Αν έχεις βαρεθεί να βλέπεις τον κόσμο να καίγεται από το timeline σου, ίσως ήρθε η ώρα να τον κοιτάξεις μέσα από έναν άλλο φακό. Όχι για να ξεχαστείς, αλλά για να καταλάβεις. Ή έστω να θυμηθείς ότι πίσω από κάθε τίτλο, υπάρχει ένας άνθρωπος. Και πίσω από κάθε πολιτική απόφαση, μια ιστορία που κάποιος πρέπει να πει.

Για του λόγου το αληθές, θα σου προτείνουμε τρεις ταινίες που δεν είναι «πολιτικές» με την βαρετή και βαριά έννοια, αλλά με την καλή: εκείνη που σου ψιθυρίζει (ή και φωνάζει κάποιες φορές) πώς λειτουργεί ο κόσμος πίσω από τα φώτα, τα ποσταρίσματα και τα δελτία ειδήσεων.

Soundtrack to a Coup d’État

Η CIA, το Κονγκό, ο Πατρίς Λουμούμπα, το ’60 και μια ολόκληρη γεωπολιτική σκακιέρα. Και τι ρόλο παίζει σε όλα αυτά… η τζαζ; Ναι, σωστά διάβασες. Ο Γιόχαν Γκριμονπρέζ μας παραδίδει ένα ντοκιμαντέρ-δυναμίτη όπου η μουσική του Λούις Άρμστρονγκ συνομιλεί με τις σκοτεινές πλευρές της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Αποικιοκρατία, προπαγάνδα, ψυχροπολεμικά κόλπα και ταινιακή μαεστρία που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Όχι, δεν είναι το ντοκιμαντέρ που βάζεις για να σε πάρει ο ύπνος. Είναι εκείνο που βάζεις για να μην μπορέσεις να κοιμηθείς με ευκολία. Δες την εδώ. 

Quo Vadis, Aida?

Μια μεταφράστρια των Ηνωμένων Εθνών παλεύει να σώσει την οικογένειά της στη Σρεμπρένιτσα, λίγο πριν το μεγαλύτερο έγκλημα πολέμου στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο. Το θυμάσαι. Ή τουλάχιστον ξέρεις κάποιον που το θυμάται.  Η Άιντα τρέχει, ουρλιάζει, διαπραγματεύεται, ικετεύει, προσπαθεί κι εσύ, ο θεατής, πατάς pause μόνο και μόνο για να πάρεις ανάσα. Η ταινία της Γιασμίλα Ζμπάνιτς δεν σου δείχνει τον πόλεμο με αίματα και εκρήξεις, αλλά με βλέμματα, αποφάσεις και ενοχές. Είναι μια φωνή που σου λέει: "μην ξεχάσεις", ειδικά όταν οι άλλοι προσπαθούν να σε κάνουν να μην θυμάσαι. Δες την εδώ. 

Foxtrot

Και τώρα, Ισραήλ. Και τώρα, στρατός. Και τώρα, πένθος. Αλλά όχι όπως το περιμένεις. Ο Σάμουελ Μαόζ φτιάχνει ένα κινηματογραφικό παζλ που μοιάζει με εφιάλτη, ανέκδοτο, ποίημα και κατηγορητήριο ταυτόχρονα. Ένας πατέρας μαθαίνει πως ο γιος του σκοτώθηκε στον στρατό. Αλλά τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Και η χώρα που υπηρέτησε ο γιος, ίσως να είναι εκείνη που τον κατάπιε. Γενικά η φάση είναι μπέρδεμα. Αν νομίζεις ότι η πολιτική είναι μόνο για υπουργούς και αναλυτές που τσακώνονται στα κανάλια, δες το Foxtrot. Και μετά έλα να τα ξαναπούμε. Δες την εδώ.