Ο Σον Μπέικερ γνώρισε επιτέλους την ευρύτατη αναγνώριση που πάντα άξιζε το σινεμά του, με τη νέα του κωμωδία «Anora» να κερδίζει τον Χρυσό Φοίνικα των φετινών Καννών. Όμως αυτές οι θεματικές κι οι ευαισθησίες του σινεμά του ήταν πάντα εκεί, στα πάνω από 20 χρόνια που λειτουργεί ως ανεξάρτητος auteur.

Ένα σινεμά με ταξική συνείδηση, που βάζει στο επίκεντρο ήρωες και ηρωίδες από το περιθώριο του αμερικάνικου ονείρου, χρησιμοποιώντας με εντυπωσιακό όμως τρόπο κινηματογραφικά εργαλεία από έναν αιώνα σινεμά – αυτές οι ταινίες είναι συχνά απολαυστικές κωμωδίες, με φρενήρη ρυθμό, απόλυτα διασκεδαστικές, τις οποίες όμως διατρέχει ένας αληθινός πόνος, μια μελαγχολία.

Ίσως το πιο κοντινό φιλμ στο «Anora» ως προσέγγιση κι ως σύνολο αναφορών και ειδών, είναι το «Tangerine», έτσι κι αλλιώς εκείνο το φιλμ που τον έκανε ευρύτερα γνωστό στο φεστιβαλικό, σινεφίλ κύκλωμα πριν σχεδόν μια δεκαετία.

Η ταινία διαδραματίζεται παραμονή Χριστουγέννων, όταν η Σιν-Ντι, μια τρανσέξουαλ γυναίκα που μόλις βγήκε από τη φυλακή, συναντά την καλύτερή της φίλη. Η τελευταία της μαρτυρά τη φήμη που κυκλοφορεί στην πιάτσα πως ενόσω ήταν φυλακισμένη, ο φίλος και προαγωγός της την απατούσε. Αποφασισμένη να μην αφήσει την προδοσία αναπάντητη, η Σιν-Ντι θα σύρει τη φίλη της στους δρόμους του Λος Αντζελες, αναζητώντας τον άνδρα που την απάτησε και της ράγισε την καρδιά.

Οι προηγούμενες ταινίες του Σον Μπέικερ (όπως το «Starlet» και το «Prince of Broadway» έφεραν πλούσια υφή και οικεία λεπτομέρεια σε κόσμους που σπάνια βλέπουμε στον κινηματογράφο. Το «Tangerine» ακολουθεί το ίδιο παράδειγμα, ξεπηδώντας από την οθόνη με ενέργεια και στυλ και αποτελώντας μια αποφασιστικά μοντέρνα χριστουγεννιάτικη ιστορία στους δρόμους του Λος Άντζελες, αψηφώντας τις προσδοκίες σε κάθε στροφή.

Είναι η πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία του Μπέικερ, η οποία μάλιστα γυρίστηκε εξ ολοκλήρου σε iPhone 5s, ενθουσίασε Σάντανς και Νύχτες Πρεμιέρας και εδραίωσε με τη συναισθηματική γενναιοδωρία του το όνομα του σκηνοθέτη ως μια από τις πιο μεγάλες ελπίδες του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά.

ΠΩΣ ΓΥΡΙΣΤΗΚΕ ΤΟ «TANGERINE»

Ο Μπέικερ είχε πρόσφατα γίνει φίλος με τη Μάια Τέιλορ, μια τοπική αφροαμερικανίδα τρανσέξουαλ γυναίκα που γνώρισε στο LGBTQ Center στο Χόλιγουντ. «Η Μάια ήταν πολύ εξοικειωμένη με την περιοχή και τη γειτονιά, είχε ζωντανές ιστορίες να μοιραστεί και είχε επίσης την επιθυμία να παίξει. Προερχόταν από το χώρο των παραστατικών τεχνών, οπότε ξέραμε σε εκείνο το σημείο ότι είχαμε βρει κάποιον με τον οποίο θέλαμε να δουλέψουμε», λέει ο Μπέικερ. Η Τέιλορ προσθέτει: «Ο Σον ήταν πολύ γλυκός και ήταν πολύ άμεσος σε ό,τι ήθελε από εμένα. Αυτό με προσέλκυσε πραγματικά στο έργο του. Είμαι πολύ ανοιχτή στις εμπειρίες που έχω προσωπικά βιώσει».

