«Είναι όλες τους για μεμονωμένα άτομα που γίνονται μέρος μιας συλλογικότητας. Είναι για το να μεγαλώνεις. Κι είναι για τον κίνδυνο της παρατεταμένης εφηβείας». Έτσι θέτει ο σκηνοθέτης Έντγκαρ Ράιτ τις θεματικές που διατρέχουν την χαλαρή αλλά πολύ αγαπητή στο κοινό τριλογία fantasy κωμωδιών του, που έχουν αποκτήσει στο πέρασμα του χρόνου την ανεπίσημη ονομασία «η τριλογία των τριών γεύσεων Cornetto» ή αλλιώς, πιο απλά: Η τριλογία Cornetto.

Ξεκίνησε το 2004, με το κλασικό πια «Shaun of the Dead». Στην ταινία, ο Σον (Σάιμον Πεγκ) είναι ένας 30άρης loser με μια καθημερινότητα δίχως πολλές βλέψεις ή συγκινήσεις. Όταν δεν εργάζεται στο κατάστημα ηλεκτρονικών ειδών, μένει με τον καλύτερο φίλο του, τον Εντ (Νικ Φροστ), σε ένα μικρό διαμέρισμα στα περίχωρα του Λονδίνου. Το μόνο απρόβλεπτο στοιχείο στη ζωή του είναι η κοπέλα του, η Λιζ (Κέιτ Άσφιλντ), που επιθυμεί απεγνωσμένα ο Σον να μεγαλώσει και να γίνει άντρας. Όταν η πόλη κατακλύζεται ανεξήγητα από ζόμπι, ο Σον πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να προστατεύσει τόσο τη Λιζ όσο και τη μητέρα του.

Η ταινία ισορροπεί την λατρεία και τον σεβασμό απέναντι στους κώδικες του είδους με αναφορές σε κλασικά φιλμ και στις θεματικές τους, αλλά εισάγοντας πετυχημένα στοιχεία κωμωδίας καθώς και αγνής συναισθηματικότητας. Λατρεμένη από το κοινό, η ζόμπι κωμωδία του Έντγκαρ Ράιτ άφησε τη στάμπα της στο σινεμά του είδους, συνδυάζοντας πανκ, ανατρεπτική διάθεση με μια λατρεία για τους masters που ήρθαν πριν. Κάνοντας σταρ όχι μόνο τον ίδιο τον σκηνοθέτη, αλλά και τον πρωταγωνιστή και συν-σεναριογράφο Σάιμον Πεγκ.
 

Σε μια σκηνή της ταινίας, ο Εντ ξυπνά με χανγκόβερ και ζητά από τον Σον να του πάρει ένα πύραυλο Cornetto, κάτι που ο ίδιος ο Έντγκαρ Ράιτ έχει χρησιμοποιήσει ως γιατρειά μετά από ξενύχτια. Χάρη σε αυτή τη μικρή σκηνή, η εταιρεία του παγωτού έστειλε στον Ράιτ και την παραγωγή δωρεάν παγωτά. Έτσι, μεταξύ αστείου και σοβαρού, ο Ράιτ συμπεριέλαβε αντίστοιχη σκηνή και στην επόμενη ταινία που έκανε με το ίδιο καστ, ελπίζοντας σε ακόμα περισσότερο παγωτό.

Τι ήταν αυτό όμως που ακολούθησε το «Shaun of the Dead»; Ίσως σήμερα να είχε γυριστεί απλώς ένα σίκουελ, αλλά τότε ο Ράιτ μαζί με τον Πεγκ, τον Φροστ και πολλά ακόμα μέλη του καστ, αποφάσισαν να γυρίσουν απλώς … μια άλλη ταινία. Να μια ιδέα! Αντίστοιχα όμως, κι εκείνη θα διαχειριζόταν ανάλογες θεματικές, πάλι μέσα από μια αντισυμβατική ανάπτυξη των μοτίβων κάποιου genre. Έτσι, γεννήθηκε το «Hot Fuzz», τρία χρόνια μετά.

Στην ταινία, ο Νικ Έιντζελ (Πεγκ), ένας ικανότατος αστυνομικός, μετατίθεται από το Λονδίνο στο απόλυτα ήσυχο Σάντφορντ. Μερικά περίεργα ατυχήματα που αρχίζουν να συμβαίνουν, όμως, υποψιάζουν τον Έιντζελ ότι η ειδυλλιακή κωμόπολη δεν είναι αυτό που φαίνεται. Τα κωμικά αστυνομικά buddy movies μπαίνουν στο μπλέντερ μαζί με ένα άγγιγμα μεταφυσικής συνωμοσιολογίας, με αποτέλεσμα εξωφρενικό χιούμορ στην αγγλική επαρχία, με τον Έντγκαρ Ράιτ να εξελίσσει τις ικανότητές του, παραδίδοντας αμέτρητες αναφορές σε μουσική και σινεμά, με ρυθμό και μοντάζ για Όσκαρ, απίθανους φόνους και σχεδόν όλο το αγγλικό σινεμά να παρελαύνει σε μικρούς ρόλους.

