Η ιστορία της Κλόε Ζάο μοιάζει να περιγράφει μια πορεία αντίστροφη με αυτή των ηρώων της. Γεννημένη στην Κίνα, αλλά αναθρεμμένη ουσιαστικά στον Δυτικό κόσμο και, μέσω Λονδίνου, στις ΗΠΑ, είδε και βάλθηκε να περιγράψει μια διαφορετική χώρα από αυτή που επιδεικνύεται μέσα από το εμπορικό σινεμά. Αυτή η παρατήρηση πάνω σε αντιήρωες της χώρας την έφερε μέσα σε λίγα χρόνια στην αγκαλιά των μεγάλων στούντιο. Το τί θα κάνει με αυτά θα το δούμε στο μέλλον, πρώτα με το «Eternals» για λογαριασμό της Marvel, με το οποίο ευελπιστεί να παρουσιάσει ένα σύνολο κόμικ χαρακτήρων με έναν τρόπο που θα θυμίζει την ως τώρα προσέγγισή της: αυτήν του ανθρώπου που ανακαλύπτει μια νέα Αμερική.

Στις Νύχτες Πρεμιέρας του 2017, η Ζάο έστειλε ένα μικρό βίντεο για να ευχαριστήσει την κριτική επιτροπή που της απένειμε τη Χρυσή Αθηνά για το «Καλπάζοντας με το Όνειρο» λέγοντας πως γυρίστηκε σε ένα μέρος που η ίδια αποκαλεί «σπίτι» (τη Νότια Ντακότα) και για το οποίο ακούγονται κυρίως αρνητικά πράγματα, εννοώντας πως μεταξύ άλλων γεννά υποστηρικτές του Τραμπ. Η ίδια βρήκε εκεί γαλήνη, δέθηκε με όσους γνώρισε και συνάντησε γενναιοδωρία μεγαλύτερη από οποιαδήποτε μεγαλούπολη. Όπως και στην προηγούμενη ταινία της, τα «Τραγούδια που μου Έμαθε ο Αδερφός μου», δούλεψε κυρίως με ερασιτέχνες καταφέρνοντας να αποδώσει συναισθήματα και στιγμές καλύτερα από ό,τι θα έκανε ένα ντοκιμαντέρ.

Η Ζάο λοιπόν είδε στην Άγρια Δύση αξίες του παρελθόντος που σκονίστηκαν από την επέλαση της σύγχρονης μορφής του Αμερικανικού Ονείρου, αλλά και ανθρώπους ανέτοιμους και χωρίς πολλές επιλογές σε αυτό το κυνήγι της σύγχρονης επιτυχίας. Η ανετοιμότητα αυτή έφερνε πιο εύκολα την αποτυχία και κατά συνέπεια το αδιέξοδο, η απόδραση από το οποίο γίνεται ο στόχος του κεντρικού ήρωα του «Καλπάζοντας με το Όνειρο», ενός πρώιμου αστεριού του ροντέο που εξαιτίας ενός τραυματισμού δεν θα είναι ποτέ όσο καλός ήταν στο παρελθόν. Και από τη στιγμή που και το ροντέο εξελίχθηκε και ψάχνει νέους, άφθαρτους αστέρες, ποιο είναι το μέλλον ενός τραυματία;

Από την Ντακότα, η Ζάο ταξίδεψε μαζί με τη Φράνσις ΜακΝτόρμαντ στο «Nomadland» κάνοντας ένα άλμα στην καριέρα της. Ταγμένη ως τότε στο στατικό γύρισμα σε μια συγκεκριμένη περιοχή, που έφερνε κι αυτό το αντίστοιχο δέσιμο με την εκάστοτε κοινότητα, τώρα ήταν συνεχώς σε κίνηση μαζί με την πρωταγωνίστριά της με αποτέλεσμα να συνεργάζεται άμεσα με πολλούς και να αναγκάζεται να τους αφήνει πίσω μετά από λίγες μέρες. Ίσως είναι και μια προπόνηση για τα όσα έρχονται, καθώς η Ζάο ήρθε για να μείνει. Με Όσκαρ ή χωρίς μοιάζει να είναι ένα από τα πρόσωπα που θα συζητάμε συχνά στη δεκαετία που ξεκίνησε, δείγμα ενός νέου, γενναίου σινεμά που ανακαλύπτει από την αρχή τις ΗΠΑ και, γιατί όχι, να πρωτοστατήσει σε μια σειρά διαφορετικών κανόνων που θα διέπουν πια και το εμπορικό σινεμά.