Ο ΑΑΡΟΝ ΣΟΡΚΙΝ ΠΕΡΝΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΜΕΡΑ
«Όταν ξεκινώ να γράφω το σενάριο για μία ταινία, είναι λίγο σαν να πηγαίνω σ’ ένα ραντεβού στα τυφλά. Υπάρχει κάτι που με ενδιαφέρει, αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς», λέει ο Άαρον Σόρκιν. «Στην περίπτωση όμως του “Παιχνιδιού της Μόλλυ”, στα 5 λεπτά που μεσολάβησαν για να οδηγήσω μέχρι το σπίτι μου, είχα στο μυαλό μου ολόκληρη την ταινία», θυμάται για τη μέρα που συνάντησε την αληθινή Μόλλυ Μπλουμ - λίγο αφότου ο παραγωγός Μαρκ Γκόρντον του είχε προτείνει να μεταφέρει στο σινεμά το βιβλίο της Μπλουμ για τα γεγονότα, το οποίο ο Σόρκιν τότε διάβαζε.
Το ενδιαφέρον του ήταν τόσο μεγάλο που για τους επόμενους μήνες ξεκίνησε και μια δική του έρευνα, ανακαλύπτοντας και πολλά στοιχεία τα οποία η Μπλουμ είχε αφήσει εκτός του βιβλίου της. Με αποτέλεσμα το σενάριό του να ξεφεύγει τελικά κι από το πρωτογενές υλικό, αλλά και αποφεύγοντας τη συχνή παγίδα των βιογραφικών φιλμ για άτομα που βρίσκονται κοντά στην παραγωγή: Ένα περίεργο είδος στρογγυλεμένης αφήγησης που μοιάζει να συγκρατείται και να μην γίνεται ποτέ αληθινά αιχμηρή.
Παρόλο που ο Σόρκιν εμφανέστατα θαυμάζει την κεντρική του ηρωίδα, υπάρχει μια ορμή στο φιλμ που θυμίζει τα πιο κεφάτα και θυμωμένα του σενάρια του παρελθόντος, τότε που έδινε ρέστα γράφοντας μόνος του σχεδόν όλα τα επεισόδια της «Δυτικής Πτέρυγας» ή όταν έδινε σπουδαίο κινηματογραφικό υλικό με τα σενάριά του για το «Social Network» και το «Moneyball».
Στο background του Σόρκιν βέβαια, εκτός από το σινεμά και την τηλεόραση, υπάρχει και το θέατρο, και θεατρικά στοιχεία συναντάμε πάντα στις δουλειές του, ιδίως εκείνες των οποίων τον δημιουργικό έλεγχο διατηρεί μέχρι τέλους – όπως η προαναφερθείσα σειρά, ας πούμε, της οποίας έλεγχε κάθε λέξη, αλλά και τον ρυθμό και το λουκ, παρόλο που τότε δεν σκηνοθετούσε ακόμα.
Με το «Παιχνίδι της Μόλλυ» ένιωσε την ανάγκη να περάσει πίσω από την κάμερα για να αποτυπώσει με πιο ελεγχόμενο και καθαρό τρόπο αυτό που είχε στο μυαλό του, ειδικά από τη στιγμή που η ιστορία αυτή είχε φτάσει να σημαίνει πολλά και για τον ίδιο. Επιδίωξε να εστιάσει στη συναισθηματική κατάσταση της Μπλουμ, αλλά και να αποτυπώσει όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικά τις σκηνές του πόκερ. Έκανε εκτεταμένη έρευνα για να βεβαιωθεί ότι όλες οι λεπτομέρειες ήταν δοσμένες σωστά. Είχε δίπλα του επαγγελματίες παίκτες ως συμβούλους. Οι ντίλερ που χρησιμοποίησε στην ταινία ήταν επαγγελματίες ντίλερ. Ακόμη και οι κομπάρσοι, ήταν επαγγελματίες παίκτες πόκερ.
