, το φιλμ μας βάζει από την αρχή στον δρόμο ενός 14χρονου που αναζητά διακριτικά «τροφή». Η φύση του γίνεται γνωστή στον θεατή από νωρίς, βγάζοντας όμως εκτός οτιδήποτε άλλο πέρα από το αναγκαίο δάγκωμα. Ο ήρωας δηλαδή κυκλοφορεί και πρωινές ώρες, δεν επηρεάζεται από τα σκόρδα, ενώ σχολιάζει και αρνητικά τις ταινίες που κρατούν αυτά τα χαρακτηριστικά. Αποδέκτης των σχολίων, μια κοπέλα που ζει σε γειτονικό διαμέρισμα και αναζητά καλύτερη ζωή, με τους δυο να γίνονται ένα δίδυμο misfits με διαφορετικά χαρακτηριστικά, που νιώθουν επιτέλους ότι έχουν βρει κάποιον να τους καταλαβαίνει.
