«Είμαστε το ίδιο άτομο. Ένας άνθρωπος, τέσσερα μάτια. Αλλιώς δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε ταινίες μαζί.»

Θυμίζοντας σκοτεινούς παραμυθάδες όπως οι αδερφοί Γκριμ, οι Νταρντέν ξεκίνησαν ως δημιουργοί ντοκιμαντέρ (κάτι που μπορεί κάποιος να υποψιαστεί αν παρακολουθήσει τη μετέπειτα φιλμογραφία τους), χρηματοδοτώντας την πρώτη τους δουλειά με βάρδιες στο τοπικό εργοστάσιο τσιμέντου, ενώ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘70 γύρισαν τηλεοπτικές ταινίες χαμηλού προϋπολογισμού για τις απεργίες και την ανεργία, τους Πολωνούς εξόριστους και τους πειρατικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς.

Η θεματική αφοσίωσή τους στον άνθρωπο, στον ρεαλισμό, στο περιθώριο της ζωής, στην κρίση – είτε αυτή είναι οικονομική, είτε κοινωνική, είτε απλώς ανθρώπινη – είναι εμφανής σε ολόκληρο το χαμηλών τόνων, άκρως πολιτικό σινεμά τους, που υπηρετούν ως γνήσιοι κοινωνικοί σταυροφόροι. 35 χρόνια μετά την πρώτη τους ταινία μυθοπλασίας και δεκάδες διακρίσεις στις Κάννες ανά τα χρόνια, οι Νταρντέν συνεχίζουν να έχουν μια τόσο ξεκάθαρη κινηματογραφική ταυτότητα, που ένα πλάνο αρκεί για να τους αναγνωρίσεις πίσω από τις κάμερες.

Αφιερώνουμε αυτές τις ημέρες στο σινεμά των αδερφών Νταρντέν, και βλέπουμε πέντε σημαντικές ταινίες της φιλμογραφίας τους.

Το Παιδί με το Ποδήλατο (The Kid with a Bike, 2011)

Στην πιο συναισθηματικά απλόχερη στιγμή τους, οι πάντα αδυσώπητοι ρεαλιστές δημιουργοί, διακρίθηκαν για ακόμα μία φορά στις Κάννες με μια σκληρή και συνάμα τρυφερή καταγραφή της πορείας ενός βασανισμένου ορφανού αγοριού προς την αποδοχή, την ωριμότητα και, ναι, την αγάπη.

Δύο Ημέρες, Μια Νύχτα (Two Days, One Night, 2014)

Πηγαίνοντας το βαθιά ανθρώπινο και πολιτικό σινεμά τους ένα βήμα πιο πέρα, οι Νταρντέν συνεργάζονται με τη Μαριόν Κοτιγιάρ γι’ αυτό το συγκλονιστικό οδοιπορικό μιας γυναίκας να διατηρήσει τη δουλειά της και κυρίως την αξιοπρέπειά της στα χρόνια της οικονομικής κρίσης.
 

Το Άγνωστο Κορίτσι (The Unknown Girl, 2016)

Οι ταινίες των αδερφών Νταρντέν φέρουν πάντα την αδιαμφισβήτητη σφραγίδα της ασυμβίβαστης ηθικής, της μοναδικής αισθητικής τους και της διαπεραστικής τους ειλικρίνειας. Εδώ αναμιγνύουν το μοναδικό τους σινεμά με το είδος του θρίλερ και κάνουν το όραμά τους ακόμα πιο ισχυρό.