Η γειτονιά του Λος Άντζελες όπου ζούσε η Μάια βρίσκεται κοντά στη διασταύρωση της Santa Monica και του Highland, και γίνεται το σκηνικό της εξελισσόμενης ιστορίας. Όπως εξήγησε ο Μπέικερ, «είναι διαβόητη για κάποια από τα είδη της παραοικονομίας της, ιδίως για την εργασία στο σεξ και τη χρήση ναρκωτικών. Έτσι, ο συν-σεναριογράφος μου Κρις Μπέργκοτς και εγώ αποφασίσαμε ότι θέλαμε να εξερευνήσουμε αυτόν τον κόσμο και, όπως και στις άλλες ταινίες μου, γνωρίζαμε ότι θα υπήρχε μια εκτεταμένη διαδικασία έρευνας».

Ο Μπέικερ, ο Μπέργκοτς και η Τέιλορ βούτηξαν στην έρευνα και στην πορεία έγιναν φίλοι με πολλές τρανς σεξεργάτριες. Δεν άργησαν να αρχίσουν να συνθέτουν μια ιστορία – μια ιστορία που κλείδωσε όταν η Τέιλορ τους σύστησε στη φίλη της Κιτάνα Κίκι Ροντρίγκεζ. Η δυναμική μεταξύ των δύο γυναικών ήταν εξαιρετικά ελκυστική για τον Μπέικερ. «Η Κίκι ήταν τρανς μέντορας και υπέρμαχος των τρανς και ήταν επίσης πολύ εξοικειωμένη με αυτή την περιοχή. Η Μάια και η Κίκι είχαν αυτή τη συντροφικότητα μαζί. Υπήρχε κάτι σε αυτό που πίστευα ότι θα μπορούσε να αποτελέσει ένα τέλειο δίδυμο, μπορούσα να τις δω και τις δύο στην οθόνη. Και ήταν σε εκείνο το σημείο που τους είπα ότι θέλω να κάνω μια ταινία και με τις δύο», εξηγεί ο Μπέικερ.

«Η Κίκι και η Μάια είπαν ότι ο ρεαλισμός ήταν εξαιρετικά σημαντικός γι' αυτές – ήθελαν να δείξουν πώς είναι η ζωή των γυναικών που εργάζονται σε αυτόν τον τομέα», συνεχίζει ο σκηνοθέτης. «Αλλά ήθελαν επίσης να είναι διασκεδαστική, μια ταινία που θα ήθελαν να παρακολουθήσουν. Ήθελα λοιπόν να δοκιμάσω κάτι λίγο διαφορετικό με αυτή την ταινία, από άποψη τόνου, επειδή σκέφτηκα ότι το να προσεγγίσω αυτή την ταινία όπως έχω προσεγγίσει τις άλλες μου ταινίες, με ένα παρατηρητικό στυλ, δεν θα ήταν ο σωστός τρόπος για να το κάνω. Ήθελα να αλλάξω λίγο στυλ και να βρω έναν τρόπο να επιτρέψω στο κοινό να συμμετάσχει στο χάος της ζωής των χαρακτήρων».
 

ΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΕΝΑ SMARTPHONE

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά οπτικά στοιχεία της ταινίας είναι η ματιά της, η οποία είναι γεμάτη κόκκο αλλά και εξαιρετικά saturated, δημιουργώντας μια αίσθηση έντασης μέσα στις εικόνες. Αν και μπορεί να μην είναι εμφανές με την πρώτη ματιά, ο Μπέικερ και ο διευθυντής φωτογραφίας γύρισαν στην πραγματικότητα την ταινία με iPhone. Ο Μπέικερ εξήγησε ότι υπήρχαν διάφοροι παράγοντες που συνέβαλαν στην απόφαση αυτή.

«Το iPhone 5S είχε πρόσφατα κυκλοφορήσει με την καλύτερη κάμερά του. Έτσι αρχίσαμε να σκεφτόμαστε πώς το iPhone θα μπορούσε να μας βοηθήσει. Συνειδητοποιήσαμε ότι θα μπορούσε να είναι καλό για γυρίσματα με πρωτοεμφανιζόμενους ηθοποιούς, επειδή δεν θα τους πτοεί, ούτε τους κομπάρσους που αρπάζαμε από το δρόμο. Μας επέτρεπε να κάνουμε κρυφά γυρίσματα.Μπορούσαμε να έχουμε πολύ μικρό αποτύπωμα. Ήθελα όμως να κάνω την ταινία εξαιρετικά κινηματογραφική, οπότε γυρίσαμε με αναμορφικούς φακούς. Στην πραγματικότητα ήταν πρωτότυπα από μια εταιρεία που ονομάζεται Moondog Labs, η οποία μας παρείχε πρωτότυπους αναμορφικούς προσαρμογείς για το iPhone», εξηγεί ο Μπέικερ.

«Κανείς άλλος δεν είχε τραβήξει ταινία με αυτόν τον τρόπο», καταλήγει ο σκηνοθέτης.