H επιτυχία χτύπησε νωρίς την πόρτα του Ινδού σκηνοθέτη Ριτές Μπάτρα. Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, το «Lunchbox», ξεπέρασε άμεσα τα σύνορα της χώρας του και λατρεύτηκε σε όλο τον πλανήτη. Γεννημένος στη Μουμπάι, διάλεξε τη γενέτειρά του για να αναπτύξει τις αντιθέσεις ανάμεσα στην παράδοση και τον μοντέρνο κόσμο που ταλαιπωρούν σήμερα τους ανθρώπους της κοινωνίας της Ινδίας, αναλόγως με την κοινωνική τάξη που ανήκουν. Ο Μπάτρα πόνταρε στην πηγαία καλοσύνη των ηρώων του, δημιουργώντας ένα φαντασιακό σύμπαν που θα ήταν δύσκολο να συγκινούσε μόνο τους θεατές της χώρας που αναφέρονταν.

Αυτό συνέβη γιατί το μοτίβο της καλοσύνης και των ήσυχων και ενίοτε καταπιεσμένων ηρώων που με μια μαγική παρεξήγηση θα βρεθούν στην ίδια πορεία, το βρίσκουμε σχεδόν από τις αρχές του ομιλούντος αμερικανικού σινεμά, το οποίο ο Μπάτρα φαίνεται να έχει μελετήσει καλά. Από τον Κάπρα και την καθαρά ανθρωποκεντρική ματιά ως τα μπλεξίματα μιας παράδοσης γεύματος και τα μηνύματα ανθρωπιάς που μπορεί να προκύψουν η απόσταση είναι χρονικά μεγάλη αλλά ιδεολογικά μικρή. Γι’ αυτό δεν ήταν και δύσκολο για τον Μπάτρα να μετακομίσει άμεσα προς δυσμάς κάνοντας δύο ταινίες σε έναν χρόνο, τα «Ένα Κάποιο Τέλος» και «Οι Ψυχές μας τη Νύχτα».

Η επιστροφή του στην Ινδία τον βρήκε να ξαναπιάνεται με την δύναμη των παραδόσεων και πώς αυτές διαμορφώνουν ως σήμερα ανθρώπους που θα προτιμούσαν να κάνουν οτιδήποτε άλλο από να τις διαιωνίζουν – αλλά αν δεν το κάνουν θα πληγώσουν την οικογένεια. Η άρνηση του πρωταγωνιστή, ενός φωτογράφου του δρόμου της Μουμπάι που ζει απαθανατίζοντας τις αναμνήσεις τουριστών στην πόλη, να «διαλέξει νύφη» σύμφωνα με αυτό που συμβαίνει για αιώνες στο μέρος από όπου κατάγεται, στενοχωρεί τους γηραιότερους της οικογένειας. Τη λύση δίνει το προϊόν του επαγγέλματός του, η φωτογραφία μιας κοπέλας που έχει τα δικά της προβλήματα αλλά δέχεται να φωτογραφηθεί και να παραστήσει για λίγο την υποτιθέμενη «νύφη από την πόλη».

Όπως γράφτηκε και σε μία από τις πρώτες κριτικές για την ταινία, το 2019, η σεναριακή ιδέα είναι τόσο πολυπαιγμένη στο σύγχρονο πια αμερικανικό rom com που βλέπεις την ταινία και περιμένεις πότε θα πεταχτεί η Σάντρα Μπούλοκ. Ο Μπάτρα όμως επιμένει στους κλασικούς και τη δύναμη της καλοσύνης. Σε αντιστοιχία με το ντεμπούτο του φιλμ, φτιάχνει μια γλυκόπικρη ιστορία που θα συγκινήσει στον ίδιο βαθμό τον θεατή που θέλει να συγκινηθεί, είτε αυτός βρίσκεται στην Ινδία είτε στην Αλάσκα. Καταφέρνει να πάρει το μάξιμουμ από τους πρωταγωνιστές του, ειδικότερα στη διαχείριση των σιωπών, μετατρέποντας την περιπέτεια των ηρώων του σε ένα σύγχρονο παραμύθι που δεν τρέχει προς ένα ανούσιο happy end αλλά προχωρά σταθερά χρησιμοποιώντας την ίδια την πορεία ως μέσο λύτρωσης.