Με μια ζηλευτή καριέρα που ξεκινάει από τα 80s για να βρεθεί σήμερα στο απόγειό της, ο Χοακίν Φίνιξ έχει αποδείξει ότι είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του, διατηρώντας πάντα τον χαρακτήρα του και μένοντας πιστός στην καλλιτεχνική του ταυτότητα. Γι αυτό, πριν δούμε το «Joker: Folie à Deux» στις αίθουσες, σας καλούμε σε μια βουτιά σε στιγμές της ασύγκριτης φιλμογραφίας του, που κάνουν σαφές πως πρόκειται, όχι απλά για ένα μεγάλο υποκριτικό ταλέντο, αλλά για έναν σπουδαίο καλλιτέχνη.

Γεννημένος σε μια οικογένεια που απέδρασε από μια αίρεση (!), μετακόμισε πολλάκις και παρέμεινε αντισυμβατική, ο Χοακίν έκανε τα πρώτα επαγγελματικά του βήματα στη σκιά του χαρισματικού αδερφού του, μια σχεδόν πατρική φιγούρα για τον ίδιο και ένα σύμβολο για το σινεμά των 80s. Ο Ρίβερ Φίνιξ έσβησε νωρίς κληροδοτώντας στον Χοακίν ένα βαθύ τραύμα, αλλά και τη σκυτάλη για μια καριέρα πολλά υποσχόμενη και καλλιτεχνικά συναρπαστική. Κι εκείνος, όχι μόνο τον δικαίωσε, αλλά κατόρθωσε να ξεχωρίσει και, μάλιστα, με τους δικούς του όρους.

Στη συλλογή που του αφιερώσαμε, παρουσιάζουμε, μεταξύ άλλων, δύο συνεργασίες του με τον σκηνοθέτη που τον εμπιστεύτηκε όσο κανείς, Τζέιμς Γκρέι, το υποτιμημένο «Δύο Έρωτες» και το πυρετώδες «Η Νύχτα μας Ανήκει», καθώς επίσης και το αστείο γουντιαλενικό «Παράλογος Άνθρωπος», το αυθάδικο «Μην Ανησυχείς, Δε θα Φτάσει Μακριά με τα Πόδια» του Γκας Βαν Σαντ και το άνισο πλην καταιγιστικό «Δεν Ήσουν Ποτέ Εδώ» της Λιν Ράμσεϊ, που του χάρισε το βραβείο ερμηνείας στις Κάννες.

Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Χοακίν Φίνιξ ήταν πάντα «εδώ». Ακόμα κι όταν, το 2007 ανακοίνωσε σε μια πολυσυζητημένη εμφάνιση στο σόου του Ντέιβιντ Λέτερμαν ότι αποσύρεται από την υποκριτική, που την ακολούθησε το παρανοϊκό mockumentary «I’m Still Here» που δημιούργησε μαζί με τον Κέισι Άφλεκ. Καλοστημένη φάρσα και ριψοκίνδυνη αυτοϋποβιβαστική σάτιρα, το «I’m Still Here» καταγράφει την υποτιθέμενη απόπειρα του έκπτωτου Χοακίν να ξεκινήσει νέα καριέρα ως ράπερ. Η ταινία δεν κυκλοφόρησε ποτέ στην Ελλάδα, έχετε όμως την ευκαιρία να τη δείτε στο Cinobo.

Οσκαρούχος πλέον, για τον ομώνυμο ρόλο στον σκορσεζικό «Τζόκερ» του Τοντ Φίλιπς, ο Φίνιξ κατάφερε να εισέλθει ακόμα και στο υπερηρωικό σινεμά κάνοντάς το δικό του, χωρίς να τυποποιήσει στιγμή τις ερμηνείες του, δοκιμάζοντας πάντα τα όριά του, σωματικά και πνευματικά και τσαλακώνοντας την εικόνα του όσο λίγοι χολιγουντιανοί σταρ. Ο μόνος άνθρωπος που θα μπορούσε την ίδια στιγμή να γελάει παρανοϊκά στους δρόμους της Νέας Υόρκης και να τρώει βίγκαν μπέργκερ έξω από το Dolby Theater την βραδιά των Όσκαρ, ο αγαπημένος μας Χοακίν Φίνιξ, έχει την τιμητική του.