Φόβος και παράνοια απλώνονται ξαφνικά στα παρασκήνια κορυφαίου διαγωνισμού κομμωτικής, όταν ένας από τους συμμετέχοντες βρίσκεται νεκρός υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Με τις φήμες και τα κουτσομπολιά να διαχέονται ανεξέλεγκτα προς πάσα κατεύθυνση σαν λακ, ο αδυσώπητος ανταγωνισμός και η υπέρμετρη φιλοδοξία δίνουν σταδιακά τη θέση τους σε ένα αστυνομικό μυστήριο που χτενίζει σε πραγματικό χρόνο κάθε σπιθαμή των διαδρόμων και των καμαρινιών. Σπόροι διχασμού σπέρνονται σε μια κοινότητα της οποίας το πάθος για τα μαλλιά αγγίζει τα όρια της εμμονής. Ένας εκρηκτικός συνδυασμός αστυνομικού μυστηρίου και queer δράματος με απολαυστικά εξτράβαγκαντ χαρακτήρες και πλουμιστές κουπ. Υποδειγματική φωτογραφία από τον υποψήφιο για Όσκαρ Ρόμπι Ράιαν («Η Ευνοούμενη», «Ιστορία Γάμου»), σε ένα φιλμ ανενδοίαστα φιλόδοξο, χτισμένο σε λογική μονοπλάνου.

Μετά από τις μικρού μήκους «Radical Hardcore» και «Pitch Black Panacea», το «Medusa Deluxe» που γυρίστηκε στη Βόρεια Αγγλία κατά τη διάρκεια της καραντίνας, είναι το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του βρετανού σκηνοθέτη και σεναριογράφου Τόμας Χάρντιμαν, που μιλά για την αστυνομική του ταινία, ένα whodunnit που παντρεύει το φως με το σκοτάδι, απορρίπτοντας κουρασμένες «πρακτικές» ταινιών του είδους, για χάρη μιας πιο σύγχρονης αφήγησης: «Η αδυναμία που έχω στα μαλλιά ξεκίνησε από τη μαμά μου. Μεγάλωσα μέσα σε κομμωτήρια, εκεί πρωτοδιάβασα τη Vogue και όλα αυτού του είδους τα περιοδικά. Είναι μέρη όπου οι άνθρωποι μπορούν να συζητήσουν και παρακολουθούσα πώς εξελίσσονταν όλες αυτές οι ανούσιες συνομιλίες. Δεν υπάρχουν πολλές ταινίες για αυτό, αλλά είναι μια καταπληκτική θεματική. Όσον αφορά το κοινωνικό κομμάτι, η μητέρα μου είναι Ιρλανδή μετανάστης και η οικογένειά της είναι απίστευτα πολυπολιτισμική – νιώθω ότι πολλοί άνθρωποι έχουν μεγαλώσει έτσι στην Αγγλία. Όταν μια ομάδα ανθρώπων μεταναστεύει οπουδήποτε, τα πρώτα επαγγέλματα που δημιουργούνται εκεί είναι εφημεριδοπώλης και κομμωτής. Είναι ένα τρομερά ζωτικό μέρος της κοινότητας. Έτσι τελικά με ενδιέφερε να γράψω για μια κοινότητα ανθρώπων που διαλύεται και μετά επανενώνεται κατά τη διάρκεια της ταινίας.

Τα μαλλιά έχουν να κάνουν με το πώς παρουσιάζεις τον εαυτό σου στον κόσμο, είναι κάτι πολιτισμικά σημαντικό. Και από την άλλη στο κομμωτήριο ακούς κουτσομπολιά. Οπότε ήθελα να ενώσω αυτά τα δύο θέματα, πάντα με χιούμορ. Αλλά ήθελα επίσης να γράψω μια ταινία αντιπροσωπευτική της σύγχρονης κοινωνίας, οπότε πέρασα πολύ χρόνο διαβάζοντας και μιλώντας με ανθρώπους. Συνάντησα πολλούς κομμωτές στο Λονδίνο, και υπάρχουν αυτούσιες ατάκες στην ταινία που άκουσα κατά τη διάρκεια της έρευνάς μου.

Ο μύθος της Μέδουσας έχει πολύ ενδιαφέρον και προφανώς σχετίζεται με τα μαλλιά της, στα οποία υπάρχει βία - κάτι που συναντάμε και στην ταινία: είναι ένα whodunnit για τα μαλλιά. Έχει επίσης σημασία το πώς δημιουργήθηκε αυτός ο τόσο σεξιστικός μύθος για μια μάγισσα με μαλλιά από φίδια, και το πώς τον αναλύει ο καθένας. Εγώ θέλησα να το τοποθετήσω σε έναν γυναικεντρικό κόσμο.

Το «Medusa Deluxe» κλείνει το μάτι στον Ρόμπερτ Άλτμαν, με μια σύγχρονη ευαισθησία ταινιών όπως το «Tangerine» του Σον Μπέικερ. Μ’ αρέσει πολύ αυτή η «εξαπάτηση», το να παίρνεις την ιδέα για μια ταινία είδους, αλλά να ξεφεύγεις από το είδος και να μιλάς τελικά κυρίως για κάτι άλλο. Παρ’ όλα αυτά, το πουλάς σαν κάτι ακαταμάχητο: αστυνομική ταινία που εκτυλίσσεται μέσα σε έναν τοπικό διαγωνισμό κομμωτικής. Πώς να της αντισταθείς;»