Το γαλλικό σινεμά του 21ου αιώνα κατηγορήθηκε πολλές φορές πως στήριξε την παραγωγή του πάνω στην αντίστοιχη αμερικανική, με ταινίες που φέρνουν σε αυτές του Χόλιγουντ αλλά λόγω ενός αδιευκρίνιστου ευρωπαϊκού αέρα μπορούν και παρουσιάζονται ως κάτι διαφορετικό. Αυτό φυσικά αφορούσε κυρίως τις ταινίες για μαζικό κοινό, καθώς η χώρα πάντα τροφοδοτούσε το σινεμά με δημιουργούς έτοιμους για κάτι διαφορετικό.

Αν υπήρξε ένα κύμα σε αυτά τα χρόνια που αρχικά άξιζε να ονομάζεται κύμα και αργότερα αναπτύχθηκε όντως ως τέτοιο ήταν το New French Extremity, που ξεκινά σχεδόν με την αυγή της νέας χιλιετίας, ξαναβλέποντας το horror από ένα πρίσμα που ενώνει το arthouse σινεμά, τον κοινωνικό σχολιασμό, τη φιλοσοφία και την πρόκληση. Το τελευταίο ήταν και το όπλο των δημιουργών για να ακουστούν περισσότερο, με έναν τρόπο όμως που παρέπεμπε σε σκηνοθέτες όπως ο Παζολίνι παρά σε φθηνούς βασανισμούς που ανέβασαν σκηνοθέτες όπως ο Ίλαι Ροθ (Hostel, η Αρχή της Παράνοιας) την αντίστοιχη περίοδο.

Όπως ίσχυε και στην περίπτωση του Παζολίνι όμως, το να χρησιμοποιήσεις ακραία βία δεν είναι πάντα αποδεκτό από ένα μεγάλο μέρος του κοινού. Μέχρι και σήμερα, αν ρίξει κάποιος μια ματιά στα reviews του κοινού σε σελίδες όπως το imdb (από όπου και τα παρακάτω αποσπάσματα), αντιλαμβάνεται πως δύσκολα θα βρει μετριοπαθείς γνώμες – οι περισσότεροι μιλούν για αριστούργημα ή για ανοσιούργημα. Εμείς το ξέρουμε ότι είναι αριστούργημα, ας κρατήσουμε λοιπόν ατάκες από την άλλη πλευρά:

«Είμαι βετεράνος στο χόρρορ, έχω δει εκατοντάδες ταινίες με γραφική βία αλλά αυτή είναι με διαφορά η χειρότερη»

«Δεν καταλαβαίνω αυτό το αυτοαποκαλούμενο καλλιτεχνικό όραμα που κάποια άρρωστα μυαλά βλέπουν πίσω από αυτή την άρρωστη ταινία.»

«Δεν καταλαβαίνω γιατί πολλοί άνθρωποι έβαλαν κάτι περισσότερο από 1/10 σε αυτή την ταινία. Οι άνθρωποι που τους άρεσε είναι άρρωστοι και δεν υπάρχει θεραπεία γι’ αυτούς.»

« Θα ήταν λίγο να πω ότι απλά σιχαίνομαι τον σκηνοθέτη. Επίσης, διάβασα ότι θεωρεί τα Παράξενα Παιχνίδια του Χάνεκε ως χάλια ταινία, οπότε είναι σίγουρα ηλίθιος.»

«Οι Γάλλοι θα έπρεπε να σταματήσουν να κάνουν ταινίες μετά τον επιθεωρητή Κλουζό. Ας αφήσουν τα snuff για τους κορεάτες και τους γιαπωνέζους.»

Έχει κι άλλα. Είναι μια καλή ευκαιρία όμως να αποφασίσει ο καθένας μετά τους τίτλους τέλους για το αν είδε κάτι σπουδαίο ή μαρτύρησε.