Υπάρχει μια κρυφή ομάδα ανθρώπων και σκύλων που ζει ανάμεσά μας, συνεννοείται με δικούς της κώδικες και είναι αδύνατο να ανακαλυφθεί από τους υπόλοιπους, παρά μόνο αν κάτι τέτοιο επιχειρηθεί εμμονικά και σε βάθος χρόνου. Ως κάτι περισσότερο από μια εξερεύνηση του κέντρου της Αθήνας στις καλές και κακές του στιγμές, το ντοκιμαντέρ της Αγγελικής Αντωνίου παρουσιάζει το δίκτυο ανωνύμων που γνωρίζουν και συντηρούν τα αδέσποτα σκυλιά, αποκτώντας πολλές φορές μια διάσταση πέρα από την πραγματικότητα, που αγγίζει τα όρια του μαγικού ρεαλισμού. Οι «Αδέσποτοι Αθηναίοι» είναι ένα ντοκουμέντο του κέντρου της Αθήνας από το 2014 μέχρι το 2020, ένα συγκινητικό πορτρέτο αδέσποτων ζώων και ανθρώπων, με φόντο μια πόλη που διαρκώς αλλάζει. 

Η Αγγελική Αντωνίου που μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα σε Αθήνα και Βερολίνο, με την εμφάνιση της ελληνικής κρίσης, ένιωσε την ανάγκη να γυρίσει μια αμιγώς ελληνική ταινία: «Κάθε φορά που επέστρεφα από το Βερολίνο, έβλεπα τα αδέσποτα στους δρόμους και το θέαμα μου έκανε μεγάλη εντύπωση - στις άλλες ευρωπαϊκές πόλεις δεν υπάρχουν αδέσποτα. Ενώ τα συναντούσα στους δρόμους στο Κέντρο, τα προσπερνούσα, όπως οι περισσότεροι Αθηναίοι. Μια μέρα κατεβαίνοντας την Ερμού, σταμάτησε ένα μηχανάκι, κατέβηκε ένας μεσήλικος άνδρας, και πέντε αδέσποτα όρμησαν να τον προϋπαντήσουν. Εκείνος άνοιξε δυο τάπερ και τα τάισε. Μέσα στο πλήθος των ανθρώπων που τα προσπερνούσαν, εκείνα τρώγανε και σταματούσαν και κουνούσαν τις ουρές τους και τον αγκάλιαζαν. Ήταν τόσο συγκινητικό που κέντρισε την περιέργειά μου, τη συνείδησή μου και την ανάγκη μου να ψάξω αυτόν τον άγνωστο κόσμο και να κάνω κάτι γι’ αυτά.

Ύστερα από εντατική παρακολούθηση, η σκηνοθέτις ανακάλυψε τους μυστικούς σωτήρες και ευεργέτες των αδέσποτων της πόλης, τους ανθρώπους που ξοδεύουν χρόνο και χρήμα για να τα φροντίσουν. Τα ανώνυμα αδέσποτα ξαφνικά γίνανε ενδιαφέρουσες υπάρξεις με ονόματα, μοναδικές ζωές και ξεχωριστές προσωπικότητες: «Σκυλιά όπως το ζευγάρι Κωνσταντίνος και ο Ορφέας ήταν «μπαρόβια» με προτίμηση στο μοδάτο Bartesera της Κατερίνας που επέτρεπε στο μαγαζί της να συχνάζουν 5 με 6 σκυλιά χωρίς να σκέφτεται το αντίκτυπο που θα είχε η παρουσία τους στην πελατεία της. Η Φωτούλα, το μήλο της έριδος ανάμεσα στον άστεγο Σπύρο και σε οποιονδήποτε περαστικό τολμούσε να την αγγίξει είναι ένα άλλο παράδειγμα. Χάρη σε αυτή τη σχέση τους το ντοκιμαντέρ γεμίζει από φιλοσοφημένες ατάκες του Σπύρου και σουρεαλιστικές σκηνές με περαστικούς. Προσωπικά ούτε που μπορούσα να φανταστώ ότι ένα πεντάστερο ξενοδοχείο σαν τη Μεγάλη Βρετανία θα έδινε 12 χρόνια φιλοξενία στον Γλύκα, ένα αδέσποτο σκυλί που στις διαδηλώσεις την κοπανούσε και πήγαινε για σουβλάκια στο Κολωνάκι!»