Τη δεκαετία του ‘50, μια ομάδα Γάλλων ερωτευμένων με το σινεμά αποφάσισαν ότι θα το αλλάξουν. Κάποιοι τους χαρακτηρίζουν ως κριτικούς, κάποιοι ως δημοσιογράφους και κάποιοι ως φερέλπιδες σκηνοθέτες, προσδιορισμοί που είχαν όντως κατά καιρούς, όμως το «ερωτευμένοι με το σινεμά» πιθανότατα τους συνοψίζει όλους. Και ίσως αυτός ο μανιακός ερωτάς αποτέλεσε και το βασικό κίνητρο ώστε να μην δεχτούν τον κινηματογράφο όπως τον έμαθαν στα παιδικά τους μάτια αλλά να τον διαμορφώσουν με βάση τις ανάγκες ενός κόσμου που άλλαζε.

Κι έτσι εγένετο η Nouvelle Vague που όμως δεν θα γίνονταν ποτέ αυτό που ξέρουμε σήμερα αν παρέδιδε μόνο διακηρύξεις και κείμενα στο Cahiers du Cinema. Το κύμα ήταν μεγάλο και έφερε μαζί του νέες ταινίες, γυρισμένες με έναν αέρα φρεσκάδας και ελευθερίας, με την κάμερα να κινείται στους δρόμους δίπλα σε ανύποπτους Παριζιάνους που γίνονταν άθελά τους κομπάρσοι ταινιών οι οποίες έμειναν κλασικές. Και μετά από κάποιες απόπειρες ταινιών μικρού μήκους, αυτός που συνδέθηκε πρώτος με το κύμα ήταν ο Φρανσουά Τριφό, που δεν έμεινε μόνο στην αρχή αλλά έμεινε άρρηκτα συνδεδεμένος μαζί του ως το πρόωρο τέλος της ζωής του.

Από τα εκπληκτικά «400 Χτυπήματα» λοιπόν του 1959, μια από τις καλύτερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου, ως το «Οπωσδήποτε την Κυριακή» του 1984, ο Τριφό υπήρξε πολύ δραστήριος εμφανίζοντας στην οθόνη το alter ego του, Αντουάν Ντουανέλ σε ιστορίες που ξεκινούν από τα παιδικά του χρόνια ως την ενηλικίωση και τις ερωτικές του περιπέτειες. Μέσω του Ντουανέλ (που τον υποδύθηκε σε όλες τις στιγμές της ζωής του ο Ζαν-Πιερ Λεό) αλλά και των υπόλοιπων ταινιών του, ο Τριφό συνδύασε την ανάγκη του για αφηγηματική ανανέωση του μέσου με το χάρισμα της αμεσότητας και της ευαισθησίας με την οποία κάλυπτε τα θέματά του.

Η μοναξιά όπως βιώνεται από ένα παιδί ως έναν μεσήλικα, η ανάπτυξη της αισθηματικής κομεντί όπως τη γνωρίζουμε ως σήμερα, ο κινηματογράφος ως καταφύγιο αλλά και ο διαρκής διάλογος με κλασικά αμερικανικά είδη σαν το φιλμ νουάρ και σκηνοθέτες όπως ο αγαπημένος τού Χίτσκοκ, ήταν τα συστατικά μιας μοναδικής φιλμογραφίας, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας είναι διαθέσιμο στο Cinobo. 13 ταινίες που καλύπτουν όλες τις παραπάνω αναφορές, δίνουν την ευκαιρία για μια διαρκή επίσκεψη στο σινεμά ενός ανθρώπου που το αγάπησε πολύ.

Ξεκινώντας από τις δυο κλασικές του πια δημιουργίες, τα «400 Χτυπήματα» και το «Ζιλ και Τζιμ», ως την ενηλικίωση του Ντουανέλ («Αντουάν και Κολέτ», «Κλεμμένα Φιλιά», «Παράνομο Κρεβάτι», «Η Αγάπη το Βάζει στα Πόδια»), το αφιέρωμα στα γκανγκστερικά φιλμ («Πυροβολήστε τον Πιανίστα») και το χιτσκοκικό σινεμά («Απαλό Δέρμα», «Το Τελευταίο Μετρό», «Οπωσδήποτε την Κυριακή»), τη συγκλονιστική «Γυναίκα της Διπλανής Πόρτας» αλλά και πιο άγνωστες δουλειές του όπως τα «Ένα Όμορφο Κορίτσι σαν Εμένα» και «Οι Δυο Αγγλίδες», οι ταινίες του Φρανσουα Τριφό συνθέτουν μια από τις εντυπωσιακές συλλογές για έναν συγκεκριμένο σκηνοθέτη που προσφέρει το Cinobo!