Συνδυασμός δραμεντί και sci-fi, η σειρά των Κλεμάνς Νταρζέν και Μάρτιν Ντουέρ γράφτηκε χρόνια πριν την πανδημία, όμως ήρθε σαν βάλσαμο για το κοινό που την παρακολούθησε το 2021, μετά τη δυστοπία των προηγούμενων ετών. Για πολλούς λόγους.

Το «UFOs» προσφέρει απόδραση. Βύθιση σε έναν ξένο, απόλυτα κατασκευασμένο και ξεχωριστό κόσμο. Με μουσικό χαλί το αθάνατο «La nuit n'en finit plus» της Πετούλα Κλαρκ (η γαλλική εκδοχή του «Needles & Pins» που έχουν τραγουδήσει μεταξύ άλλων και οι Ramones), η σειρά ξεκινά με ένα τυρκουάζ αυτοκίνητο από το οποίο βγαίνει ένας πωλητής με καταπράσινο κοστούμι και πουκάμισο με μεγάλο γιακά, παντελόνι καμπάνα, φαρδιά γραβάτα, φαβορίτες και μαλλιά αφάνα. Αυτή είναι η Γαλλία του 1978: ένας κόσμος γεμάτος aviator γυαλιά, παρδαλά πουκάμισα και υπολογιστές σε μέγεθος ψυγείου.

Το «UFOs» είναι ελαφρύ, με την καλύτερη δυνατή έννοια. Το δράμα αποκτά κωμική χροιά και είναι εμφανές από τις πρώτες σκηνές ότι δεν θα δούμε κάποια φοβερή τραγωδία επί της οθόνης. Η πρώτη αναφορά στην πιθανή ύπαρξη ΑΤΙΑ, γίνεται μέσω μιας βροχής από φλαμίνγκο.

Πρωταγωνιστής της ιστορίας, ο Ντιντιέ Ματούρ (ο Μελβίλ Πουπό όπως θέλαμε πάντα να τον δούμε), ένας λαμπρός διαστημικός μηχανικός, του οποίου η καριέρα γίνεται -κυριολεκτικά- στάχτη, καθώς ο πύραυλος της Γαλλικής Διαστημικής Υπηρεσίας τον οποίο ξόδεψε 10 χρόνια να κατασκευάσει εκρήγνυται κατά την απογείωση. Τότε ο Ντιντιέ μετατίθεται ως επικεφαλής στο GEPAN, μονάδα που ειδικεύεται στα UFOs και αποτελείται από άτομα που μοιάζουν να βρίσκονται στον δικό τους πλανήτη (ανάμεσά τους και η δική μας Δάφνη Πατακιά). Δουλειά του είναι να βρει επιστημονικές εξηγήσεις για τις εμφανίσεις UFO που μονοπωλούν αυτή την περίοδο τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Εφιάλτης για έναν ορκισμένο ορθολογιστή, ο οποίος είναι αποφασισμένος να βρει μια διέξοδο το συντομότερο δυνατό.

Τότε όμως ο Ντιντιέ αρχίζει να ερευνά άλλες διαστάσεις του σύμπαντος, και μέσω αυτού προσπαθεί να βγάλει άκρη με τη ζωή του, να κατανοήσει την πρώην γυναίκα και τα παιδιά του. Και κάπου εκεί εμφανίζεται και ο λόγος για τον πληθυντικό αριθμό στον τίτλο της σειράς. Το «UFOs» μιλά για το πώς είμαστε όλοι εξωγήινοι μεταξύ μας. Ξένοι. Και μιλά για τις δεύτερες ευκαιρίες στη ζωή, κάτι τόσο απαραίτητο όσο το να μην παίρνουμε τον εαυτό μας πολύ στα σοβαρά.