Κάθε λιμάνι και καημός, κάθε καημός και δάκρυ, λέει το κλασικό τραγούδι και στο «Μάριος» του Αλεξάντερ Κόρντα από το μακρινό πλέον 1931 είναι πολλοί οι καημοί και πολλά τα δάκρυα στη Μασσαλία, το μεγαλύτερο λιμάνι της Γαλλίας.

Βασισμένο στο ομώνυμο έργο του σπουδαίου Μαρσέλ Πανιόλ και πρώτο μέρος της κινηματογραφικής «Τριλογίας της Μασσαλίας», το «Μάριος» παραμένει ακόμα και σήμερα, έναν αιώνα σχεδόν μετά την κυκλοφορία του, ένα σπουδαίο κεφάλαιο της γαλλικής (και παγκόσμιας) ιστορίας του σινεμά, μία από τις πιο εμβληματικές πρώτες ταινίες του ομιλούντος κινηματογράφου και μία από τις πιο αυθεντικές απεικονίσεις της εργατικής τάξης, με πανανθρώπινα και πάντα επίκαιρα μηνύματα για την ουσία της ζωής, της αγάπης και των σχέσεων μεταξύ γονέων και τέκνων.

Η ταινία περιστρέφεται γύρω από τρεις κεντρικούς ήρωες: τον Μαριούς, τη Φανί και τον Σεζάρ. Ο Μαριούς είναι ένας νεαρός και παθιασμένος άντρας που εργάζεται στο μπαρ του πατέρα του, του Σεζάρ, στο λιμάνι. Αν και δουλεύει πειθήνια κάτω από τις εντολές και τη συνεχή γκρίνια του Σεζάρ, ο Μαριούς ονειρεύεται να εξερευνήσει τον κόσμο ως ναυτικός και το σφύριγμα του κάθε καραβιού που έρχεται ή φεύγει από τη Μασσαλία τού επιτείνει την ανάγκη να γνωρίσει τον κόσμο των θαλασσών. Τα όνειρά του απειλούνται, όχι μόνο από τα σχέδια του πατέρα του να κληρονομήσει την επιχείρηση, αλλά και από τον έρωτά του για τη Φανί, την κοπέλα με την οποία μεγάλωσε μαζί, η οποία αγαπά εδώ και χρόνια μυστικά τον Μαριούς, αλλά φοβάται ότι η εξομολόγηση των αισθημάτων της θα εμποδίσει τις βαθύτερες επιθυμίες του αγαπημένου της. Τα ιδανικά δύο διαφορετικών γενεών και τα απωθημένα τριών ανθρώπων σε έναν ζωντανό και φωνακλάδικο μικρόκοσμο, συγκρούονται με δραματικό τρόπο σε μια ταινία που ξεχωρίζει ακόμα και σήμερα για τη γλαφυρή, αλλά και τόσο νατουραλιστική απεικόνιση του λιμανιού της Μασσαλίας, αυτού του ατέρμονου κέντρου διερχομένων, όπου κάποιοι, όπως ο Μαριούς, (παρα)μένουν εγκλωβισμένοι και βλέπουν το πλήθος να περνά ευχόμενοι να το ακολουθήσουν.

Από τη μια μεριά η παλιά γενιά που προσπαθεί να κατανοήσει και να προσαρμοστεί στις μεταβαλλόμενες φιλοδοξίες της νεολαίας, από την άλλη η σύγκρουση μεταξύ της αναζήτησης και της υλοποίησης της προσωπικής ευτυχίας ενάντια στις επιταγές των οικογενειακών υποχρεώσεων, είναι διαχρονικές θεματικές που έχουν πλειστάκις απασχολήσει το παγκόσμιο σινεμά, στο «Μάριος» όμως βλέπουμε όχι μόνο μία από τις πρώτες ταινίες στην ιστορία που καταπιάστηκαν με τα ζητήματα αυτά, αλλά και μια από τις πιο ολοκληρωμένες, μια ταινία που επηρέασε καθοριστικά αλλεπάλληλες γενιές σκηνοθετών στην ανάπτυξη των διαλόγων και στη σύγκρουση των χαρακτήρων.

Κι όχι μόνο αυτό: η ταινία συνέβαλε στην ανάπτυξη του "cinéma du terroir" (κινηματογραφία της γης), το οποίο επικεντρώθηκε στην απεικόνιση της ζωής των ανθρώπων σε αγροτικές και μικροαστικές περιοχές, κι έστρεψε το βλέμμα σε ταπεινά και καταφρονεμένα κοινωνικά στρώματα, αναδεικνύοντας τη σημασία της κοινότητας και της αμοιβαίας υποστήριξης.

Το «Μάριος» είναι ένα σημαντικό πολιτιστικό κειμήλιο μιας εποχής που έχει περάσει ανεπιτρεπτί, μια ιστορικής σημασίας καταγραφή των ηθών που επικρατούσαν στη Μασσαλία των αρχών του προηγούμενου αιώνα, αλλά κυρίως μια διαχρονικά συγκινητική ιστορία αγάπης, από εκείνες που καθόρισαν τη γραμματική και το συντακτικό της γλώσσας του ομιλούντος σινεμά, χαρίζοντας έκτοτε στο κοινό το υλικό από το οποίο φτιάχνονται τα όνειρα, για όλα τα χρόνια και τις δεκαετίες που θα ακολουθήσουν.