Κατά την περίοδο προώθησης της ταινίας, ένας δημοσιογράφος που παρατήρησε την εμφάνιση των Cornetto και στις δύο ταινίες, ρώτησε τον Ράιτ αν σκοπεύει να το κάνει τριλογία. Κι ο Ράιτ απάντησε γελώντας, «ναι, θα είναι σαν την τριλογία των χρωμάτων του Κισλόφσκι». Όλοι διασκέδασαν με αυτό, αλλά δε θα το πιστέψετε… ο τρελός πήγε και το έκανε.

«Ήταν ένα σαχλό αστείο που κόλλησε», θυμάται, «αλλά όταν αρχίσαμε να σκεφτόμαστε για το τρίτο, διαπιστώσαμε πως υπάρχουν σκηνές που συνδέουν τις τρεις ταινίες και πρέπει όντως να κάνουμε τρεις αυτοτελείς ταινίες που όμως ανήκουν στο ίδιο σύνολο λόγω άλλων συνδετικών παραγόντων». Η «τρίτη» στην οποία αναφέρεται είναι το «The World’s End» του 2013, για μια παρέα πέντε φίλων (ανάμεσά τους φυσικά ο Πεγκ κι ο Φροστ) που επιστρέφουν στη γενέτειρά τους για μια μπαρότσαρκα «σαν από παλιά», αλλά γυρίζοντας πίσω θα ξεσκεπάσουν τυχαία μια εξωγήινη εισβολή.

«Το καστ φυσικά συνδέει τις τρεις ταινίες, διαδραματίζοντας όλες στο Ηνωμένο Βασίλειο του σήμερα, κι είναι όλα “τρωικά άλογα”», λέει ο Ράιτ. Δηλαδή; «Είναι ταινίες είδους που έχουν μια κωμωδία σχέσεων περασμένη λαθραία μέσα σε μια ταινία ζόμπι, σε μια αστυνομική ταινία, και σε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας αντίστοιχα», καταλήγει.

Και φυσικά κάτι άλλο εξίσου σημαντικό! Το Cornetto, ναι. Του οποίου το περιτύλιγμα το παίρνει ο άνεμος στην τελευταία σκηνή του «The World’s End». Κλείνοντας έτσι αυτή την παράξενη αλυσίδα, με τρία Cornetto διαφορετικών γεύσεων σε κάθε ταινία, αλλά ακόμα κι αυτό να έχει το νόημά του: Φράουλα στο «Shaun of the Dead» (κόκκινο επειδή αίμα και gore), το πρωτότυπο μπλε στο «Hot Fuzz» (μπλε επειδή αστυνομία), και η μέντα σοκολάτα στο «The World’s End» (το πράσινο της μέντας επειδή εξωγήινοι). Και κάπως έτσι, πράγματι ολοκληρώθηκε: Η τριλογία των χρωμάτων (του Cornetto).

Οι τρεις ταινίες συνολικά κόστισαν κάτω από $40 εκατομμύρια έχοντας τετραπλάσιες εισπράξεις στο παγκόσμιο box office, κερδίζοντας την κριτική και το κοινό και αποκτώντας το δικό τους κομμάτι κινηματογραφικού θρύλου του 21ου αιώνα. Αλλά όσο κι αφορούσαν τρελές fantasy και sci-fi ιδέες, όσο κι αν κοιτούσαν το παρελθόν κινηματογραφικών γιγάντων, όσο κι αν συνέδεαν σασπένς με κωμωδία, όσο κι αν ήταν γεμάτες ποπ αναφορές, εν τέλει πέτυχαν γιατί παραδόξως δεν έχασαν ποτέ τους την επαφή με μία σημαντική αρχή: Ακόμα και σε αυτές τις παράλογες συνθήκες, τα πάντα σε αυτές τις ταινίες είναι, παραδόξως, από τη ζωή βγαλμένα.

Οι ταινίες «Shaun of the Dead» και «Hot Fuzz» στριμάρουν στο Cinobo. Το «Spaced» των Ράιτ, Πεγκ και Φροστ, στριμάρει επίσης στο Cinobo. Η τριλογία των χρωμάτων του Κριστόφ Κισλόφσκι; Στριμάρει κι αυτή στο Cinobo!