“Λυπάμαι αλλά δεν θέλω να γίνω αυτοκράτορας, δεν με αφορά. Δε θέλω να κυβερνώ ή να κατακτώ. Θα ήθελα να τους βοηθήσω όλους. Εβραίους και μη, μαύρους, λευκούς. Όλοι θέλουμε να βοηθάμε ο ένας τον άλλο, έτσι είναι οι άνθρωποι. Θέλουμε την ευτυχία των άλλων, όχι τη δυστυχία τους. Δε θέλουμε να μισούμε και να περιφρονούμε τον άλλο. Σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει χώρος για όλους και η γη είναι πλούσια, μπορεί να μας θρέψει όλους και να ζούμε ελεύθερα και όμορφα.

Αλλά χάσαμε τον δρόμο. Η απληστία δηλητηρίασε τις ψυχές μας, ύψωσε φράγματα μίσους, μας καταδίκασε σε δυστυχία και αιματοχυσία. Αναπτύξαμε την ταχύτητα αλλά κλειστήκαμε στους εαυτούς μας. Τα μηχανήματα που μας προσφέρουν αφθονία μάς αφήνουν ανολοκλήρωτους. Η γνώση μάς έκανε κυνικούς, η εφευρετικότητα σκληρούς και άκαρδους. Σκεφτόμαστε πάρα πολύ και αισθανόμαστε πάρα πολύ λίγο. Περισσότερο από τα μηχανήματα χρειαζόμαστε ανθρωπιά. Περισσότερο από την ευφυΐα χρειαζόμαστε ευγένεια και καλοσύνη. Χωρίς αυτές τις αξίες, η ζωή θα είναι βίαιη και τα πάντα θα χαθούν.
Το αεροπλάνο και το ραδιόφωνο μας έφεραν πιο κοντά. H ίδια η φύση αυτών των εφευρέσεων εκλιπαρεί για καλοσύνη, εκλιπαρεί για παγκόσμια αδελφοσύνη και ενότητα. Ακόμα και τώρα η φωνή μου φτάνει στα αυτιά εκατομμυρίων ανά τον κόσμο, εκατομμύρια απελπισμένων ανδρών, γυναικών και μικρών παιδιών, θυμάτων ενός συστήματος που κάνει τους ανθρώπους να βασανίζουν και να φυλακίζουν αθώους. Σε αυτούς που μπορούν να με ακούσουν, τους λέω “Μην απελπίζεστε”. Η δυστυχία που τώρα βρίσκεται πάνω μας, έχει τις ρίζες της στην απληστία, την πικρία των ανθρώπων που φοβούνται την πρόοδο. Το μίσος των ανθρώπων θα περάσει, και οι δικτάτορες θα πεθάνουν και η δύναμη που πήραν από τους ανθρώπους θα ξαναγυρίσει στους ανθρώπους, και όσο oι άνθρωποι πεθαίνουν, η ελευθερία δεν θα χαθεί ποτέ.

Στρατιώτες – μην υποκύπτετε σε κτήνη, ανθρώπους που σας μισούν και σας υποδουλώνουν, που διοικούν τις ζωές σας, σας λένε τι να κάνετε, τι να σκεφτείτε και πώς να αισθανθείτε, που σας εκμεταλλεύονται, σας επιβουλεύονται, σας φέρονται σαν ζώα, σας χρησιμοποιούν σαν πυρομαχικά. Μην υποκύπτετε σ’ αυτούς τους “αφύσικους” ανθρώπους, ανθρώπους-μηχανές, με μυαλά μηχανών και καρδιές μηχανών. Δεν είστε μηχανές. Δεν είστε ζώα. Είστε άνθρωποι. Έχετε ανθρωπιά στις καρδιές σας. Δεν μισείτε -μόνο όσοι δεν έχουν λάβει αγάπη μισούν. Μόνο αυτοί και οι “αφύσικοι”. Οι μαχητές δεν μάχονται για τη σκλαβιά, μάχονται για την ελευθερία.

Στο 17ο κεφάλαιο του Κατά Λουκάν, αναφέρεται “Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστίν”. Όχι σε έναν άνθρωπο, ούτε σε ομάδα ανθρώπων, μα σε όλους τους ανθρώπους. Σ’ εσάς, τον λαό! Εσείς έχετε τη δύναμη, τη δύναμη να δημιουργήσετε μηχανές, τη δύναμη να δημιουργήσετε ευτυχία. Εσείς οι άνθρωποι έχετε τη δύναμη να κάνετε τη ζωή ελεύθερη και όμορφη, να κάνετε αυτή τη ζωή μια υπέροχη περιπέτεια. Έπειτα στο όνομα της δημοκρατίας, ας χρησιμοποιήσουμε αυτή τη δύναμη, ας ενωθούμε όλοι. Ας παλέψουμε για έναν νέο κόσμο, έναν έντιμο κόσμο που θα δίνει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να εργαστούν, θα σας δώσει το μέλλον και τη μακροημέρευση και την ασφάλεια. Με την υπόσχεση αυτών των πραγμάτων, τα κτήνη ανέβηκαν στην εξουσία, αλλά λένε ψέματα. Δεν εκπληρώνουν την υπόσχεσή τους, ποτέ δε θα το κάνουν. Οι δικτάτορες ελευθερώνουν τους εαυτούς τους αλλά σκλαβώνουν τον λαό. Τώρα ας παλέψουμε για να εκπληρώσουμε εμείς αυτή την υπόσχεση. Ας παλέψουμε για να ελευθερώσουμε τον κόσμο, να κάνουμε πέρα τα εθνικά φράγματα, να κάνουμε πέρα την απληστία, το μίσος και την μισαλλοδοξία. Ας παλέψουμε για έναν κόσμο λογικής, έναν κόσμο όπου η επιστήμη και η εξέλιξη θα οδηγήσουν την ανθρωπότητα στην ευτυχία.

Στρατιώτες, στο όνομα της δημοκρατίας, ας ενωθούμε όλοι! Let us all unite!”

Ο Τσάρλι Τσάπλιν σε έναν από τους συγκλονιστικότερους μονολόγους της παγκόσμιας κινηματογραφικής ιστορίας, από τον επίλογο του Μεγάλου Δικτάτορα, του θρυλικού αντιπολεμικού φιλμ που -όπως και οι υπόλοιπες ταινίες του αφιερώματος- πιστεύει στον Άνθρωπο, στην ανθρωπιά και στην επιρροή του σινεμά στην αληθινή ζωή.