Το φετινό φεστιβάλ Καννών είναι προ των πυλών και μας δίνει την καλύτερη αφορμή να κοιτάξουμε πίσω στην πολύχρονη Ιστορία του και να διαλέξουμε μερικές από τις πιο iconic στιγμές του, στις οποίες συμμετείχαν μερικοί από τους αγαπημένους μας δημιουργούς.

Ο Κεν Λόουτς κερδίζει τον δεύτερο (!) Χρυσό Φοίνικα της καριέρας του

Και το γιόρτασε με τον δικό του, μοναδικό τρόπο. Όταν ο αγαπημένος βρετανός σκηνοθέτης κέρδισε τον πρώτο του Χρυσό Φοίνικα, για το «Ο Άνεμος Χορεύει το Κριθάρι» το 2006, επέλεξε έναν χαρακτηριστικά χαμηλών τόνων εορτασμό - ήπιε ένα φλιτζάνι τσάι. Δέκα χρόνια μετά, αφού το «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ» τον έκανε μέλος της ελίτ οκταμελούς ομάδας των δις νικητών, αποφάσισε να ανεβάσει ελαφρώς τον πήχη του πανηγυρισμού:  «Νομίζω ότι απλά βρήκαμε ένα μικρό καφέ - όχι στην ακριβή περιοχή - και ήπιαμε ένα ποτό», είπε.

Ο Φέλιξ βαν Γκρόνινγκεν και οι γυμνοί ποδηλάτες

Όταν ο Βέλγος σκηνοθέτης των «Ένα Όμορφο Αγόρι» και «Τα Οχτώ Βουνά», έμαθε ότι η κωμωδία του «The Misfortunates» είχε επιλεγεί για το Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών το 2009, σκέφτηκε αμέσως ότι θα ήταν μια καλή ευκαιρία να κάνει κάτι ιδιαίτερο για να προωθήσει την ταινία, η οποία εξιστορεί τις περιπέτειες μιας δυσλειτουργικής οικογένειας. «Κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων που προηγήθηκαν της πρεμιέρας, άρχισα να λέω - για πλάκα - ότι θα έπρεπε να κάνουμε αυτή τη σκηνή από την ταινία όπου η οικογένεια κάνει ποδήλατο γυμνή», θυμάται ο βαν Γκρόνινγκεν. «Αποφασίσαμε να το κάνουμε λίγες ώρες πριν από τη συνέντευξη Τύπου. Γδυθήκαμε στο γραφείο του Δεκαπενθήμερου των Σκηνοθετών, κατηφορίσαμε την Croisette με τα ποδήλατα και επιστρέψαμε. Μια μοτοσικλέτα μας ακολουθούσε με τα εσώρουχά μας - σε περίπτωση που μας σταματούσε η αστυνομία».

Το Φεστιβάλ τιμά τον Ζαν-Πολ Μπελμοντό

Ο απόλυτος θρύλος του γαλλικού σινεμά ήταν 78 ετών το 2011, όταν το Φεστιβάλ απέτισε φόρο τιμής στην ασύγκριτη καριέρα του. Ένα αφιέρωμα που ο Μπελμοντό θυμόταν πάντα με πολλή αγάπη: «Όλοι οι φωτογράφοι κατά μήκος του κόκκινου χαλιού κατέβασαν τις κάμερες τους για να με χειροκροτήσουν».

Το «Crash» κερδίζει βραβείο…θράσους

Η κινηματογραφική μεταφορά του «Crash» του J.G. Ballard από τον Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ  ήταν τολμηρή. Τόσο τολμηρή, μάλιστα, που οι διοργανωτές των Καννών δημιούργησαν το 1996 ένα εντελώς νέο βραβείο μόνο για αυτήν (ειδικό βραβείο της κριτικής επιτροπής για την τόλμη και την πρόκληση). Η ταινία, για μια ομάδα που βρίσκει ερωτική ικανοποίηση στα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, δίχασε το φεστιβάλ και ο παραγωγός Ρόμπερτ Λάντος θυμάται πόσο αιφνιδιάστηκε. «Τίποτα δεν με προετοίμασε για αυτό που συνέβη. Στη δημοδιογραφική προβολή, η κατάμεστη αίθουσα ήταν χωρισμένη σε αυτούς που λάτρευαν και σε αυτούς που μισούσαν την ταινία. Όσοι τη μίσησαν, κυρίως Βρετανοί και Αμερικανοί, γιουχάρισαν. Οι λάτρεις, κυρίως Γάλλοι και Ιταλοί, τους φώναζαν. Ανταλλάχθηκαν βρισιές. Ξέσπασε καυγάς. Ήταν μια σύγκρουση ηπείρων και πολιτισμών».

