Το να αναφερθεί έστω κανείς στην Κέιτ Μπλάνσετ σε αυτό το στάδιο της καριέρας της μοιάζει ισοδύναμο με το να εκφράσει το δέος μέσα από ένα ονοματεπώνυμο. Δεν είναι πολλά τα πράγματα που μπορούμε να θεωρήσουμε αναμφισβήτητα στο σημερινό κόσμο αλλά οπωσδήποτε το μεγαλείο της μεγάλης Αυστραλής ηθοποιού είναι ένα από αυτά. Συνώνυμη του ερμηνευτικού πρεστίζ, η Μπλάνσετ δεν δυσκολεύτηκε εξαρχής να κερδίσει το Χόλιγουντ στα τέλη των ‘90s κι έκτοτε να αποτελεί διακαή πόθο κάθε σκηνοθέτη που σέβεται τον εαυτό του- και την ερμηνευτική τέχνη στο σινεμά.
Έχοντας δουλέψει με μερικούς από τους μεγαλύτερους auteurs σε ρόλους που ποτέ δεν μοιάζουν κόπιες του εαυτού τους, έχοντας παίξει από ανεξάρτητες δραμεντί μέχρι δράματα εποχής κι από πολλαπλούς ρόλους σε πειραματικές βιογραφίες μέχρι πολλαπλούς ρόλους σε καλλιτεχνικά δρώμενα, έχοντας κερδίσει για 2 Όσκαρ (και προταθεί για άλλα 4), κι έχοντας κατ’επανάληψη αποδείξει την αγάπη της για το σινεμά από όπου κι αν προέρχεται (όπως άλλωστε φαίνεται κι από το πώς Κάννες και Βενετία της έχουν εμπιστευτεί τις επιτροπές τους), η Κέιτ Μπλάνσετ αποτελεί αναμφίβολα ένα τεράστιο κεφάλαιο του αγγλόφωνου σινεμά της τελευταίας 20ετίας.
Το Cinobo περήφανα λοιπόν παρουσιάζει το “Manifesto”, με την Κέιτ Μπλάνσετ όχι σε έναν, αλλά σε 13 ρόλους, να ερμηνεύει τα μεγάλα καλλιτεχνικά μανιφέστα, Φουτουρισμό, Ντανταϊσμό, Fluxus, Καταστασιασμό, Δόγμα 95 και άλλα, σε ένα κινηματογραφικό art installation σμιλευμένο πάνω της. Και με αφορμή αυτό το εντυπωσιακό one-woman show, ξεχωρίζουμε τις 10 αγαπημένες μας ερμηνείες της καριέρας της.
10. Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον (2008)
Κόρη, σύντροφος και μητέρα, η γυναίκα στη ζωή του ήρωα που επιστρέφει με αντίστροφους χρονικά ρόλους βρίσκει την Μπλάνσετ να παίζει με άνεση τους δύο τελευταίους, πλήρως προσαρμοσμένη σε μια νωχελική ατμόσφαιρα που βρήκε τον Ντέιβιντ Φίντσερ σε σπάνια γι’ αυτόν συναισθηματική κορύφωση, δίνοντας παράλληλα στην ίδια την πιο δυνατή δραματική στιγμή μέσα στην ταινία. T.M.
9. Ημερολόγιο Ενός Σκανδάλου (2006)
Αποδεικνύοντας ότι μπορεί με έναν απίστευτο τρόπο να παίξει με επιβλητικά μεστό τρόπο ακόμα και τα όρια του camp, η Μπλάνσετ στέκεται δίπλα σε άλλη μία τεράστια ηθοποιό, την Τζούντι Ντεντς, και μαζί απογειώνουν ένα ψυχολογικό δράμα περί προσωπικής ηθικής και απαγορευμένου ερωτισμού, γραμμένο από τον Πάτρικ Μάρμπερ (του “Closer”) σε κέφια. Θ.Δ.
8. Όσκαρ και Λουσίντα (1997)
Μπορεί το breakthrough να έγινε με το “Elizabeth”, η πρώτη αποκάλυψη ωστόσο του φαινομένου που έμελλε να γίνει η Κέιτ Μπλάνσετ συνέβη έναν χρόνο πριν στο «Όσκαρ και Λουσίντα» της Τζίλιαν Άντερσον, όπου η Αυστραλεζα ηθοποιός κλέβει με χαρακτηριστική άνεση την παράσταση από τον συμπρωταγωνιστή της Ρέιφ Φάινς ως μια εθισμένη στον τζόγο κληρονόμος. T.X.
