Μοιάζει με επιστημονική φαντασία; μπορεί και να είναι, αλλά ο Χάουγκερουτ έχει τη δική του εξήγηση: «Οι ανδρικές φιλίες αυτού του είδους μπορεί να μην είναι τόσο συχνές όσο θα επιθυμούσε κανείς, αλλά είναι σίγουρα μια πιθανότητα», λέει. «Ένα από τα πράγματα που πιστεύω ότι πρέπει να κάνει ο κινηματογράφος δεν είναι μόνο να αντικατοπτρίζει την τρέχουσα κατάσταση των πραγμάτων, αλλά και το πώς θα μπορούσαν να είναι». Πράγματι, το «SEX» μοιάζει με μια καθαρτική συνεδρία ψυχοθεραπείας, όπου οι ενδόμυχες σκέψεις δεν είναι εκτός των ορίων της συζήτησης και κανείς δεν σε κρίνει για τις επιθυμίες σου, ακόμη κι όταν αυτές δεν συνάδουν με τις προσδοκίες των «άλλων».
Αυτό ίσως είναι που κάνει το «SEX» τόσο απρόσμενα feelgood. Η ελευθερία των πρωταγωνιστών να μιλήσουν χωρίς αναστολές, να είναι ειλικρινείς με τους εαυτούς τους και τους γύρω τους, μπορεί να φαίνεται να υστερεί σε ρεαλισμό, αλλά σφύζει από αισιοδοξία και αυτή την ανάγκη να βλέπουμε στο σινεμά όλα τα εμπνευστικά που καμιά φορά απουσιάζουν από τη ζωή μας. Υπό μια έννοια, η ταινία μας δείχνει πώς θα μπορούσαμε να αντιμετωπίζουμε τα θέματα της σεξουαλικότητας και της ταυτότητας, ακόμη κι αν δεν το κάνουμε, όσο κι αν θεωρούμε τους εαυτούς μας απαλλαγμένους από τα ταμπού. «Ήθελα να δείξω πόσο γρήγορα τα συναισθήματα μπορούν να μετατοπιστούν από τον ενθουσιασμό και τη χαρά στη ντροπή όταν συζητάμε για το σεξ» λέει ο Χάουγκερουρτ. «Είναι ενδιαφέρον το πώς, ακόμη και στη σύγχρονη κοινωνία, τα θέματα σχετικά με το σεξ και τη σεξουαλικότητα ενέχουν τόσο πολύ άγχος και ηθικό φορτίο».
Πράγματι, λοιπόν, όταν πατήσετε play στο «SEX» πρέπει να περιμένετε μια ταινία προκλητική και τολμηρή, όχι όμως για τους λόγους που ίσως σας έκανε να υποθέσετε αρχικά ο τίτλος της, αλλά με τρόπους πιο επιδραστικούς και σημαντικούς.
