Βλέποντας κάποιος τα «Τραγούδια από τον Δεύτερο Όροφο» καταλαβαίνει ευκολα σε ποια πλευρά βρίσκεται ο δημιουργός της. Ο Ρόι Άντερσον, κάποτε υποσχόμενος με το «A Swedish Love Story» το 1969, είχε μια πολύ αραιή φιλμογραφία ως τότε και ξεκίνησε το 1996 την ανάπτυξη αυτής της ταινίας που έμελλε να τον κάνει γνωστό σε όλο τον κόσμο αλλά και να του δώσει την ώθηση να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο στο μέλλον. Μικρές ιστορίες που κάποιες αλληλοσυνδέονται και κάποιες όχι, μέσα σε ένα αποχρωματισμένο αστικό τοπίο, με ήρωες ανθρώπους που τις περισσότερες φορές παλεύουν να επικρατήσουν απέναντι στον άλλο, απαλλαγμένοι από ηθικούς φραγμούς.
Ο Άντερσον φάνηκε να επηρεάζεται από το μεγαλύτερο όνομα στην ιστορία του σουηδικού σινεμά, τον Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, σε ό,τι αφορά την απουσία του Θεού ως ηθική πυξίδα στον σύγχρονο κόσμο, βάζοντας πλάι σε αυτή την επιρροή το χιούμορ του Τατί το οποίο πάντρεψε κάπως με το σκανδιναβικό dead-pan, δημιουργώντας ένα τελείως μοναδικό υβρίδιο σκηνών σχεδόν αποκλειστικά γυρισμένων σε κλειστούς χώρους.
