Η ιστορία του «Καλιγούλα», μιας από τις πιο αμφιλεγόμενες παραγωγές στην ιστορία του κινηματογράφου, που συνδύαζε ιστορικό δράμα με εντονότατο σεξουαλικό περιεχόμενο, ξεκινά όταν το Penthouse θέλησε να μπει στην παραγωγή δικής του ταινίας.
Ο ιδρυτής του περιοδικού, Μπομπ Γκουτσιόνε, θέλησε να δημιουργήσει μια ταινία πάνω στον αυτοκράτορα Καλιγούλα βασιζόμενος σε ιστορική αφήγηση και υψηλά στάνταρ παραγωγής, αλλά και με ερωτικό περιεχόμενο. Μάλιστα ένα από τα ονόματα που προσεγγίστηκαν αρχικά για να γράψουν το σενάριο, ήταν η Λίνα Βερτμίλερ! Το σενάριό της, πάντως, απορρίφθηκε.
Τότε, ο Γκουτσιόνε πλήρωσε τον Γκορ Βιντάλ για να γράψει ένα νέο σενάριο. Το αποτέλεσμα τον προβλημάτισε, μιας και το σενάριο του Βιντάλ περιστρεφόταν σε μεγάλο βαθμό γύρω από μοτίβα ομοφυλοφιλίας και διαθέτοντας μία μόλις σκηνή ετεροφυλοφιλικού σεξ – κι αυτή, ανάμεσα στον Καλιγούλα και την αδερφή του, Ντρουσίλα.
Ο Γκουτσιόνε ζήτησε αλλαγές, ενώ το σενάριο άλλαξε στη συνέχεια κι ο σκηνοθέτης Τίντο Μπρας, που ανέλαβε να γυρίσει το –μάλλον καταδικασμένο, εδώ που τα λέμε– έπος. Ο Μπρας πρόσθεσε έντονες σκηνές βίας και σεξουαλικότητας, οργιαστικές σκηνές και φυσικά πολύ γυμνό. Δίνοντας έτσι τον τόνο για την πορεία που έμελλε να πάρει το πρότζεκτ: Αυτό που είχε ξεκινήσει με πρεστίζ βλέψεις και έναν ακριβή ιστορικό τόνο, εξελισσόταν σε κάτι αρκετά πιο φτηνό.
Μια βασική διαφορά και στην σκιαγράφηση του κεντρικού χαρακτήρα, που ερμήνευσε ο Μάλκολμ ΜακΝτάουελ: Το σενάριο του Βιντάλ τον παρουσίαζε ως έναν άνθρωπο που καταστράφηκε από την εξουσία, ενώ η εκδοχή του Μπρας τον προσέγγιζε βασικά ως ένα γεννημένο τέρας, γεμάτο βία και ακολασία.
Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς τα γυρίσματα και το post-production ήταν επεισοδιακά, με τον Βιντάλ να αφήνει την ταινία, τους ηθοποιούς να αντιδρούν και να συγκρούονται με διάφορους ανθρώπους της παραγωγής και του συνεργείου, και τελικά και τον ίδιο τον Τίντο Μπρας να χάνει την ίδια του την ταινία μέσα από τα χέρια του, έχοντας μοντάρει μόνο την πρώτη ώρα – ένα cut που απορρίφθηκε, περνώντας στα χέρια του Γκουτσιόνε και των διαφόρων μοντέρ που αυτός έφερε προσπαθώντας να ταιριάξει το υλικό στα γούστα του.
Κι όταν το υλικό δεν του έκανε; Ένα από τα πιο απίστευτα επεισόδια του όλου δράματος ήρθε κατά το post-production, όταν ο Γκουτσιόνε προσέλαβε ένα απολύτως στοιχειώδες συνεργείο και πήγε πίσω στη Ρώμη –όπου γυρίστηκε η ταινία–, μπήκε στο στούντιο και πήρε διάφορα props, γυρίζοντας εν συνεχεία μπόλικες σκηνές hardcore σεξ οι οποίες μπήκαν στην ταινία από το πουθενά.
Η όλη διαδικασία κράτησε δύο χρόνια – τόσο πολύ που, στο ενδιάμεσο, μια φτηνή παρωδία που γυρίστηκε χρησιμοποιώντας τα σετ και τα κουστούμια του «Καλιγούλα», το «Messalina, Messalin!», γυρίστηκε και κυκλοφόρησε στην Ιταλία πριν την κυκλοφορία του ίδιου του «Καλιγούλα». Σε πολλές χώρες μάλιστα, η ταινία αυτή προμοταρίστηκε ψευδώς ως σίκουελ του «Καλιγούλα».
