Από τα ονόματα σκηνοθετών που συνήθως “ξεχνάμε” να αναφέρουμε πλάι σε αυτά των συνηθισμένων μεγάλων, ο Μπερτράν Ταβερνιέ συζητιέται ως σήμερα για μια σειρά από λόγους που δεν αφορούν μόνο την πλούσια καριέρα του ως δημιουργού. Μπήκε από νωρίς στην παραγωγή, την άφησε για να εργαστεί ως κριτικός κινηματογράφου σε χρόνια που γνώρισε μεγάλα ονόματα του χώρου και κυρίως αγάπησε το κλασικό αμερικανικό σινεμά, κάτι που φάνηκε αργότερα στις ταινίες του. Παράλληλα με την παραγωγικότατη καριέρα του ως σκηνοθέτης, παρέμεινε ενεργός σινεφίλ και η προσφορά του στο εθνικό σινεμά της Γαλλίας συνοψίζεται στο εξαιρετικό «Voyage à travers le cinéma français» του 2016, μια μοναδική οπτική εγκυκλοπαίδεια για τους κινηματογραφιστές της χώρας του.
Ο σκηνοθέτης Ταβερνιέ ξεκινά με τον «Ωρολογοποιό του Σεν Πολ» (1974), που σηματοδοτεί την αρχή της συνεργασίας του με τον Φιλίπ Νουαρέ. Δύο χρόνια αργότερα, ξαναβρίσκονται στην πρώτη από τις τρεις ταινίες που φιλοξενεί το Cinobo και ουσιαστικά την ταινία που τον κάνει ευρύτερα γνωστό. Ο «Ανακριτής και Δολοφόνος» (1976) φέρνει στον δρόμο του και τη νεαρή τότε Ιζαμπέλ Ιπέρ, εμπνέεται από αληθινά περιστατικά που έλαβαν χώρα στα τέλη του 19ου αιώνα και θέτει διαχρονικά επίκαιρα ζητήματα για την εγκληματικότητα, την εξουσία και τον σωφρονισμό.