7. Υδάτινες Ιστορίες με τον Στιβ Ζισού (2004)
Ο μικρός θρίαμβος μιας τόσο εμβληματικής ερμηνευτικής περσόνας σαν την Μπλάνσετ είναι ο τρόπος με τον οποίον καταφέρνει να ταιριάξει μέσα σε μεγάλα ensemble και στυλιζαρισμένους κόσμους όταν η περίσταση το απαιτεί. Στις υποτιμημένες “Υδάτινες Ιστορίες” του Γουές Άντερσον η Μπλάνσετ παίζει μια έγκυο ρεπόρτερ την οποία ερωτεύονται και ο κεντρικός ήρωας του Όουεν Γουίλσον αλλά και ο γκουρού Στιβ Ζισού του Μπιλ Μάρεϊ. Μα στο βλέμμα και στην διακριτική αμηχανία της γλώσσας του σώματος της Μπλάνσετ αποτυπώνεται μια αγνή διάθεση εξερεύνησης για έναν κόσμο που ξεπερνά το γνώριμο. Είναι η κρυφή καρδιά της ταινίας. Θ.Δ.
6. Θλιμμένη Τζάσμιν (2013)
Από την πρεμιέρα της ταινίας του Γούντι Άλεν δεν υπήρξε καμία αμφιβολία ότι θα χάριζε στην Κέιτ Μπλάνσετ το δεύτερο Όσκαρ της καριέρας της και το πρώτο της στην κατηγορία του Α΄ γυναικείου ρόλου. Έχοντας ερμηνεύσει πρόσφατα την Μπλανς Ντιμπουά στο Εθνικό Θέατρο του Σίδνευ, η μετάβαση σε μια πιο σύγχρονη εκδοχή της ηρωίδας του Τένεσί Γουίλιαμς, μπολιασμένη με τις νευρώσεις του Άλεν, ήταν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της ηθοποιού, που κεντάει σε έναν ρόλο που στροβιλίζεται ανάμεσα στη μεγαλομανία, την ψευδαίσθηση, τη νευρική κρίση και το παραλήρημα, για να απογυμνωθεί στην πιο βαθιά μοναξιά. Τ.Χ.
5. Ιπτάμενος Κροίσος (2004)
Ασυγκράτητη ως Κάθριν Χέπμπορν, σαν έτοιμη από καιρό να υποδυθεί έναν χολιγουντιανό θρύλο που έμοιαζε έτη φωτός μπροστά από τον ανταγωνισμό, η Μπλάνσετ δεν έμεινε μόνο στη μίμηση άλλα έπαιξε πανέξυπνα με το μοτίβο της μοντέρνας γυναίκας. Δίκαιο Όσκαρ, θα μπορούσε να λογίζεται και ως το πέμπτο της Χέπμπορν. Τ.Μ.
4. Elizabeth (1998)
Η ταινία που τη σύστησε στο Χόλιγουντ φέρνοντάς την ως τα Όσκαρ αποτελεί ιδανικό showcase των ικανοτήτων της, αποδίδοντας τόσο τις εσωτερικές στιγμές σύγχυσης και αβεβαιότητας όσο και το σκληρό περίβλημα σιγουριάς για μια ηρωίδα που στο πλαίσιο της κινηματογραφικής απόδοσης, προσεγγίζει κάτι το ανθρώπινα υπερηρωικό. Η Κέιτ Μπλάνσετ είχε μόλις γίνει κομμάτι του κόσμου μας. Θ.Δ.
3. I’m Not There (2007)
Οι χαμαιλεοντικές ικανότητες της Κέιτ Μπλάνσετ και η άνεσή της να κλέβει την παράσταση οπουδήποτε επιβεβαιώθηκαν πανηγυρικά στην πειραματική βιογραφία του Τοντ Χέινς για τον Μπομπ Ντίλαν, όπου η ηθοποιός υποδύεται ανατριχιαστικά πειστικά μία από τις έξι εκδοχές του εμβληματικού τραγουδοποιού. Απόλυτα δικαιολογημένη η υποψηφιότητα για το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου, έχασε από την Τίλντα Σουίντον σε μια μοναδική στα χρονικά αναμέτρηση ανάμεσα στις δύο ντίβες. Τ.Χ.
2. Manifesto (2015)
Σε ένα μοναδικό περφόρμανς πέρα από όρια και λόγια, η Κέιτ Μπλάνσετ δεν ερμηνεύει απλώς 13 διαφορετικές περσόνες, αλλά 13 διαφορετικά καλλιτεχνικά μανιφέστα. Η φιλμική εκδοχή ενός αληθινού art installation με τη σπουδαιότερη ίσως ηθοποιό της γενιάς της σε μια πολυ-ερμηνεία καριέρας, ένα -από κάθε σκοπιά- έργο τέχνης. Θ.Δ.
1. Carol (2015)
Από το “what a strange girl you are” ως το “my angel, flung out of space” και την κρυστάλλινη μεγαλοπρέπεια που λιώνει σταδιακά από τη φλόγα του πόθου, η Μπλάνσετ βρίσκει πεδίο να απλώσει την ατέλειωτη ερμηνευτική της γκάμα. Ιδανικό δίδυμο με τη Ρούνι Μάρα, μετατρέπει την ταινία του Χέινς από μια λεσβιακή ιστορία σε ένα ολοκληρωμένο δράμα (χαμένης) εποχής. Τ.Μ.
Η ταινία “Μανιφέστο” και ακόμη δύο ταινίες με την Κέιτ Μπλάνσετ είναι διαθέσιμες για streaming στο Cinobo.