Μια «Μη Αναστρέψιμη» πρεμιέρα με αποχωρήσεις και λιποθυμίες

Ο Γκασπάρ Νοέ είχε επιλέξει το απόλυτο it couple της Γαλλίας - Μόνικα Μπελούτσι και Βενσάν Κασέλ - για τη συμμετοχή του στο Διαγωνιστικό των Καννών το 2002, με το «Μη Αναστρέψιμος». Αλλά αν το κοινό του φεστιβάλ περίμενε γκλάμουρ, ήταν βαθιά νυχτωμένο. Η ταινία περιελάμβανε μερικές από τις πιο βίαιες σκηνές που είχαν προβληθεί ποτέ στην οθόνη, συμπεριλαμβανομένης της- διαβόητης πλέον- σκηνής βιασμού διάρκειας 10 λεπτών. «Υπήρχαν πολλές φωνές και αποδοκιμασίες στο κοινό στις Κάννες- οι άνθρωποι έφευγαν από την αίθουσα οργισμένοι», θυμάται ο Νοέ. Τουλάχιστον ένας θεατής λιποθύμησε. «Οι Κάννες είναι το μόνο μέρος όπου οι άνθρωποι αντιδρούν στις ταινίες με τον τρόπο που θα αντιδρούσαν σε μια πολιτική συζήτηση ή σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Όταν βλέπω μια ταινία που δεν μου αρέσει εκεί, είμαι ο πρώτος που γιουχάρει και φωνάζει στην οθόνη, οπότε ένιωσα πραγματικά σαν στο σπίτι μου». Το σκάνδαλο λειτούργησε τελικά υπέρ της ταινίας. Το «Μη Αναστρέψιμος» έκανε τεράστια επιτυχία στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. «Ήταν η πιο επιτυχημένη γαλλική ταινία της χρονιάς στην Τουρκία και την Ελλάδα, ξεπερνώντας ακόμα και την Αμελί», σημειώνει ο Νοέ.

Το Βατικανό αποδοκιμάζει το «πορνογραφικό» La Dolce Vita

Πριν κερδίσει τον Χρυσό Φοίνικα το 1960, το- κλασικό πλέον- πορτρέτο της αστικής παρακμής από τον Φεντερίκο Φελίνι, «La Dolce Vita», είχε ήδη προκαλέσει οργή σε συγκεκριμένους κύκλους. Στο Μιλάνο, ένας άντρας έφτυσε τον σκηνοθέτη κατηγορώντας τον ότι προσβάλλει την πατρίδα του. Στη Ρώμη, προκάλεσαν τον Φελίνι σε μονομαχία. Όταν το Φεστιβάλ Καννών απένειμε την κορυφαία του διάκριση στην ταινία, το Βατικανό απάντησε χαρακτηρίζοντας την ταινία «πορνογραφική».

Ο Φρανσουά Τριφό εγκαινιάζει το «Νέο Κύμα»

Το 1959 ήταν η χρονιά που το μέλλον του γαλλικού κινηματογράφου άνοιξε τα χαρτιά του. Αποκλεισμένος από τις Κάννες το 1958 για τις συχνά βίαιες επιθέσεις του στο φεστιβάλ ως κριτικός κινηματογράφου, ο 27χρονος τότε Φρανσουά Τριφό, επέστρεψε ένα χρόνο αργότερα για να κερδίσει το βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας για το ντεμπούτο του, Τα «400 Χτυπήματα», το οποίο επίσης σύστησε στον κόσμο τον 13χρονο Ζαν-Πιερ Λεό, που τον συνόδεψε στο ταξίδι της ταινίας στην Κρουαζέτ. Ο Λεό θα επαναλάμβανε το ρόλο του ως το alter ego του Τριφό, Αντουάν Ντουανέλ, σε τέσσερις ακόμη ταινίες κατά τη διάρκεια 20 ετών.