Κρατώντας απόσταση από τη Νουβέλ Βαγκ και υπηρετώντας κυρίως το φιλμ νουάρ, οι ιστορίες παρανόμων του «ποιητή του υποκόσμου» καθηλώνουν μέχρι και σήμερα, έχοντας υπάρξει μερικές από τις πιο επιδραστικές ταινίες του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, με πρωταγωνιστές τον Αλέν Ντελόν, την Κατρίν Ντενέβ, τον Ιβ Μοντάν, τον Ζαν-Πολ Μπελμοντό και άλλους θρύλους του γαλλικού σινεμά.

Ο Ζαν-Πιέρ Γκορύμπαχ υιοθέτησε το επώνυμο του αγαπημένου του αμερικανού συγγραφέα, Χέρμαν Μέλβιλ, και σε αντίθεση με τους άλλους σημαντικούς γάλλους κινηματογραφιστές όπως ο Τριφό και ο Γκοντάρ, δεν προσπάθησε να κάμψει κινηματογραφικούς κανόνες, αλλά σκηνοθέτησε -και κατάφερε να γράψει κινηματογραφική ιστορία- με χαλαρότητα, σαν κάποιος χαρακτήρας από τις ταινίες του. Πολέμησε στη Γαλλική Αντίσταση κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και η εμπειρία του αυτή, σε συνδυασμό με τον θαυμασμό για τα γκανγκστερικά χολιγουντιανά φιλμ του ’30 και του ’40, τον οδήγησαν στο απόλυτα δικό του στυλ αστυνομικών ταινιών στο οποίο θριάμβευσε.

Ο Μελβίλ μπορεί να μην είναι το πρώτο όνομα που έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεται κανείς το γαλλικό Νέο Κύμα, καθώς άφησε στην άκρη τα κινηματογραφικά και ιδεολογικά κινήματα και διαμόρφωσε το γαλλικό σινεμά με τον δικό του, ατομικιστικό τρόπο. Οι κοφτεροί σαν μαχαίρι διάλογοι, η σκληρή και ρεαλιστική ατμόσφαιρα, τα αλησμόνητα σκηνικά και κοστούμια και η ειλικρινής προσέγγιση στις ιστορίες των καταδικασμένων αντι-ηρώων, δημιούργησαν μια αειθαλή κινηματογραφική παράδοση που επηρέασε αμέτρητους κινηματογραφιστές και συνεχίζει μέχρι σήμερα.