Λίγα πράγματα στο σινεμά μπορούν να καθηλώσουν τον θεατή περισσότερο από ένα τέλειο γεύμα. Ο τρόπος που τα υλικά έρχονται μαζί για να δημιουργήσουν κάτι νέο και απολαυστικό είναι εξάλλου μια αλληγορία όχι μόνο για το ίδιο το σινεμά, αλλά και για κάθε δημιουργική διαδικασία της ζωής μας. Απλώς εδώ, μπορεί να έρχεται οπτικοποιημένη, με ένα τρόπο που σπάνια το καταφέρνουν όλες αυτές οι διαδικασίες.
Ίσως εκεί να βρίσκεται το κλειδί για τη διαρκή αυτή εμμονή του σινεμά (και της τηλεόρασης, φυσικά) με την κουζίνα. Μπορεί μια ταινία να αποτυπώνει τη μαγειρική στην κόψη του χρόνου, μπορεί να βλέπει την κουζίνα ως κόλαση, αλλά μπορεί να την αναδεικνύει ως κάποια ύψιστη, πολυεπίπεδη μορφή τέχνης. Εκεί που τεχνογνωσία, ακρίβεια, αγωνία, τεχνική, ταλέντο, έρχονται όλα μαζί σε μια δημιουργική κορύφωση.
Έπειτα, υπάρχει το ίδιο το φαγητό, ως γεύμα. Πολύ συχνά οι σκηνοθέτες αποφεύγουν να δείχνουν χαρακτήρες κατά την διαδικασία του φαγητού, γιατί αυτό δημιουργεί προβλήματα στο continuity μιας σκηνής. Όμως πραγματικά, αξίζει κάθε κόπο. Το να παρακολουθείς κινηματογραφικούς χαρακτήρες να απολαμβάνουν το φαγητό τους –είτε πρόκειται για ένα λαχταριστό pie, είτε για κάποιο μπελαλίδικο γεύμα σε ακριβό ρεστοράν, είτε για ένα πιάτο νουντλς που ακόμα «σβήνουν» στο πιάτο– είναι ανεκτίμητη αξία. Δεν χορταίνουμε να το βλέπουμε, θα έλεγε κανείς.
Κι αν μια σκηνή φαγητού είναι μία φορά συναρπαστική από μόνη της, τότε όταν εκφράζει συναισθηματικές καταστάσεις μετατρέπεται σε κάτι το εκστατικό. Από ένα γεύμα που μοιράζεται ένα ερωτευμένο ζευγάρι μέχρι ένα πιάτο που ετοιμάζεται σε συνθήκες αγωνίας και σασπένς. Δεν είναι τυχαίο τελικά τίποτα από όλα αυτά γιατί το φαγητό, από την σύλληψη ως τη διαδικασία της δημιουργίας, κι από την εκτέλεση ως την απόλαυση, αποτελεί μια άκρως κινηματογραφική αποτύπωση πάθους, διάθεσης και αισθήσεων.
Γι’ αυτό κι οι ταινίες της νέας συλλογής που μαγείρεψε το Cinobo, εξετάζουν τη σχέση του σινεμά με το φαγητό από κάθε πλευρά και σε κάθε στάδιο. Από τις αγωνιώδεις περιπέτειες της κουζίνας στο «Σημείο Βρασμού» μέχρι την ποιητικότητα της επαφής και της προσμονής στο «Οι Νύχτες μου Μακριά σου». Από την γαστρονομία ως κοινωνικό στάτους στη βιογραφική «Υψηλή Μαγειρική» μέχρι τη σύνδεση της τοπικής κουζίνας με την κουλτούρα και τη φιλοσοφία στην τριλογία των «Ταξιδιών» σε Ιταλία, Ισπανία και Ελλάδα. Κι από την απίστευτη ένταση μιας συνταγής υπό πίεση χρόνου στα «Παράσιτα» μέχρι την απόλυτη χαλάρωση του «Chef».
Όποια κι αν είναι η συνταγή, όταν το σινεμά κι η κουζίνα γίνονται ένα τα αποτελέσματα είναι πάντοτε απολυαστικά, γι’αυτό το Cinobo ανεβάζει την ένταση με την συλλογή Food & Cinema.
